เราเห็นใจแม่มาก คือพ่อเราไม่เคยหาข้าวกินเองเลย ไม่ว่าจะหิวแค่ไหน ก็จะรอแต่แม่หาให้กิน ถ้าทำไม่ถูกปากก็อารมเสีย ด่า ว่าแม่ตลอด เราก็มีงานประจำไม่มีเวลาช่วย แต่ก็มีบ้างนานๆครั้ง ทุกครั้งที่ได้ยินพ่อว่าแม่ เรื่องกับข้าว เราสงสารแม่มาก แม่ทั้งทำงาน(บางครั้ง ไปข้างนอก เจอลูกค้าปสด. ก็มาพอ) เหนื่อยจากข้างนอกแล้ว ก็ต้องมาหนักใจกับคนในบ้าน กับข้าวถุงไม่กิน กับข้าวเก่าไม่กิน วัตถุดิบซ้ำๆไม่กิน ต้องทำใหม่ กินซ้ำได้ไม่เกิน 2 มื้อ หิวแค่ไหนก็จะนอนรอแม่มาหาให้กิน ไม่เคยออกไปซื้อของกินเอง ไม่เคยไปเดินตลาด อยากกินอะไรก็ใช้คนในบ้าน คือเราอึดอัด ทุกคน คือเราต้องทำไง กับนิสัยพ่อแบบนี้ โมโหหิวก็พาลด่า บางทีมำร้ายข้าวของบ้าง เห็นใจแม่สุดๆ เพราะแม่โดนมุ่งตรงก่อนเลย  บ่นด่าว่าสารพัด ถ้าแม่โมโหหรือต่อต้านคือพ่อจะพร้อมจะทำร้ายแม่เลย