อยากโพสต์แรง ๆ แต่ไม่ดีกว่า  ของซอฟท์ ๆ ละกัน

ผมงงกับตรรกะความคิดของคนไทยบางคนที่บอกว่าพ่อแม่ให้กำเนิดเรามา  อยากเรียนหนังสือต้องหาเงินเอง  พอเรียนจบแล้วต้องกตัญญูหาเงินส่งให้ทางบ้านอีก  สรุปคือลงทุนมีลูกไว้หากินเป็นธุรกิจใช่ปะ?  

ไม่รู้ว่าคนกลุ่มดังกล่าวใช่คนกลุ่มเดียวกับกลุ่มคนที่บอกว่า "โตมาจะรู้ว่าการหาเงินซื้อรถเองจะภูมิใจกว่าพ่อแม่ซื้อให้" หรือไม่?  ถ้าใช่นะ  ผมจะสรุปสั้น ๆ ว่าคนกลุ่มนี้มีความอิจฉาริษยาคนที่พ่อแม่มีเงินส่งเรียนและซื้อนั่นนี่ให้  


เสริมให้นิดนึง
การที่อยากมีลูกสักคน  ต้องรู้จักวางแผนทางการเงิน  รับผิดชอบส่งเสียเลี้ยงดูให้เขาเติบโตไปเป็นพลเมืองที่มีคุณภาพของประเทศชาติ  ไม่ใช่ให้อยู่ตามอัตภาพ  หากินเอง  แบบนั้นเขาเรียกว่า "ไม่มีความรับผิดชอบ"

ส่วนเด็ก ๆ ที่อยู่ในวัยเรียนก็อย่าเพิ่งไปอินกับคำว่า "กตัญญู" ให้มันมาก  เพราะน้อง ๆ อยู่ในวัยเรียน  มีหน้าที่เรียน  ไม่ใช่มีหน้าที่ไปทำงานหาเงินมาให้พ่อแม่ใช้

ลูกสาวจบม.6 สอบเสร็จ เมื่อเดือนกุมภา  ไปทำงานพาร์ททาม  ที่มิตรทาวน์  แถว ๆฬ  ได้ชั่วโมงละ 50 บาทค่ะ
  50บาท นี้เรทมาตราฐานเลยจากที่เช็คหลายร้าน(fast food)

  คิดว่า ถ้าเด็กต้องทำงานไปด้วย/เรียนไปด้วย    เดือนนึงต้องทำงานกี่ชั่วโมงถึงจะ cover ค่าใช้จ่าย

  ถ้าทางบ้านมีสถานะช่วยได้ ควรช่วยรึป่าวคะ  เขาจะได้มีเวลาไปโฟกัสเรื่องเรียนมากขึ้น

  ถ้าเขาอยากทำงาน จะให้ทำค่ะ  แต่เงื่อนไข คือ ไม่ให้เสียการเรียน

ฟังทำไมคำพูดคนอื่น ร้อยคนร้อยความ
ถ้าพ่อแม่หาเงินได้เดือนละแสน เขาจะสปอยลูกให้สมฐานะมันก็เงินเขา

แต่ถ้าพ่อแม่เงินเดือน20,000 ให้ลูก10,000 อันนี้ลูกก็สมควรคิดได้เองนะว่ามันสมควรเอาเงินเขารึเปล่า

พ่อแม่ควรส่งเงินให้ลูกจนจบปริญญาตรีเป็นอย่างน้อย(ยกเว้นลูกเลิกเรียนออกมาทำงานเองก่อน)