สวัสดีค่ะ เราเป็นลูกสาวคนโต ที่บ้านค่อนข้างที่จะคาดหวังไปหมดในทุกๆเรื่อง ทั้งเรียน งาน จนแม้แต่เรื่องแฟน ฐานะทางบ้านก็พอมีพอกิน ตั้งแต่เด็กจนโต เรามักจะโดนผู้ใหญ่ในบ้านกรอกหูมาเสมอว่า ต้องคบคนรวยนะ หาแฟนรวยๆ แต่มันก็ไม่เคยที่จะซึมเจ้าสมองได้เลย มันมีแต่คำถามในใจมาตลอดหลายปีว่า ทำไมหรอ คนที่ไม่รวยไม่มีสิทธิที่จะได้รับความรักดีๆ แล้วค่อยช่วยกันสร้างไม่ได้หรอ ถ้าในมุมมองของผู้ใหญ่ ที่เขาจะไม่อยากให้เราลำบากเหมือนเขาก็เข้าใจ แต่ความสบายใจไม่ใช่สิ่งที่เงินซื้อได้ และถ้ามองในมุมของคนที่รวยกว่าเรา แต่เขาก็อยากได้คนที่รวยกว่าเขาล่ะ

เรามีความคิดตั้งแต่เด็กว่า ฉันต้องรวยด้วยตัวเอง เลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้ก็พอแล้ว

เราเคยมีแฟนตอนเรียนที่ทางบ้านฐานะดีๆอยู่สองคน
คนแรก ติดพนัน เจ้าชู้ ไม่เอาการเอางาน
คนที่สอง ต่อหน้าก็ดูแลเทคแคร์เท่าที่เขาจะสามารถทำได้ แต่ไม่ทุกอย่าง เขาไม่ให้จับโทรสัพ บอกว่ามันเป็นพื้นที่ส่วนตัว พอสุดท้ายวันนึงเราก็จับได้ว่าแอบคุยกับคนอื่นมาตลอดเวลาที่คบกัน

ตอนที่คบกับคนมีฐานะก็รู้สึกว่าเออสบายดีนะ เวลาเราขัดสนเขาช่วยเราได้ทันที (ไม่ได้ช่วยทุกอย่างนานๆทีจะช่วย) แต่กลับไม่ได้มีความสุขที่สุด ไม่เคยรู้สึกว่าได้รับความอบอุ่น ร้องไห้บ่อยมาก โดนทำลายความรู้สึก บางครั้งก็รู้สึกเหมือนโดนเหยียด โดนดูถูก แล้วการดูแลเทคแคร์เล็กๆน้อยๆที่เราทำให้ ก็ไม่ได้ใส่ใจเลย


พอมาถึงวัยที่ทำงาน เจอสังคมในการทำงาน ความคิดเราก็ไม่เปลี่ยน ถึงบางเดือนจะขัดสนมากๆ แต่ความคิดที่จะยืนด้วยตัวเองไม่เคยเปลี่ยน สิ่งที่เราต้องการที่สุดเลยคือความสบายใจ อาจจะมองดูว่ามัน ไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับบางคน แต่ความสบายใจและกำลังใจคือที่1 ในการใช้ชีวิตของเรา

สำหรับการที่คนบางคนจะได้แฟนที่นิสัยดีๆ แลัฐานะที่ดี อันนี้มันแล้วแต่ดวงคนมากกว่า