เครียดมากๆเลยค่ะ รู้สึกบางทีไม่หลือใครแล้ว ไม่อยากเป็นคนอ่อนแอแบบนี้เลย รู้สึกการมีอยู่ของเรามันไม่มีประโยชน์อะไรต่อคนในครอบครัว หรือใครๆ มองไม่เห็นความสุขในวันข้างหน้า ความรู้สึกมันไม่อยากอยู่แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง มันเครียดมาก แม้แต่ครอบครัวอึดอัดมากๆเลยค่ะ พักหลังๆครอบครัวเรา พ่อแม่ทะเลาะกันบ่อย ส่วนเราเองก็เครียดรู้สึกว่าเราอยู่ตัวคนเดียวโดดเดี่ยว เราจะทำอย่างไรดีคะ  ไม่รู้จะพูดหรือพิมอะไรมันเป็นความรู้สึกที่ต่อให้พิมหรือพูดออกมา มันมันยังอึดอัดอยู่ภายในใจ อดน้อยใจในโชคชะตาตัวเองไม่ได้ว่ามันใจร้ายกับเรามากจริงๆค่ะไม่รู้ว่าเราควรจะทำอย่างไรดี ตอนนี้มันมืดมากๆมองไม่เห็นอนาคต พอนึกถึงอดีตที่เคยสดใส มีความสุข เรากลับดิ่งมากๆที่ในตอนนี้เราสดใสแบบนั้นได้น้อยครั้งมากจริงๆ ฟังเพลงอะไรตอนนี้มันกลับดิ่งหมดที่เรามีความสุขแบบนั้นยากมากจริงๆค่ะ ตอนนี้มันไม่มีความสุขเลย คิดถึงช่วงเวลาที่เคยมีความสุขเคยยิ้มได้เต็มปากแบบไม่คิดอะไรภายในใจ มันพาลร้องไห้ไม่หยุดไม่อยากอยู่อีกแล้ว เราควรทำอะไรเพื่อทำให้ความรู้สึกพวกนี้ลดลงได้บ้างคะ  ขอโทษถ้าเราพิมอะไรที่ดูหดหู่แบบนี้นะคะ แต่เราไม่รู้จะปรึกษาใครแล้วจริงๆค่ะ