ผมเข้าใจที่มาของต้นบัญญัติพระวินัยสองข้อนี้นะ
พระในสมัยพุทธกาล ก็คือพระป่าแทบทั้งนั้น คืออาศัยอยู่ในป่ากัน
เมื่ออยู่ป่า ก็แปลว่าไม่มีห้องน้ำครับ
จะถ่ายหนั๏ม ๏ถ่ายเบา หรือจะสรงน้ำ ก็ต้องทำในที่โล่งทั้งนั้น
ชาวบ้านผ่านมาพบเห็น มันไม่งาม มันดูอุจาด พุทธองค์จึงต้องตรัสห้ามไว้
แต่ตอนนี้ พระส่วนมากอยู่ในวัด ภายในกุฏิก็มีห้องน้ำ มัประตูปิดมิดชิดกันแล้ว....
แต่เพราะพระวินัยสองข้อดังกล่าว ยังคงไม่ได้รับการแก้ไขให้เหมาะกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไป ทำให้พระคามวาสีทั่วๆไปท่านก็ไม่กล้าฝ่าฝืนนะครับ