ถ้าเรามีชู้ นอกกายนอกใจ 1 ครั้ง แค่ครั้งเดียวจริงๆ ตั้งแต่อยู่กันมา เราเป็นแม่ที่ดี เป็นเมียที่ดี รับผิดชอบครอบครัวเป็นอย่างดี แต่เราเดินทางผิดไปแล้ว ช่วงเวลาอันสั้น เราสำนึกผิดจริงๆ และไม่กลับไปทำแบบนั้นอีก
พอเราท้องเราคิดว่าเราท้องกับสามี แต่กรุ๊ปเลือด สามี โอ เราโอ ลูก บี คือทั้งฝั่งเราและเค้า O ทั้งบ้าน ยกครัวส่วนชายชู้เราหยุดติดต่อกัน กับชายชู้ 50 สัปดาห์หลังวันที่มีอะไร แล้ว บอกเค้าเราจะไม่ทำผิดอีกแล้ว เราไม่ได้ตั้งใจโกหกสามี และเราก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เค้าสามารถตรวจDNA ความเป็นพ่อตั้งแต่ในท้อง(ยังโบราณอยู่) เพราะเราคิดว่าเป็นลูกสามีจริงๆ เราไม่ได้ตีมึน เราสำนึกผิด และกล้าสารภาพความจริงให้สามีรับรู้ในสิ่งที่ทำ เราขออยากขอโอกาส เพื่อแก้ไขตัวเองอีกครั้งเพื่อลูก 2 คน เรารู้ว่าเราทำผิด แต่ถ้าเราไม่พูดสามีคงไม่รับรู้ “เราบอกแค่เลือดลูกคนละ กรุ๊ปกับเรา นะ สามี ทำ งง แต่ทิ้งท้ายด้วย คำว่าพี่ไว้ใจนะ และคิดว่าเธอจะไม่นอกใจ พี่” มันเจ็บใจตัวเองมาก ยิ่งเค้าดีกับเราเรายิ่งทรมาน มาก เรา ละอายใจ เราทุเรศตัวเอง เราเหมือนตกนรกในใจ มีแต่น้ำตาทุกวันต้องหลบมาร้องไห้ตลอด คนเดียวหรือเวลาอาบน้ำ ทุกคนว่าการพูดความจริง เราว่าเราทำถูกต้องไหมคะ ที่เลือกจะพูดความจริง เพราะสิ่งที่เราทำตามหลอกหลอนเราทุกวัน ถึงหยุดแล้วเรานึกขึ้นที่ไร ก็ร้องไห้ตลอด เราอยากสารภาพให้เค้าตัดสินโทษเราเลย เราแบกความทุกข์ใจไม่ไหวแล้ว ทุกคนคิดว่าเราตัดสินใจถูกไหม เรามีลูกด้วยกัน 2 คนแล้วค่ะ ตอนนี้เรารอให้สามีมาจากที่เดินทางไปทำงานต่างจังหวัด เราตั้งใจจะบอกเค้าเพราะ เรากลัวเค้าผูกพันกับเด็กคนนี้ไปมากกว่านี้ เพราะทุกครั้งที่โทรจะ ขอFace time ตลอด เวลาวางสายเราน้ำตาไหลทุกครั้ง มันออกมาเอง แอบตาแดงจนลูกถามแม่ใครทำอะไร พ่อดุแม่รึเปล่า แบะสามียิ่งเค้าบอกถึงหน้าตาไม่เหมือนผิวไม่เหมือน แต่ลูกเนอะ เห็นตั้งแต่ตั้งครรภ์ จนรออุ้ม และเค้าเคยบอกรักไปแล้ว นะ ถึงหน้าตาไม่เหมือนไม่เป็นไร
เราไม่ได้ติดต่อกับชายชู้ก่อนจะท้อง แล้วจริงๆค่ะ และไม่ได้ตีเนียน ให้ลูกเป็นของสามีเราถึงอยากสารภาพ เราก็ละอายใจ อย่าน้อยการพูดความจริงมันคงเหลือความเป็นอยู่คนบ้าง ที่เราผิดเรากล้ายอมรับ
รบกวนปรึกษาทุกคนทีนะคะ เราเครียดจริง
เราตั้งใจจะขอกอดเค้าครั้งสุดท้ายและบอกด้วยตัวเองเพราะเค้าอาจไม่ให้เรากอดอีกแล้ว และไม่ได้เจอกันอีก แต่ใจเราทุกทรมานเหลือเกิน อยากส่งข้อความไปให้รู้แล้วรู้รอดไป เค้าจะได้คาดโทษตัดสินเราเลย
การให้อภัย
พอเราท้องเราคิดว่าเราท้องกับสามี แต่กรุ๊ปเลือด สามี โอ เราโอ ลูก บี คือทั้งฝั่งเราและเค้า O ทั้งบ้าน ยกครัวส่วนชายชู้เราหยุดติดต่อกัน กับชายชู้ 50 สัปดาห์หลังวันที่มีอะไร แล้ว บอกเค้าเราจะไม่ทำผิดอีกแล้ว เราไม่ได้ตั้งใจโกหกสามี และเราก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เค้าสามารถตรวจDNA ความเป็นพ่อตั้งแต่ในท้อง(ยังโบราณอยู่) เพราะเราคิดว่าเป็นลูกสามีจริงๆ เราไม่ได้ตีมึน เราสำนึกผิด และกล้าสารภาพความจริงให้สามีรับรู้ในสิ่งที่ทำ เราขออยากขอโอกาส เพื่อแก้ไขตัวเองอีกครั้งเพื่อลูก 2 คน เรารู้ว่าเราทำผิด แต่ถ้าเราไม่พูดสามีคงไม่รับรู้ “เราบอกแค่เลือดลูกคนละ กรุ๊ปกับเรา นะ สามี ทำ งง แต่ทิ้งท้ายด้วย คำว่าพี่ไว้ใจนะ และคิดว่าเธอจะไม่นอกใจ พี่” มันเจ็บใจตัวเองมาก ยิ่งเค้าดีกับเราเรายิ่งทรมาน มาก เรา ละอายใจ เราทุเรศตัวเอง เราเหมือนตกนรกในใจ มีแต่น้ำตาทุกวันต้องหลบมาร้องไห้ตลอด คนเดียวหรือเวลาอาบน้ำ ทุกคนว่าการพูดความจริง เราว่าเราทำถูกต้องไหมคะ ที่เลือกจะพูดความจริง เพราะสิ่งที่เราทำตามหลอกหลอนเราทุกวัน ถึงหยุดแล้วเรานึกขึ้นที่ไร ก็ร้องไห้ตลอด เราอยากสารภาพให้เค้าตัดสินโทษเราเลย เราแบกความทุกข์ใจไม่ไหวแล้ว ทุกคนคิดว่าเราตัดสินใจถูกไหม เรามีลูกด้วยกัน 2 คนแล้วค่ะ ตอนนี้เรารอให้สามีมาจากที่เดินทางไปทำงานต่างจังหวัด เราตั้งใจจะบอกเค้าเพราะ เรากลัวเค้าผูกพันกับเด็กคนนี้ไปมากกว่านี้ เพราะทุกครั้งที่โทรจะ ขอFace time ตลอด เวลาวางสายเราน้ำตาไหลทุกครั้ง มันออกมาเอง แอบตาแดงจนลูกถามแม่ใครทำอะไร พ่อดุแม่รึเปล่า แบะสามียิ่งเค้าบอกถึงหน้าตาไม่เหมือนผิวไม่เหมือน แต่ลูกเนอะ เห็นตั้งแต่ตั้งครรภ์ จนรออุ้ม และเค้าเคยบอกรักไปแล้ว นะ ถึงหน้าตาไม่เหมือนไม่เป็นไร
เราไม่ได้ติดต่อกับชายชู้ก่อนจะท้อง แล้วจริงๆค่ะ และไม่ได้ตีเนียน ให้ลูกเป็นของสามีเราถึงอยากสารภาพ เราก็ละอายใจ อย่าน้อยการพูดความจริงมันคงเหลือความเป็นอยู่คนบ้าง ที่เราผิดเรากล้ายอมรับ
รบกวนปรึกษาทุกคนทีนะคะ เราเครียดจริง
เราตั้งใจจะขอกอดเค้าครั้งสุดท้ายและบอกด้วยตัวเองเพราะเค้าอาจไม่ให้เรากอดอีกแล้ว และไม่ได้เจอกันอีก แต่ใจเราทุกทรมานเหลือเกิน อยากส่งข้อความไปให้รู้แล้วรู้รอดไป เค้าจะได้คาดโทษตัดสินเราเลย