ดิฉันแต่งงานอยู่กินกับสามีมา 10 กว่าปี มีลูกสาว 1 คน สามีไม่แสดงพฤติกรรมเจ้าชู้ให้เจ็บปวดใจ เพราะก่อนเราจมาแต่งงานกันเราต่างก้รู้ว่า เราทั้งคู่เคยเจ็บปวดจากการที่โดนคนที่รักหักหลัง  สามีดูแลดิฉันและลูกมาตลอดค่ะ เวลาวันว่างเราจะไปเที่ยวด้วยกันเป็นครอบครัว เวลาต้องเดินทางไป กทม.เขาจะคอยโทรถามตลอดว่าถึงไหนแลเว ถึงรึยัง ถึงที่พักแล้วโทรบอกด้วย การทะเลาะกันก็มีบ้านแต่ไม่รุนแรง ไม่มีการลงไม้ลงมือ ด่าทอด้วยถ้อยคำหยาบคาย เราอยู้เป็นครอบครัวที่อบอุ่นดี แต่ก็พอดูออกว่าสามีเป็นคนมีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้าม เขาจะไม่ใกล้ชิดกับผู้หญิงคนอื่นที่แสดงตัวชัดว่าต้องการเข้ามาใกล้ชิดเขาเกินกว่าคำว่าเพื่อน ดิฉันไว้ใจเขามากค่ะว่าเขาจะไม่นอกใจแน่ อาจมีบ้างที่แวบไปก็กกับใคร แต่ดิฉันก็ไม่เคยโทรจิก โทรตาม หรือทำตัวเป็นนักสืบ ทั้งๆ ที่เพื่อนที่ทำงานสามีก็เป็นเพื่อดิฉันเหมือนกัน เพราะคิดว่าต้องให้เกียรติเขา การโทรไปถามอาจทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกประจาน(ดิฉันคงจะเป็นคนโง่มากๆ)
    ต่อมาเมื่อปีที่แล้วด้วยการปรับเปลี่ยนหน้าที่การงานทำให้เราต้องแยกกันอยู้คนละจังหวัด แต่ก็เป็นจังหวัดใกล้ๆ กัน
    สามีก็กลับมาบ้างไม่กลับบ้าง ดิฉันก็จะโทรไปถามว่าติดงานอะไร จะกลับวันไหน แค่นั้นไม่สืบถามกับเพื่อนที่ทำงานเขา(โง่อีกแล้วค่ะ)  ด้วยงานที่เขาและดิฉันทำมันมีภาระงานที่ต้องเินทางบ่อยๆ เขาก็จะคอยบอกว่าจะไปไหน เมื่อไหร ส่วนดิฉันก็เหมือนกันจะบอกเขาตลอดว่าต้องไปไหน กับใคร เมื่อไหร  และเขาก็ยังคงปฏิบัติตัวเหมือนเดิม คอยถามเมื่อดิฉันต้องเดินทางไปต่างจังหวัด ด้วยเขารู้ว่าดิฉันไม่ค่อยได้เดินทางไปไหนเอง เขาเป็นห่วงว่าจะหลงทาง หรือเป็นอันตราย อยู่กันแบบนี้มาเกือบปี
    แต่เมื่อเดือนที่แล้วสามีมาสารภาพว่า ทำผู้หญิงท้อง ผู้หญิงเป็นลูกศิษย์ที่เคยสอนอายุ 20 ปี(สามีเคยสอนหนังสือที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง) ตอนแรกที่ได้ยินมันร้องไห้ไม่ออกเลยค่ะ ทั้งเจ็บทั้งจุกที่ใจ  ดิฉันนั่งฟังคำสารภาพนิ่งๆ น้ำตาก็ไหลไปเรื่อย ไม่ได้ฟูมฟาย แต่คนที่ร้องไห้ฟูมฟายคือสามี เขาร้องไห้ไปสารภาพไปว่าไม่ได้ตั้งใจ เขาเสียใจที่ทำให้ดิฉันต้องเจอเรื่องแบบนี้เป็นครั้งที่ 2 เขาบอกว่าไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น(แต่ก็ไม่ได้บอกว่ารักดิฉัน) ไม่ต้องการมีลูกอีก เขาอยากให้ผู้หญิงเอาเด็กออก แต่ผู้หญิงไม่ยอมบอกถ้าเขาไม่รับผู้หญิงจะเลี้ยงเอง  เขาไม่ขอให้ดิฉันให้โอกาส(ดิฉันไม่มีโอกาสที่จะให้อยู่แล้ว) เขาบอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นความผิดพลาด เขาละอายใจ หน้าดิฉันเขายังไม่กล้าจะมอง ดิฉันถามเขาว่าจะทำยังไงต่อไป  เขาบอกว่าเขาก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเลวได้ขนาดนี้ เขารักลูก(ลูกที่มีกับดิฉัน) เขาไม่ต้องการมีลูกอีก เขาคงจะต้องรับผิดชอบผู้หญิงคนนั้น ถ้าผู้หญิงยังไม่ยอมเอาเด็กออก
    ดิฉันบอกเขาว่าไม่ต้องเอาเด็กออกหรอก(ดิฉันกลัวเวรกรรมจะมาตกที่ลูกดิฉัน)  แต่สามีจะทำยังไงก็คิดแก้ปัญหาเอาเอง  ไม่โกรธ ไม่เกลียดด้วย(เพราะมันไม่มีประโยชน์) บอกสามีด้วยว่าให้อภัยเขา อโหสิกรรมให้ (แต่ความไว้ใจมันไม่เหมือนเดิม)  ต่อให้จะให้หย่าให้ก็บอกมาตรงๆ ต่อให้หมดใจไปรักคนอื่นก็บอกมาตรงๆ แล้วจะจบให้ เขาก็บอกว่าเขาไม่ได้ต้องการแบบนี้ เขาแค่เผลอไปแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว ไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน เขาบอกว่าดิฉันเป็นคนดี แล้วก็พูดแต่ว่าเขาขอโทษ เสียใจ ซ้ำไปซ้ำมา
    ถามคุณผู้ชายที่เป็นสามี  คุณรู้สึกกับผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเมียและแม่ของลูกคุณแบบไหนกันแน่  อยากขอร้องแทนผู้หญิง หมดรักก็บอกตรงๆ อยากมีใหม่ก็บอกตรงๆ ถึงผู้หญิงมันจะเจ็บแต่ก็ยอมจบ เลิกกันให้มันถูกต้องก่อนค่อยมีใหม่เถอะ  ทำแบบนี้มันเจ็บ