ผมไม่ค่อยอยากจะคิดเรื่องเเบบนี้เท่าไหร่เพราะมันบาป คิดไม่ดี ตั้งเเง่กับพ่อ ก็จะเป็นบาปอีก เเต่เขาชอบทำให้ผมคิดน่ะสิครับ

เเต่พ่อผมเป็นคนไม่ยอมรับผิด คิดว่าตัวเองถูกทุกอย่าง
ไม่เคยขอโทษใครเลยในชีวิต จนคนรอบข้างรวมถึงตัวผมเองจะไม่ทนเเล้ว  

พ่อผมอายุยังไม่ถึง 50 นะครับ เเต่เขาชอบพูดว่าเขาควรได้พักผ่อนเเล้ว ก็เลยใช้ลูก หรือเเม่หยิบนู้นนี่นั่นให้
ชอบควบคุมคนอื่นโดยเฉพาะผม พี่สาวผมคนนึงตอนนี้หนีออกจากบ้านไปเเล้วเพราะทนนิสัยเขาไม่ไหว ชอบด่าสารพัด  

ติดเหล้า ติดไฮโล เวลาเมาทะเลาะกับคนอื่นไปทั่ว
ทั้งเเม่ ทั้งเเม่ยาย ลูก เเละพี่ชาย พี่สาวของเเม่ รวมถึงลูกเลี้ยง ด้วยเช่นกัน เเต่ไม่มีทำร้ายร่างกายนะครับพ่อผมไม่ใช่คนที่เป็นนักเลงเเบบนั้น เเค่ทำร้ายด้วยคำพูดเฉยๆ

เวลาตัวเองตื่นชอบทำเสียงดัง ให้คนอื่นตื่นด้วย
เปิดเพลงเสียงดังเวลาคนอื่นนอน เเต่เวลาตัวเองนอนห้ามเปิด

ไม่ใบ่ไม่บอกนะครับ บอกเเต่เขาไม่ยอมฟัง เขาบอกว่า
"ไม่มีใครสอนกูได้ ขนาดพ่อเเม่กูเองยังสอนกูไม่ได้)

เวลามมีทำงานร่วมกับเขา เขาจะเอาเปรียบผมตลอดเลยครับ ชอบทำงานสบายๆ ให้ผมทำงานหนักๆตลอด
เเถมกลับมาบ้านผมต้องทำงานบ้านทุกอย่างด้วย
มีงานบางอย่างต้องทำร่วมกับเขาครับ ผมมีงานทำนะเเต่ช่วงนี้มาพักก็ช่วยงานที่บ้านไป (ทำงานตปท.)

เวลาเเกพูดอะไรเเกชอบให้เออออ ตามเเกตลอดขัดไม่ได้โดนด่า ชอบพูดเสียงดัง พูดโอ้อวดว่าตัวเองเก่งทุกอย่าง เเล้วบอกว่าเเค่ขี้เกียจเฉยๆเลยไม่ทำ เเต่เวลาทำอะไรเเกต้องมีคนอื่นช่วยทำตลอด โดยเฉพาะผมต้องเป็นคนช่วยหรือบางครั้งก็ได้ทำเเทนตลอด 

ข้อดีคือไม่มีทำร้ายร่างกายใครครับ ส่งผมเรียนจนจบ
จนผมได้ดี 

ผมควรจะทำยังไงดีครับหรืออยู่เฉยๆทำตามพ่อไป เเอออตามเเก ผิดถูกก็ปล่อยเเกไปอย่างนั้นเหรอครับกับผู้มีพระคุณทำใมเวลาทำอะไรมันต้องมีคำว่าบาปร่วมอยู่ด้วย เเค่เเนะนำก็หาว่าบาปเเล้ว 

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ