เมื่อเราคิดจะออกรถยนต์สักคัน ในวันที่เราพร้อมทางการเงินแล้ว (พร้อมที่จะซื้อเงินสดได้เลย แต่เนื่องด้วยเราไม่มีครอบครัวคอยซัพพอต เราถึงเลือกที่จะดาวน์รถ เพราะรู้ว่าถ้ามีรถมันมีค่าใช้จ่ายต่างๆเพิ่มมากขึ้น ไว้ใช้ฉุกเฉิน) เข้าเรื่องเลยค่ะ...เริ่มจากวางแผนไปถอนเงินสดจากธนาคารที่เราฝากมาไว้กับธนาคารที่มีสาขาในห้างเพราะเมื่อไหร่ที่เราเจอรถที่ถูกใจจะได้ไปเบิกง่ายขึ้น แต่ธนาคารที่ไปถอนในวันนั้นอยู่ตรงข้ามกับตลาดแห่งหนึ่ง และตลาดนั้นกำลังจัดงานโชว์รถยนต์ของค่ายๆหนึ่ง เราเลยจะเดินไปเอาใบปลิว ซึ่งมีพริตตี้กำลังแจกให้กับคนที่มาตลาดอยู่ พอถึงคิวเราพริตตี้กลับหยุดแจกเพื่อที่จะให้เราเดินผ่านเข้าตลาดไปเลย เราเลยพูดว่า "ขอใบปลิวหน่อยค่ะ" พริตตี้ตอบกลับว่า "อ๋อ ขอโทษค่ะ เอาไปห่อผ้าอนามัยก็ได้เนอะ" พร้อมยื่นใบปลิวให้เรา...หน้าเราชาไปหมดเลยนะ ประโยคหลังคุณไม่พูดยังจะดีกว่านะ เพราะสภาพเราตอนนั้นเราขับมอเตอร์ไซค์ไปธนาคารเลยใส่กางเกงวอร์มขายาวเสื้อแขนยาวใส่แมส ทรงผมก็ตามสภาพคนใส่หมวกกันน็อค รูปร่างเป็นคนตัวเล็กเหมือนเด็ก สูง152หนัก39 เราไม่แปลกใจเลยทุกวันนี้ที่คนเป็นหนี้สินกันเยอะแยะมากมาย เพราะทำอะไรเกินตัวให้ดูดีเพื่อที่จะได้รับการยอมรับจากสังคม ใช่ค่ะ...เพราะสภาพเราแต่งตัวไม่หรูหราเหมือนเด็กกะโปโลไม่เติมแต่งศัลยกรรมใดๆให้สวยดูดี เลยทำให้เรามีเงินเก็บ ทุกวันนี้ซื้อแล้วค่ะค่ายใหม่ไม่ใช่ค่ายในวันนั้น ไม่มีหนี้สินใดๆค่ะ รถปิดจบ พร้อมมีเงินเก็บอีกก้อน คุณมาเป็นพริตตี้เพื่อขายรถแต่คุณกลับดูถูกลูกค้า หรือคนเราชอบตัดสินคนอื่นจากภายนอกที่เห็น...จะมองว่าเราไม่มีเงินซื้อ หรือไม่ซื้อ ไม่แจกใบปลิวเราไม่ว่า เราเอ่ยขอเองได้ แต่คำพูดที่เปร่งออกมาเหมาะสมแล้วหรอ แม้แต่เป็นคนทั่วไปคำไหนที่พูดแล้วเปรียบเป็นการดูถูกคนอื่นก็ไม่สมควรพูด