สวัสดีค่ะ เราคบกับแฟนมา 7 ปี แฟนเรากับเราเจอกันทุกวันเสาร์ เมื่อก่อนสมัยเรียนตอนอยู่หอ
ก็แอบไปมาหาสู่กันบ้างเฉพาะเสาร์เว้นเสาร์ ก็เหมือนได้เริ่มเรียนรู้การอยู่ด้วยกันเบื้องต้น
ซักผ้า ทำกับข้าว การกิน การอยู่ การนอน ไม่ติดอะไร

พอจบมาทำงานก็แฟนจะมาหาทุกวันเสาร์ ไปเช้า-เย็นกลับ 
ตอนนี้เรากับแฟนตกลงว่าอยากใช้ชีวิตด้วยกันแล้ว แต่ก็อยากจะแค่จดทะเบียนเฉยๆ 
เรากับแฟนเหมือนกันคือไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ชอบการรวมตัวกันเยอะๆ
แล้วไหนจะยังเรื่องค่าจัดเลี้ยง ค่าสถานที่ ค่าอาหาร ค่าดอกไม้ ค่าชุด ค่าใดๆ
พวกเรารู้สึกว่าเก็บเงินจัดงานไปเที่ยวไปใช้ชีวิตยังดีกว่ามากๆ จริงๆ 

พ่อแม่เราไม่โอเค อยากให้จัดงาน อย่างน้อยก็เป็นงานภายในครอบครัวก็ได้ 
เราก็เลยไม่ติด ส่วนบ้านฝ่ายชาย อยากให้จัดงานใหญ่โตค่ะ 
พวกเราไม่โอเค ต้องไปยืนต้อนรับใครต่อใครไม่รู้ คือไม่โอเคเลยจริงๆ 

ซึ่งตอนนี้พวกเราอยากใช้ชีวิตแล้ว แต่บ้านเราถึงจะโอเคให้แต่ง แต่ก็ยังไม่อยากให้แต่งภายในปีนี้
อยากให้รออีกปี 2 ปี รอให้มีเงินเยอะกว่านี้ รอให้ทุกอย่างมั่นคง
สำหรับเรา เราไม่เข้าใจว่าให้รอทำไม คือแต่งตอนนี้ หรือแต่งอีกปี 2 ปี ถ้ามันจะมันคงในเวลานั้น
ก็แต่งกันแล้วช่วยกันเก็บช่วยกันหาให้มั่นคงได้ ทำไมต้องรอ 

สินสอดบ้านเราเรียก 2 แสน ทอง 10 บาท 
ซึ่งทางบ้านแฟนก็มีให้ค่ะ 

เราอยากเข้าไปคุยกับที่บ้านว่าขอแต่งปีนี้ เพราะเรากับแฟนก็โตพอแล้ว อายุ 27 ทั้งคู่แล้วค่ะ 
ตั้งแต่โตมาเราจะอยู่ในกรอบตลอด คือเวลาไปไหนต้องรายงานพ่อแม่
พ่อแม่ติดกล้องวงจรปิดทุกมุมของบ้าน มีแอพติดตามตัวเรา ติดตามแฟนเรา 
กลับถึงบ้านต้องรายงาน ต้องวีดีโอคอลหาทุกวัน ทุกวันนี้อนุญาติให้ไปเที่ยวกันได้
แต่ห้ามค้างโดยเด็ดขาด (ข้างต้นสมัยเรียนก็คือแอบค้างค่ะ) 

เรารู้สึกอึดอัดมากที่ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบใครๆ หรือแบบที่เราอยากใช้ 
เหมือนเรากำลังติดคุก เราเลยอยากแต่งให้จบๆ เพื่อที่จะได้ไปใช้ชีวิต
ทั้งของเราและของแฟนได้เต็มที่กว่านี้ ทุกวันนี้คือเจอกันแค่วันเสาร์ อยู่ด้วยกันแค่เสาร์ละ 9 ชม มานานละค่ะ 

ก่อนหน้านี้เราเรียนต่างประเทศ 4 ปี ช่วงคบแฟนไม่ได้เจอกัน วีดีโอคุยทุกวัน 
พอเรากลับมาเรียนต่อที่ไทย 1 ปี แฟนก็ไปต่อภาษาที่ต่างประเทศปีครึ่ง 
เพิ่งจะได้กลับมาอยู่ไทยพร้อมกันไม่กี่ปี แต่พวกเราก็เป็นเพื่อนกัน รู้จักกันตั้งแต่ ป.5 

เราคิดว่าเราเรียนรู้พอแล้ว คือตอนนี้เราควรเข้าไปคุยกับพ่อแม่เรายังไง
ว่าเราอยากแต่งงานแล้วปีนี้ และเราไม่อยากรอ 
จะพูดยังไงให้เค้าคิดว่าเหตุผลเราดีพอ เราโตพอ ไม่ใช่เหตุผลเด็กๆ แบบชั้นอยากไปเที่ยว

ขอความกรุณาทุกท่านด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ