ตอนนี้เรารู้สึกหน่วงๆเบื่อๆ เหนื่อยๆตื้อๆสมอง อาจจะเป็นเพราะงาน เพราะคนที่ทำงาน และก็คนที่เราคุยอยู่ มันเหมือนประดังประเดกันมาหลายด้านเลย เรารู้สึกไม่อยากพูด ไม่อยากคุยกะใคร ไม่อยากอาหาร ไม่หิวอะไรเลย เราแค่อยากไปที่ไหนซักที่ที่ทำให้เราสบายใจ พักสมอง เรากะว่าหยุดยาวเราจะไปพักสมองซะหน่อย แม่ก็ดันมาเบรคว่าคนเยอะ ไม่ต้องไปหรอก แต่การที่อยู่อะไรเดิมๆบ้านเดิมๆจำเจนี่แหล่ะ ก็เป็นอีกสาเหตหนึ่งที่เราเบื่อ ตั้งแต่ตอนมีโคหวิดมา เราไม่ได้ไปไหนเลยพอเปิดทำงานมาได้ ตอนที่ไม่มีเวริคฟอโฮมแล้ว เราก็ทำงานมตลอด คนที่เราคุยด้วยเค้าก็อยู่ไกลเราเกิน พูดตรงๆโอกาสที่เราจะได้คุยต่อยาวๆเหมือนบางคู่ก็น้อยลงทุกที ต่อไปอาจจะไม่ได้คุยกันแล้วจริงๆก็ได้ แต่ยอมรับนะว่าการมีคนนี้เข้ามาเวลาที่เค้าทักมามันเป็นอะไรที่ทำให้เรารู้สึกดีมาก นิสัยเค้ากับเราเข้ากันมากๆ เค้าเป็นคนตลกดี กวนๆดี ยอมรับเลยเค้าเป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกเป็นตัวของตัวเองมาก ทำให้เราหายเบื่อ หายเหงามากๆ ไม่เหมือนบางคนที่เข้ามา แต่มีหลายคนก็เตือนว่าคุยได้แต่ต้องเผื่อใจด้วย เพราะมันอยู่ไกล ไม่มีใครเค้าอยากได้แฟนที่ไกลๆกันหรอก ไม่มีใครขยันขับรถมาหาเราได้ตลอดหรอก ระยะทางก็ไม่ใช่1ชม.ถึง นี่หลายชม.เค้าก็อาจจะขี้เกรียจก็ได้ เราก็เข้าใจคนที่บอกเราแบบนั้น มันก็จริงของเค้า เราก็ไม่รู้ว่าเราจะได้เจอคนที่นิสัยเข้ากันแบบนี้มั้ย คนที่ทำให้เราเป็นตัวของตัวเองได้ เค้าเป็นคนที่มีเรื่องทักมาคุย คอยถาม คอยเป็นห่วงเรา เข้าใจและรับฟัง และรับรู้ความรู้สึกเราตลอดบางทีเราไม่พูดเค้าก็สังเกตเราได้ ทั้งหมดนี้มันทำให้เรารู้ว่า การมีคนคอยเป็นห่วงเรา คอยถาม คอยคุยกับเรามันดีจริงๆ แต่ก่อนเราไม่เคยรับรู้ความรู้สึกแบบนี้เลย เเต่ที่เราบอกนั่นหล่ะ ด้วยระยะทางมันเลยทำให้เราเบื่อตรงที่ว่ามันอยู่ไกลกัน มันเลยทำให้เรารู้สึกกลับมาเหมือนเดิม 

       จ.ที่เราทำงานก็ไม่ใช่จ.ที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวซะด้วยสิ เป็นจ.เล็กๆเวลาเบื่อฟรุ้งซ่านก็ขับไปที่ไหนไม่ได้ด้วย หลายคนคงสงสัยทำไมเราไม่เลิกคิดเรื่อยเปื่อย หรือหาอะไรทำใช่มั้ย เราลองมาหมดละค่ะ ทั้งทำงานบ้าน ออกกำลังกาย ดูหนังดูซีรี่ มันไม่ได้ช่วยให้เราหายเบื่อ หรือเซ็งๆเลย มันกลับเหมือนเดิม บางทีเพราะความเบื่อความเหงาๆอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมคนเดียวบางครั้งบางครั้งก็เพลอร้องไห้คนเดียวออกมา มันเหมือนมันจะไม่ไหวเลยค่ะ มันเหมือนทำไมเราไม่มีใครคอยอยู่ข้างๆเราวะ เราควรทำไงดีคะ เรากำลังเป็นโรคซึมเศร้าใช่มั้ย (เหมือนความจำเราจำได้น้อยลงทุกที หลงๆลืมๆตลอด )