ในสมัยที่กทม.ลุกเป็นเปลวเพลิงในปี 53. ฉากหน้ามีการปลุกระดมให้คนมาชุมนุมปิดถนน. แต่เบื้องหลังเป็นการว่าจ้าง. หลอกซื้อ. คน. ขนมาจากต่างจังหวัดเป็นคันรถๆ. แล้วมานั่งตากแดดฟังคนหนีคุกจ้อ ทำลายประเทศ

เพื่อให้รู้ว่าเป็นพวกเดียวกัน พวกมันเลยแจกเสื้อยืดสีแดงให้ใส่. ตรงกลางเสื้อมีคำว่า. 'ไพร่'  ตัวโตๆ

คนที่ใส่ก็ไม่สนใจหรอกครับ. มาอยู่หลายวันเขาให้เสื้อฟรี. ก็ยินดีใส่เสื้อ ไพร่. โดยไม่รู้ว่านั่นเป็นแผนของ. คนหนีคุก

อย่างว่าแหละครับ. เมื่อมันมีฉากหน้าก็ย่อมมีฉากหลัง. คนชัดใยมันคิดยังไง. คิดใต้แนวคิดแบบไหน?

ถ้าข้าอยู่ไม่เป็นสุข. ประเทศก็อย่าเป็นสุขเลย

ไอ้ขี้แพ้มันแค้น. เพลิงสุมอกมันไม่พอ. ก็เลยเอามาสุมให้กทม.วอดวายในเปลวเพลิง

อย่างนั้นแหละ คนหนีคุกคิดอย่างโง่ๆว่า. การสร้างสถานการณ์วุ่นวายในประเทศ. ให้อยู่ไม่เป็นสุข. แล้วจะมีคนกลางลงมาไกล่เกลี่ย. 

ไอ้ขี้แพ้มันหวังขนาดว่า. จะมีคนออกมานิรโทษความผิดคดีโกงกินให้. แล้วคืนเงินโกงกินที่โดนยึดไป

สรุปว่า. ไอ้ขี้แพ้หมดสภาพ. แกนนำติดคดี. ติดคุก.  ส่วนคนที่ใส่เสื้อ ไพร่. บางคนตาย. ติดคุก.  บาดเจ็บ.  โดนทิ้งไว้ที่กลางถนน

นี่คือเกตุการณ์ในปี. 53 ของคนที่ใส่เสื้อ ไพร่.  ที่โดนไอ้ขี้แพ้หลอกมา

ส่วนคำว่า. ควายแดง

ผมคงไม่ต้องอธิบายแล้วมั้งครับ. ก็อ่านจนจบน่าจะบอกได้ว่า. ทำไมถึงมีคำนั้นขึ้นมาในถายหลัง

จนถึงปี 2565 วันนี้ไม่มีเสื้อ ไพร่. ให้เห็นแล้ว แต่ไอ้คนขี้แพ้ก็ยังไม่เคยพบกับชัยชนะ

อิอิ