จะเริ่มเรื่องก่อนนะค่ะ
คือเราเป็นรุ่นพี่ในมหาลัย แต่เราดรอปมาปีนึง เลยต้องมาเรียนกะรุ่นน้องใน ปี4ปีสุดท้าย
(ของตั้งชื่อน้องว่าA) ก่อนน่านี้เรารู้จักน้องมาก่อนแล้ว น้องเคยมาถ่ายรูปให้เพื่อนเรา ก็รู้จักน้องAตั้งแต่วันนั้น แค่รู้จักนะไม่สนิท 

เวลาผ่านไปจนปัจจุบัน เรารู้เปิดเทอมนี้มีเรียนห้องเดียวกะน้องA แต่เจอกันแค่ อาทิตย์ละ3ครั้ง ก็เลยทักน้องว่าเราเรียนห้องเดียวกัน พี่ไปนั่งเรียนด้วยนะเหงา เพราะมาเรียนคนเดียว แต่ในห้องน้องA เอาก็รู้จักกะน้องBเหมือนกัน เพราะเรียนรด. ด้วยกัน (สรุปได้ว่าตอนนี้ในห้องเรารู้จักมี AกับB) ต่เดินกลับบ้านก็จะกลับกับA เพราะBไปทำงานต่อ ตอนเดินเราก็คุยกันไปเรื่อยๆ หลายๆเรื่อง พอถึงบ้านก็จะมีคุยกะบ้าง แต่เราจะนานๆตอบก็ทำงานอยู่ ส่วนมากน้องจะเป็นคนทักมา มอนิ่งคับ ฝันดีคับ เราก็ตอบกลับแค่นั้น มีคุยเรื่องงานกันบ้าง

เวลาผ่านไปหลังจากเปิดเทมอ1เดือน อยู่เรียนด้วยกุนแต่เรานั่งแยกออกมาจากน้องๆ เพราะพึงกักตัวเสร็จเลยนั่งห่างๆที่ไกลมากอยู่ น้องพิมมาสารภาพกับเรา ว่า
A=ผมชอบพี่ คือพี่มีคนในใจหรือคนข้างกายหรือป่าว ผมในตอนนี้รู้สึกดีกับพี่มากในเวลานี้ ผมเลยอยากรู้ในสถานะว่าผมอยู่ในจุดพี่น้องหรือ แบบไหน ((คัดลอกว่างเลยนะ คำพูดของน้อง))
เรา=ขอบคุนะที่รู้สึกดีๆให้พี่ พี่พูดตรงๆเลยนะ พี่เห็นน้องเป็นน้องนะ พี่ไม่ได้คิดเกินเลย น้องเป็นน้องน่ารักคนนึง 
.......…………ละน้องก็เงียบหายไป 
เรา=คิดมากปะเนีย
A=ผมกำลังอ่านทบทวนอยู่ ผมคิดไปเองมากกว่า ผมเข้าใจผิด
เรา=………

คือเราไม่เคยให้ความหวังน้องเลยนะ ตอนแรกก็งง น้องชอบเราได้ไง เกินเลยได้ไง เพราะบทสนทนาของเรา มันแทบไม่มีไรเลย เรางง เราทำตัวไม่ถูก เย็นวันนั้นน้องก็ไม่กลับบ้านกะเรา ละเพื่อนน้องก็ทักมาบอกว่า น้องเดินร้องไห้กลับบ้าน  
เราเลยงง ว่า เราตอบไปแบบนั้นผิดมั้ย??? เราไม่เคยให้ความหวังใครเลยนะ เลยงงว่า เราผิดหรอ??  สถานะนี้เราควรทำไง?? ในห้องเรียนเราควรทำไง??
เพราะรู้สึกว่าในสายตาเพื่อนน้องA คิดว่า เราคุยกะน้องไปทางให้ความหวัง หรือคบกัน เรางงไปหมด โดยที่เนื้อหาไม่มีไรเลย ส่วนใหญ่เรียน เรางงไปหมดควรทำไงต่อดี??