ยอมรับว่าอาจจะเป็นการคุยเเก้เหงา แต่คุยด้วยเเล้วเขาจริงจังกลับ รู้ตัวอีกทีก็รู้สึกดีกับเขาไปแล้ว แต่พอมาคิดทวนลึกๆก็ไม่ได้ชอบเขาจริงๆ 
บางครั้งอาจจะเป็นแค่การหลง การชื่นชมในความเป็นตัวเขา ที่ช่างพูด มีเสน่ห์ ทัศนคติดี รวมถึงความรู้ความถนัดในเรื่องหนึ่ง
ซึ่งคุยกัน3เดือน ความรู้สึกยังคงไม่ใช่ฟีลแฟน แต่เป็นในเชิงเพื่อนที่ปันเรื่องเล่าให้แก่กันมากกว่า
ถ้าการค่อยๆเงียบหายไป จะทำให้เขาโกรธเราไหม ถ้าถามว่าอยากให้เขาหายไปไหม ตอบเลยว่าไม่ เเต่เป็นเหมือนการให้ความหวังให้เยื่อใยเขาหากยังคงคุยกันต่อ ลึกแล้วรู้สึกว่าบาปไหมนะ ที่เราไปทำแบบนี้ให้ ทั้งที่รู้แก่ใจว่าท้ายที่สุดเขาก็ยังคงไม่ใช่ อาจจะด้วยปัจจัยหลายอย่าง ที่ทำให้เรายังคิดว่าเขาไม่ใช่ 
หรือที่เรายังมีเยื่อใยอาจเป็นเพราะเราอยากเก็บคนดีๆคนหนึ่งเอาไว้ ให้รู้ว่าฉันมีนะ คนคุยในเเบบที่ต้องการอะ
ยอมรับว่าที่คุยมารับรู้ถึงความจริงใจ จนเราไม่อยากจะทำลายมัน จึงอยากให้เขาได้ไปเจอในสิ่งที่คู่ควรกับเขามากกว่าการที่จะมาคาดหวังอะไรจากเรา
.
อะไรจะเกิดต่อจากนี้ไม่รู้แหละ แต่เราจะค่อยๆตัดห่างจากแกนะ
.
ถ้าผ่านมาอ่านกระทู้นี้ หวังว่าแกจะเข้าใจนะ