เรื่องมันมีอยู่ว่าตัวผมอ่ะอายุ16ครับ แฟนอายุ17 ผมอยู่อยุธยาส่วนแฟนอยู่ขอนแก่น ไกลกันมากครับ เราคบกันมา2ปีกว่าแล้ว ไม่เคยเจอกันเลยครับ เป็นเพราะเรายังเด็กเราเลยไม่ได้คิดเรื่องที่จะเจอกันเลย เล่นเกมด้วยกันมากกว่า แต่ตอนนี้โตกันมากเลยครับ ต่างคนต่างเรียนมีหน้าที่ แฟนจะฝึกงานแล้วครับ
เข้าเลยเรื่องแล้วกัน ที่บ้านผมมันต่างกับเขาครับ (ผมไม่ได้จะเหยียดฐานะจนหรือรวยนะครับ แต่ผมจะหมายถึงว่าการอยู่การกินของผมและเขาต่างกัน)
ผมเริ่มคุยเรื่องที่จะมาหากันสักพักแล้วครับ แต่ผมก็ให้คำตอบเขาไม่ได้ว่าผมจะไปหาเขาจริงๆ ผมตอบได้แค่ว่าผมกลัว ใช่ครับผมกลัว ผมกลัวมากๆเพราะผมอยู่ที่บ้าน ผมไม่ต้องทำอะไรเลยครับ ซักผ้า ถูบ้าน ล้างจานหรืออะไรไม่ต้องทำเลย ต่างกับที่บ้านเขา ต่างคนต่างมีหน้าที่แยกกันทำคนละส่วน การกินผมก็เป็นคนที่กินยากครับ ไม่กินผัก กินอะไรไม่ค่อยเป็น ไปไหนก็ไม่ค่อยถูก ขี้อายไม่กล้าถามอะไรสักอย่าง เข้าหาคนไม่เป็น ขี่รถก็ไม่เป็น นั่งรถก็ไม่ถูก ที่บ้านคอยไปรับไปส่งตลอด ที่ผมกลัวมากกว่านั้นคือ ผมเคยได้ยินมาครั้งนึงครับตอนโทรกับแฟน แฟนกับน้องแล้วก็พี่เขา โดนแม่ดุครับ แฟนโดนใช้ตลอด
ทั้งถูบ้าน ทำกับข้าวนู่นนี่ จนแฟนร้องไห้กับผมแล้วพูดว่าเหนื่อยมากๆ กลับมาจากเรียนเหนื่อยๆก็โดนใช้ทั้งๆที่ทุกคนนอนสบายไม่ทำอะไรเลย แฟนโดนแม่นินทากับพี่ๆน้องๆในครอบครัวบ่อยด้วยครับ ผมเลยกลัวไปอีกว่าจะแฟนผมจะโดนดุ ว่าทำไมแฟนทำอะไรไม่เป็นเลย กินก็ยาก เข้าหาก็ยาก ผมพยายามปรับตัวอยู่ครับ ผมทำได้อยู่แล้วพวกงานบ้านแต่ติดเรื่องขี้อาย การกินที่กินไม่เหมือนเขา ทางอีสานผมก็ใช้ภาษาเขาไม่เป็น แฟนผมวันนี้เขาก็ถามอีกว่าถ้ามาหาจะมากี่วัน ผมก็ตอบว่าผมไม่รู้อาจจะนานอยู่สักอาทิตย์นึงมั้ง เขาถามเมื่อไหร่ ผมก็ตอบได้แค่ผมไม่รู้ ผมกลัว เขาก็บอกว่าเขาเฟลมากๆเลยที่คุยเรื่องนี้มาตลอดแต่ก็ไม่ได้เจอกันสักทีติดเรื่องกลัวอยู่ตลอด อีกทางนึงคือผมเสนอแฟนไป แต่ก็เคยโดนแฟนว่าว่าทำไมไม่พยายามมาหาเลย คือในใจ
อยากมากๆอ่ะ แต่แบบคือผมกลัวมากเว้ย ผมเลยเสนอทางไปให้แฟนแบบนี้ตลอดว่า ผมจะพาเขามาอยู่ด้วย มาอยู่ในที่ที่ดีกว่าที่นั่น เหตุผลมันมีอยู่ว่าคือแม่เขาชอบพูดกับคนอื่นครับว่า ไม่น่าให้แฟนผมเกิดมาเลย เกิดมาเพราะพลาดอ่ะครับ จะเอาออกอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ได้เอาออก รู้งี้เอาออกแต่แรกอะไรแบบนี้อ่ะครับ
แฟนโดนคำพวกนี้บ่อยมากๆ จนชอบเก็บมาคิดมาก คิดจะหนีออกจากบ้านพอทำงานหาเงินได้ก็จะออกมา ผมเลยอยากไปรับเธอมาอยู่ด้วย เพราะสังคมที่บ้านผมมันไม่เหมือนเขาอ่ะครับ ไม่ได้อวยแต่มันดีจริงๆนะ มีจัดงานวันเกิดให้ครอบครัวกันทุกเดือนเลย ทุกคนไม่เคยโดนเมิน กินสังสรรค์กันตลอด ไม่มีนินทาลับหลังหรืออะไร ช่วยเหลือตลอดไม่มีขาดเหลือ แทบไม่ต้องทำอะไรเลยเหมือนผม ใช้ชีวิตแบบลูกคุณหนูได้เลย มีคนรับใช้ แต่ก็ติดที่ว่าเคยขอแม่ไปแล้ว แต่แม่เข้าไม่ให้เขามา ผมควรทำยังไงดีครับ ที่จะทำให้มันได้เจอกันในแบบที่มันสมบูรณ์อ่ะครับ ไม่มีใครเสียใจ ไม่มีใครมาเฟล เพราะเรื่องแบบนี้
งงตรงไหนถามได้เลยครับ💕
อยากไปหาแฟนแต่ทำอะไรไม่เป็นเลยครับ
เข้าเลยเรื่องแล้วกัน ที่บ้านผมมันต่างกับเขาครับ (ผมไม่ได้จะเหยียดฐานะจนหรือรวยนะครับ แต่ผมจะหมายถึงว่าการอยู่การกินของผมและเขาต่างกัน)
ผมเริ่มคุยเรื่องที่จะมาหากันสักพักแล้วครับ แต่ผมก็ให้คำตอบเขาไม่ได้ว่าผมจะไปหาเขาจริงๆ ผมตอบได้แค่ว่าผมกลัว ใช่ครับผมกลัว ผมกลัวมากๆเพราะผมอยู่ที่บ้าน ผมไม่ต้องทำอะไรเลยครับ ซักผ้า ถูบ้าน ล้างจานหรืออะไรไม่ต้องทำเลย ต่างกับที่บ้านเขา ต่างคนต่างมีหน้าที่แยกกันทำคนละส่วน การกินผมก็เป็นคนที่กินยากครับ ไม่กินผัก กินอะไรไม่ค่อยเป็น ไปไหนก็ไม่ค่อยถูก ขี้อายไม่กล้าถามอะไรสักอย่าง เข้าหาคนไม่เป็น ขี่รถก็ไม่เป็น นั่งรถก็ไม่ถูก ที่บ้านคอยไปรับไปส่งตลอด ที่ผมกลัวมากกว่านั้นคือ ผมเคยได้ยินมาครั้งนึงครับตอนโทรกับแฟน แฟนกับน้องแล้วก็พี่เขา โดนแม่ดุครับ แฟนโดนใช้ตลอด
ทั้งถูบ้าน ทำกับข้าวนู่นนี่ จนแฟนร้องไห้กับผมแล้วพูดว่าเหนื่อยมากๆ กลับมาจากเรียนเหนื่อยๆก็โดนใช้ทั้งๆที่ทุกคนนอนสบายไม่ทำอะไรเลย แฟนโดนแม่นินทากับพี่ๆน้องๆในครอบครัวบ่อยด้วยครับ ผมเลยกลัวไปอีกว่าจะแฟนผมจะโดนดุ ว่าทำไมแฟนทำอะไรไม่เป็นเลย กินก็ยาก เข้าหาก็ยาก ผมพยายามปรับตัวอยู่ครับ ผมทำได้อยู่แล้วพวกงานบ้านแต่ติดเรื่องขี้อาย การกินที่กินไม่เหมือนเขา ทางอีสานผมก็ใช้ภาษาเขาไม่เป็น แฟนผมวันนี้เขาก็ถามอีกว่าถ้ามาหาจะมากี่วัน ผมก็ตอบว่าผมไม่รู้อาจจะนานอยู่สักอาทิตย์นึงมั้ง เขาถามเมื่อไหร่ ผมก็ตอบได้แค่ผมไม่รู้ ผมกลัว เขาก็บอกว่าเขาเฟลมากๆเลยที่คุยเรื่องนี้มาตลอดแต่ก็ไม่ได้เจอกันสักทีติดเรื่องกลัวอยู่ตลอด อีกทางนึงคือผมเสนอแฟนไป แต่ก็เคยโดนแฟนว่าว่าทำไมไม่พยายามมาหาเลย คือในใจ
แฟนโดนคำพวกนี้บ่อยมากๆ จนชอบเก็บมาคิดมาก คิดจะหนีออกจากบ้านพอทำงานหาเงินได้ก็จะออกมา ผมเลยอยากไปรับเธอมาอยู่ด้วย เพราะสังคมที่บ้านผมมันไม่เหมือนเขาอ่ะครับ ไม่ได้อวยแต่มันดีจริงๆนะ มีจัดงานวันเกิดให้ครอบครัวกันทุกเดือนเลย ทุกคนไม่เคยโดนเมิน กินสังสรรค์กันตลอด ไม่มีนินทาลับหลังหรืออะไร ช่วยเหลือตลอดไม่มีขาดเหลือ แทบไม่ต้องทำอะไรเลยเหมือนผม ใช้ชีวิตแบบลูกคุณหนูได้เลย มีคนรับใช้ แต่ก็ติดที่ว่าเคยขอแม่ไปแล้ว แต่แม่เข้าไม่ให้เขามา ผมควรทำยังไงดีครับ ที่จะทำให้มันได้เจอกันในแบบที่มันสมบูรณ์อ่ะครับ ไม่มีใครเสียใจ ไม่มีใครมาเฟล เพราะเรื่องแบบนี้
งงตรงไหนถามได้เลยครับ💕