ไทยพึ่งพารายได้จากการท่องเที่ยว อย่างน้อยๆ ก็ซัก 20 % แต่ประเทศไหนพึ่งพาการท่องเที่ยวเยอะๆนี่ จบไม่สวยซักราย ดูอย่างศรีลังกา แล้ว ภาคท่องเที่ยวมันไม่เอื้อให้นำไปสู่ประเทศรายได้สูง เพราะ การจ้างงาน มีแต่งานทักษะต่ำ ค่าจ้างถูก จบ ป.6 ก็ทำได้ อย่าง แม่บ้านทำความสะอาดโรงแรม ไกด์นำเที่ยว ขายของที่ระลึก นวดนาบ ขายตัว พนักงานต้อนรับ  และพอ รายได้จาการท่องเที่ยวเข้ามาเยอะๆ บัญชีเดินสะพัดเป็นบวก ค่าเงินแข็ง ก็ไปกด ภาคส่งออกให้แขjงขันลำบากอีก 

แล้ว เอาจริงภาคท่องเที่ยวไทย นี่ล้างผลาญทรัพยากรธรรมชาติหนักมาก ไม่แพ้พวกนิคมอุตสาหกรรม ที่ประท้วงๆ กัน แต่คนไม่รู้ แถมยังขัดขวางการพัฒนาอุตสาหกรรมอื่นๆ เช่น ท่าเรือน้ำลึก โรงถลุงเหล็ก ต่อเรือ ปุ๋ยเคมี โรงกลั่น  โรงไฟฟ้า ที่เป็นอุตสาหกรรมต้นน้ำที่ ทุกประเทศที่มีประชากรเยอะระดับนึง อย่างไทย ควรต้องมี แต่เราแทบไม่มีเลย เพราะต้องสร้างติดทะเล แล้วก็สร้างไม่ได้ โดนต่อต้าน อ้าง แหล่งท่องเที่ยวจะเสียหาย ชาวประมงจะจับปลาไม่ได้ แต่รู้มั้ย ประเทศอย่าง ญี่ปุ่นนี่ อุตสาหกรรมหนัก โคตรๆๆๆๆ เยอะ ถ้าซูมดู แผนที่ บน google map จะเห็นว่า ทุกเมืองที่ติดทะเล มีท่าเรือขนาดใหญ่ โรงเหล็ก อู่ต่อเรือ โรงไฟฟ้า และ สารพัดอุตสาหกรรมจำนวนมาก แถมยังต้องถมทะเลเพิ่ม เพราะพื้นที่บนบกไม่พอ ถ้าทำแบบเดียวกันที่ไทย โดนประท้วงยับๆ แต่คนก็ยังไปเที่ยวญี่ปุ่น เหมือนเดิม จับปลามาให้คนไทยกินอยู่เรื่อยๆ สิ่งแวดล้อมก็ไม่ได้ เสียหายตรงไหน ที่จำๆมา โดน NGO ต้มทั้งนั้น 

สรุป เราวางแผนพัฒนาเศรษฐกิจผิดมาตั้งแต่ จบ ต้มยำกุ้ง แทนที่จะพัฒนาอุตสาหกรรม และ การวิจัยเทคโนโลยี ดันไปหากินด้านท่องเที่ยว  มากจนเกินไป นานเข้าก็ชิน ทำอย่างอื่นไม่เป็น