เริ่มเเรกเลยคือเราลดความอ้วนค่ะลดโดยการกินน้อยมากถึงมากที่สุดไม่กินของที่เเคลเยอะพวกขนมนี่ไม่เคยอยู่ในสายตาเลยจะกินเเค่ผลไม้พวกนี้เเล้วก็ออกกำลังกายไม่หนักมากเท่าไหร่เเต่ต้องทำเป็นประจำเคยขยันมากจนมีวันที่ไม่ได้ออกเเล้วจะรู้สึกเเปลกๆ
เเล้วก็ลดสำเร็จจริงๆเเต่เป็นการลดได้ที่เเย่มากเราโทรมมากค่ะช่วงนั้นมันผอมเหมือนคนป่วยไม่มีเเรงเลยเเต่ก็ยังมองว่าตัวเองอ้วนอยู่พอมาช่วงเปิดเทอมขึ้นมัธยมปลายช่วงเเรกๆกลัวการที่จะต้องกินข้าวเที่ยงที่โรงเรียนมากจะเลือกกินเเต่ผลไม้อย่างเดียวไม่กล้ากินข้าวโรงอาหารเพราะกลัวจะอ้วนค่อยกลับมากินข้าวที่บ้านเอาเเต่ก็ไม่เยอะ เเน่นอนว่ามันทำให้เราตะบะเเตกพอได้กินของที่ชอบคราวนี้กินได้หมดเลยไม่เลือกด้วยกินๆๆๆทุกอย่างช่วงเเรกจะกินเเบบนี้2-3วันต่ออาทิตย์หลังๆจนมาถึงอาทิตย์ที่เเล้วกินทุกวันเลยค่ะกินเหมือนคนบ้ากินยับขับรถออกไปซื้อขนมทุกวันเลยต้องกินจนกว่าจะอิ่มจนกว่าจะอึดอัดท้องให้มากที่สุดเป็นเเบบนี้รวมๆเเล้ว3-4อาทิตย์เเต่น่าจะเยอะกว่านี้ด้วยซ้ำสุดท้ายผลของการกินไม่เลือกกินอย่างเดียวก็คืออ้วนขึ้นตัวบวมนั้นเองเรายอมรับค่ะว่าเศร้ามากกลัวว่าจะโดนทักโดนนู้นนี้นั้นรู้สึกผิดเพราะมันอ้วนขึ้นเร็วมากๆจนตกใจพึ่งเปิดเทอมอีกด้วยเเต่ไม่เป็นไรค่ะตอนนี้มีสติพอสมควรสามารถดึงตัวเองกลับมาได้ทันก็ไม่ได้คิดมากเท่าเดิมเเล้วค่ะทำใจกับมันเพราะตอนกินเราไม่มีสติเองเนอะโชคดีที่เป็นคนไม่ค่อยอะไรกับใครไม่มีเพื่อนเยอะไม่ค่อยชอบการเข้าสังคมเท่าไหร่คงไม่มีคนมาสงสัยเเล้วเมื่อก่อนเราเคยอ้วนตอนนี้ไปโรงเรียนทีไรเพื่อนสมัยมอต้นที่เคยอยู่ด้วยกันจะทักตลอดเลยว่าผอมลงนู้นนี่นั้นจนบางที่รู้สึกผิดเลยเพราะเราพึ่งกินเยอะมาเอง T _ Tห้าห้าห้าห้า
ที่สำคัญของการเเก้โยโย่สำหรับเราคือการดึงสติความคิดกลับมาให้เร็วที่สุดค่ะอย่าตามใจตัวเองเราพลาดกับอะไรเเบบนี้บ่อยมากเช่นกินวันนี้วันสุดท้ายไหนๆก็วันสุดท้ายเอาเลยเต็มที่วนไปมาจนเกือบครบเดือนนี่มันเเย่มาก เเล้วก็ตอนที่รู้ว่าตัวเองกำลังอยากกินจะหาอย่างอื่นทำทันทีเลยไม่งั้นตะบะเเตกเเน่ๆจะไม่คิดถึงเรื่องของกินเด็ดขาดคือเรารู้ว่าตัวเองไม่สามารถที่จะกินครั้งเดียวเเล้วพอได้เหมือนคนทั่วไปเเน่ๆเลยเลือกที่จะไม่กินเเล้วไปหาอย่างอื่นทำซึ่งได้ผลจริงๆค่ะมันค่อนข้างเเย่มากตั้งเเต่ที่เรามาหมกหมุ่นอยู่กับอะไรเเบบนี้ทั้งวันในหัวช่วงนั้นไม่มีไรเลยนอกจากเรื่องกินเป็นการกินที่มีความสุขเเค่ตอนได้กินเยอะๆไม่รู้ว่าจะมีคนอื่นเป็นเเบบนี้มั้ยลองพยายามเอาตัวเองออกมาจากจุดนั้นดูเรารู้ว่ามันยากก็ที่ผ่านมาในหัวมีเเต่เรื่องนี้จนเราอาจจะลืมเรื่องที่เราเคยคิดหรือเราเคยอยากทำเหมือนตอนที่เรายังไม่ได้ตกอยู่ในสถานการณ์นี้ไปเเล้วด้วยซ้ำรีบดึงตัวเองกับมาค่ะเมื่อก่อนเราเคยทำอะไรเเล้วมีความสุขกับมันก็ลองกลับไปหามันอีกครั้งหรือเคยมีเป้าหมายที่คิดไว้เเต่ก็ไม่ได้ทำก็เริ่มเลยค่ะถึงจะตัวบวมขึ้นน้ำหนักขึ้นกินไปเเล้วก็ไม่เป็นไรรีบดึงตัวเองออกมาให้เร็วที่สุดก็พอเเล้วค่ะ
สุดท้ายก็ลดความอ้วนลดน้ำหนักให้ถูกวิธีดีกว่าจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลากับอะไรเเย่ๆเเบบนี้ดีที่สุด!
ปล.ถ้ากระทู้มันดูมั่วๆมีคำผิดใช้คำผิดยังไงต้องขอโทษด้วยนะคะอยากลองเขียนลองเล่าดู ....ʕᵔᴥᵔʔ...
ประสบการณ์ขโยโย่เพราะลดความอ้วนผิดวิธีฉบับวัยรุ่น16ปี!
เเล้วก็ลดสำเร็จจริงๆเเต่เป็นการลดได้ที่เเย่มากเราโทรมมากค่ะช่วงนั้นมันผอมเหมือนคนป่วยไม่มีเเรงเลยเเต่ก็ยังมองว่าตัวเองอ้วนอยู่พอมาช่วงเปิดเทอมขึ้นมัธยมปลายช่วงเเรกๆกลัวการที่จะต้องกินข้าวเที่ยงที่โรงเรียนมากจะเลือกกินเเต่ผลไม้อย่างเดียวไม่กล้ากินข้าวโรงอาหารเพราะกลัวจะอ้วนค่อยกลับมากินข้าวที่บ้านเอาเเต่ก็ไม่เยอะ เเน่นอนว่ามันทำให้เราตะบะเเตกพอได้กินของที่ชอบคราวนี้กินได้หมดเลยไม่เลือกด้วยกินๆๆๆทุกอย่างช่วงเเรกจะกินเเบบนี้2-3วันต่ออาทิตย์หลังๆจนมาถึงอาทิตย์ที่เเล้วกินทุกวันเลยค่ะกินเหมือนคนบ้ากินยับขับรถออกไปซื้อขนมทุกวันเลยต้องกินจนกว่าจะอิ่มจนกว่าจะอึดอัดท้องให้มากที่สุดเป็นเเบบนี้รวมๆเเล้ว3-4อาทิตย์เเต่น่าจะเยอะกว่านี้ด้วยซ้ำสุดท้ายผลของการกินไม่เลือกกินอย่างเดียวก็คืออ้วนขึ้นตัวบวมนั้นเองเรายอมรับค่ะว่าเศร้ามากกลัวว่าจะโดนทักโดนนู้นนี้นั้นรู้สึกผิดเพราะมันอ้วนขึ้นเร็วมากๆจนตกใจพึ่งเปิดเทอมอีกด้วยเเต่ไม่เป็นไรค่ะตอนนี้มีสติพอสมควรสามารถดึงตัวเองกลับมาได้ทันก็ไม่ได้คิดมากเท่าเดิมเเล้วค่ะทำใจกับมันเพราะตอนกินเราไม่มีสติเองเนอะโชคดีที่เป็นคนไม่ค่อยอะไรกับใครไม่มีเพื่อนเยอะไม่ค่อยชอบการเข้าสังคมเท่าไหร่คงไม่มีคนมาสงสัยเเล้วเมื่อก่อนเราเคยอ้วนตอนนี้ไปโรงเรียนทีไรเพื่อนสมัยมอต้นที่เคยอยู่ด้วยกันจะทักตลอดเลยว่าผอมลงนู้นนี่นั้นจนบางที่รู้สึกผิดเลยเพราะเราพึ่งกินเยอะมาเอง T _ Tห้าห้าห้าห้า
ที่สำคัญของการเเก้โยโย่สำหรับเราคือการดึงสติความคิดกลับมาให้เร็วที่สุดค่ะอย่าตามใจตัวเองเราพลาดกับอะไรเเบบนี้บ่อยมากเช่นกินวันนี้วันสุดท้ายไหนๆก็วันสุดท้ายเอาเลยเต็มที่วนไปมาจนเกือบครบเดือนนี่มันเเย่มาก เเล้วก็ตอนที่รู้ว่าตัวเองกำลังอยากกินจะหาอย่างอื่นทำทันทีเลยไม่งั้นตะบะเเตกเเน่ๆจะไม่คิดถึงเรื่องของกินเด็ดขาดคือเรารู้ว่าตัวเองไม่สามารถที่จะกินครั้งเดียวเเล้วพอได้เหมือนคนทั่วไปเเน่ๆเลยเลือกที่จะไม่กินเเล้วไปหาอย่างอื่นทำซึ่งได้ผลจริงๆค่ะมันค่อนข้างเเย่มากตั้งเเต่ที่เรามาหมกหมุ่นอยู่กับอะไรเเบบนี้ทั้งวันในหัวช่วงนั้นไม่มีไรเลยนอกจากเรื่องกินเป็นการกินที่มีความสุขเเค่ตอนได้กินเยอะๆไม่รู้ว่าจะมีคนอื่นเป็นเเบบนี้มั้ยลองพยายามเอาตัวเองออกมาจากจุดนั้นดูเรารู้ว่ามันยากก็ที่ผ่านมาในหัวมีเเต่เรื่องนี้จนเราอาจจะลืมเรื่องที่เราเคยคิดหรือเราเคยอยากทำเหมือนตอนที่เรายังไม่ได้ตกอยู่ในสถานการณ์นี้ไปเเล้วด้วยซ้ำรีบดึงตัวเองกับมาค่ะเมื่อก่อนเราเคยทำอะไรเเล้วมีความสุขกับมันก็ลองกลับไปหามันอีกครั้งหรือเคยมีเป้าหมายที่คิดไว้เเต่ก็ไม่ได้ทำก็เริ่มเลยค่ะถึงจะตัวบวมขึ้นน้ำหนักขึ้นกินไปเเล้วก็ไม่เป็นไรรีบดึงตัวเองออกมาให้เร็วที่สุดก็พอเเล้วค่ะ
สุดท้ายก็ลดความอ้วนลดน้ำหนักให้ถูกวิธีดีกว่าจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลากับอะไรเเย่ๆเเบบนี้ดีที่สุด!
ปล.ถ้ากระทู้มันดูมั่วๆมีคำผิดใช้คำผิดยังไงต้องขอโทษด้วยนะคะอยากลองเขียนลองเล่าดู ....ʕᵔᴥᵔʔ...