คือจากกระทู้ที่แล้ว เราแอบชอบเพื่อนในห้องอยู่คนนึง คือเขากับเราได้มีโอกาสได้ไปดูหนังด้วยกัน แต่ติดตรงที่ว่ามีเพื่อนอีกคนไปด้วย เราเลยโทรไปบอกเพื่อนคนนั้นว่าไม่ต้องไป สรุปคุยกันอยู่ 13 นาที ใน 13 นาทีนี้เราได้รับรู้ว่าเพื่อนอีกคนก็ชอบคนที่เราชอบ เขาเลยบอกเราว่าที่เขาไปเพราะอยากไปกับเขาคนนั้น แต่เขาได้เคยบอก เพื่อนคนนั้นไปแล้วว่าชอบ แต่เขาก็ไม่ตอบอะไร แล้วเขาก็แนะนำเราว่าเขารู้ว่าเราอะ ชอบเพื่อนคนนั้น คนที่เราชอบเขาก็น่าจะรู้ด้วย เขาเลยแนะนำให้เรามั่นใจ จะพูดอะไรพูดเลย ผลมันจะเป็นยังไงเราก็ต้องรับมันให้ได้ เราก็ตัดสินใจพูดออกไปแบบต่อหน้า รวบรวมความกล้าทั้งหมด เราก็พูดประมาณว่าเราชอบเธอมานานแล้วตั้งแต่เธอยังมีแฟนอยู่ เขาก็ตั้งใจฟัง จากที่เขาเล่นโทรศัพท์อยู่เขาก็วางมันลง ตรงนี้แหละมันเป็นความรู้สึกที่น่ากลัวที่สุด เหมือนเราหายใจไม่ออก คำตอบคือเขายังไม่พร้อมมีใคร เขาเข้าใจ แล้วเขาก็บอกประมาณแบบปลอบเราว่าไม่อยากให้เราคิดมาก อยากให้เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม หลังจากนำนั้นก็ไปร้องคาราโอเกะ เรากับเพื่อนอีกคนก็ชอบเขาทั้งคู่ ตอนเลือกเพลงก็คือเลือกแต่เพลงแอบรัก เช่น ชั่งไม่รู้อะไรบ้างเลย, ไกลแค่ไหนคือใกล้, ต้องโทษดาว แล้วแบบตอนร้องชั่งไม่รู้อะไรบ้างเลย คือเรากับเพื่อนอีกคนจับไมค์ร้องเพลง แล้วเขาคนที่เราชอบนั่งตรงกลาง คือเขานั่งตรงกลางตั้งแต่อยู่ในโรงหนังแล้ว แล้วคือตอนร้องก็แบบตรงท่อน "ชั่งไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าเพื่อนคนหนึ่งมันแอบมันคิดอะไรไปไกลกว่าเป็นเพื่อนกัน" แล้วเรากับเพื่อนอีกคนหันไปมองคนที่เราชอบที่นั่งอยู่ตรงกลาง แล้วทุกคนก็หัวเราะ เพื่อนคนอีดคนก็บอกว่าเราอะ เข้าใจเลือกเพลง เราเลยคิดว่า มันแปลกไหม อย่างกับรักสามเส้า หรือไม่ใช่ แต่มันก็ยังเป็นความรู้สึกที่แปลกอยู่ดี ที่เรากับเพื่อนชอบคนเดียวกัน มันเหมือนเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่มีคำอธิบาย เรากับคนที่เราชอบก็ยังคุยกันทุกอย่างเหมือนเดิม ถึงเขาจะปฏิเสทเราไป แต่เราก็ยังรักเขาอยู่ เราคิดว่าถ้าเขาปฏิเสธเรา เราจะเลิกชอบเขาไปเอง แต่มันไม่ง่ายแบบนั้น เราว่าในอนาคตเราก็ยังจะห่วงเขา รักเขาอยู่ห่างๆ เราก็หวังว่าสักวันเราจะเลิกรักเขา ไม่รํ้จะทำได้ไหม เขาเป็นรักแรก มันอาจจะเหมือนน้ำเน่านะ แต่เราไม่เคยเลยในชีวิตที่จะรู้สึกแบบนี้กับใคร แต่ในอนาคตเรามั่นใจว่าเราจะต้องรู้สึกแบบนี้อีกแน่ เราไม่ได้อกหักนะ หรือใช่ก็ไม่รู้ ไม่เคยเป็นเหมือนกัน

ปล.ถ้าอ่านแล้วงงขอโทษด้วยค่ะ