เป็นความรู้สึกที่ยังงงกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นยังอิ้งอยู่ขอเล่าแบบคร่าวๆแล้วกันนะคะ​ เรากับแฟนคบกันมาได้8ปีอยู่ด้วยกันมา6ปีต้นปีนี้พึ่งจะแต่งงานไปทุกอย่างก็ราบรื่นดี​ เราต้องย้ายที่อยู่เนื่องจากมีหมา7ตัวเราเลี้ยงด้วยกันที่ผ่านมาเราตามใจเค้าทุกอย่างแม้กระทั่งเรื่องการเล่นยาใช่ค่ะเรารู้มาตลอดว่าเค้าเคยเล่นตอนย้ายมาอยู่กทม.เค้าบอกว่าตอนนี้เค้าหยุดแล้วก็อยู่มาเรื่อยๆจนได้เลี้ยงหมานี่แหละ​ เลี้ยงเยอะปัญหา​ก็ตามมาโดนร้องเรียนต้องย้ายบ้านย้ายไปต่างจังหวัดก็อยู่ดีมีสุขแค่อาจจะแปลกๆตรงที่แฟนมีพฤติกรรม​เปลี่ยน​ไปคือทำงานที่ไหนก็มักจะมีปัญหา​กับเพื่อนร่วมงานทั้งที่ก็เป็นเพื่อนที่จักกันมานานเค้าบอกว่าเพื่อนจะใส่ร้ายเค้าบ้างเพื่อนจะมาทำร้ายเค้าบ้างบลาๆเราก็ไม่เป็นไรอดทนกับเค้าช่วยเค้าจนมาได้สร้างบ้านกันปัญหา​เริ่มจากตรงนี้แหละเพราะเอาเงินเก็บไปทำบ้านหมดต้องเอารถมอเตอร์ไซค์​ไปจำเอาเงินมาลงทุนทำงานของเค้าซึ่งมันกำลังไปได้ดีส่วนเราอยู่บ้านเค้าไม่ให้เราทำงานเค้าให้เหตุผลว่ากลัวเราทำไม่ไหวเค้าจะดูแลเอง​เรายอมรับว่าเราเครียดนะเพราะเงินไม่พอใช้เลยเค้าทำงานคนเดียวมันไม่พอหรอกอะไรก็แพงขึ้นทุกวัน​ จนถึงวันที่เกิดเหตุนี้ขึ้น​เราพึ่งไปงานศพญาติ1อาทิตย์​เราไม่อยู่บ้านเค้าก็ทำงานปกติ​ช่วงนั้นเป็นช่วงที่งานเค้าเยอะเราติดโควิดด้วยต้องกักตัวอยู่บ้านเค้าก็มาเฝ้าเราซึ่งอยากให้ครอบครัว​มีกินมีใช้ให้พอก็บอกเค้าว่าไปทำงานเถอะนะไม่ต้องห่วงเรา(เราเป็นมา2วันแล้วอาการเริ่มดีขึ้นหายเจ็บคอ)​เรายอมรับนะว่าเราก็พูดไม่ดีน้ำเสียงแบบไม่พอใจที่เค้าไม่ไปทำงาน​ เค้าก็ว่าเราต่างๆนาๆโดยที่เรารู้สึกว่าเค้าตีความหมายไปไกลจนเกินไปเราก็บอกว่าถ้าอยากหยุดก็หยุดเราไม่ว่าแล้วก็ได้​ เค้าตีโพยพายโทรไปโวยวายกับพ่อแม่เราให้พ่อแม่เรามารับเรากลับไปซะเค้าทนเราไม่ไหวแล้ว​ เราได้แต่ร้องไห้ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเรารับรู้ตลอดว่าเค้าใช้สิ่งนั้นเราผิดเองที่ไม่ห้ามเค้าเลยลับหลังเราไม่รู้หรอกว่าเค้าใช้สิ่งนั้นมากขนาดไหน​ ทุกอย่างแย่ลงทะเลาะกันอีกเรื่องเล็กน้อยเค้าทุบข้าวของพังหมดทุกอย่างใจเราสลายมากเค้าโทรไปหาพ่อแม่เราอีกแล้วโวยวายแม่โทรหาเราในขณะที่เราร้องไห้บอกกับเราว่า​ จะเอายังไงจะกลับบ้านไหมเดี๋ยวไปรับเลย​ตอนนั้นเราตอบตกลงกลับบ้านระหว่างนั้นเค้าลงมือทุบบ้านที่สร้างด้วยกัน​ ทุบไม่หมดหรอกนะแต่ถ้าจะอยู่ต้องซ่อมใหม่เรานั่งคิดนี่ชีวิตเราเจออะไร​ เค้าเป็นอะไร​ ทำไมเค้าถึงคุมสติตัวเองไม่ได้เลย​ เรายอมรับนะทุกครั้งที่ทะเลาะเราด่าเค้าเคี้ยวเข็นเค้าทุกอย่างอยากให้เค้าได้ดีครอบครัว​เดินต่อได้ทะเลาะกันทุกครั้งเค้าจะเดินหนีเราเพื่อระงับอารมณ์​ทั้งสองฝ่าย​แต่ตอนที่เค้าทุบข้าวของเราเสียใจมากเสียใจจริงๆหลังจากแยกกันก็ส่งข้อความ​มาขู่สารพัดจะฆ่าตัวตาย​จะฆ่าหมาเราขอหมามาเลี้ยงทั้งหมดก็ไม่ให้ขู่เราอีกถ้าแอบมาขโมยหมาจะตามฆ่าทุกคนเราตั้งคำถามกับตัวเองเค้าติดยาใช่ไหม​ หรืออะไร​ เราสับสนไปหมดเครียดคิดถึงหมามากๆเสียใจที่ต้องทิ้งมันพ่อแม่เราก็อยากให้เราตัดใจซะเค้าไม่ใช่คนเดิมที่เราเคยรู้จักอีกแล้ว​เราไม่รู้หรอกว่านี่คืออาการของคนติดยาหรือเปล่า​ คนที่เห็นสภาพเราในวันนั้นเค้าบอกคำเดียวอย่ากลับไปอีกถ้ากลับไปเกิดเค้าพลาดพลั้งทำร้ายเรามันไม่คงไม่ดีไม่คุ้มที่จะเสี่ยง​ เราเสียใจมากทั้งที่เรารักกันมากๆพอวันนึงต้องมาแยกจากกันตอนนี้ได้แต่ทำใจปล่อยวาง​ ส่วนหมายังคอยถามข่าวคนรอบข้างบ้างก็คลายความห่วงเค้ายังคงเลี้ยงหมาเหมือนเดิม​ จากนี้ต้องแยกจากกันจริงๆมันใจหายอยู่นะ​ ความรู้สึกคิดถึง​ เศร้าในบางครั้ง​ ร้องไห้บ้าง​ พอมาอยู่คนเดียวมันกลับสบายใจแบบบอกไม่ถูก​ ประสบการณ์​ในครั้งนี้เราได้เรียนรู้หลายอย่างเลย​ล่ะ​ สำหรับหมาเรายังคงช่วยส่งค่าอาหารนะแบ่งเบาภาระ​เค้า​เค้าไม่ได้​ขอหรอกหนี้สินที่สร้างร่วมกันเราก็ยังคงช่วยใช้เรื่องมันเกิดขึ้นได้อาทิตย์​เดียวเอง​ ตอนนี้ก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันแล้วต่างคนต่างใช้ชีวิต​หวังว่าเรื่องนี้คงจบแบบไม่ต้องมีการสูญเสีย