คือเราแอบชอบคนคนหนึ่งมาจะ4ปีแล้ว พอมาปีนี้เขาเริ่มมองเราเรารู้สึกอยู่ในสายตาเค้าตลอดเเต่แทนที่จะดีใจเรากลับกลัว กลัวว่าเค้าจะให้ความหวัง เค้ามองเราบ่อยมากแม้เวลาที่มีอะไรตลกเราก็จะหันไปมองเค้าแต่ก็เห็นว่าเค้ามองเราอยู่เราไม่ชอบเลย แล้ววันหนึ่งพี่ที่รู้จักบอกว่าเค้าชอบคนเดียวกับเรา แล้วพี่เค้าก็ทักไปหาคนที่เราแอบชอบเรานอยด์มาก เรากลัวมากกลัวว่าเค้าจะคุยกันกลัวตัวเองจะรับไม่ได้เพราะแค่นี้ก็รับไม่ได้แล้วเราก็ได้แต่คิดว่าเราอยากอยู่ในสายตาเค้าแบบนี้ไม่อยากให้เค้ามองคนอื่นเลยอยากให้เค้ามองแต่เรา เราต้องการแบบนี้เราชอบตอนที่เค้ามองเรา แค่2-3ปีที่ผ่านมาเค้าเฉยกับเรามากเราเลยชินแบบนั้นมั้ง เราอยู่ในสายตาเค้ามา3-4เดือนแล้ว จนกระทั่งพี่คนนั้นทักไปเรากลัวสายตาเค้าจะเปลี่ยนเรากลัวไปหมดเลย  เราไม่อยากเสียเค้าไปหาคนที่เรารู้จักจริงๆเราทำใจไม่ได้ยแมรับตรงๆก็คือเหมือนโดนแทงข้างหลังอะ เเล้วคนที่เราชอบก็เป็นคนแรกเลยที่เราจะชอบใครสักคนในชีวิตดันชอบมาถึงตอนนี้อะ เราจัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลยเราเต็มไปด้วยความคิด เราคิดไปมั่วคุมตัวเองไม่ได้เลย