ผมเป็นคนที่กลัวหนอนมาก ผมไม่เคยมีเรื่องฝังใจเกี่ยวกับหนอนเลย ไม่มีใครเอาแกล้งใดๆทั้งสิ้น จำได้ว่าเห็นครั้งแรกก็กลัวเลย ผมพยายามทำความเข้าใจว่าหนอนไม่อันตรายโดยการบอกตัวเองว่าหนอนฆ่าผมไม่ได้ มันวิ่งไล่ผมไม่ได้ คือผมไม่ควรจะกลัวมันด้วยซ้ำ แต่ทุกครั้งที่เจอหนอนผมจะตกใจแรงมาก เหมือนหยุดหายใจแล้วตัวก็สั้นมากด้วย กลัวขนาดที่ว่าแค่มีคนพูดว่าหนอนผมก็สะดุ้งรู้สึกวูบไป2วินาทีเลย หนอนเคยเกาะแขนผมผมพยายามที่จะมองมันแต่ผมทำไม่ได้ผมหลับตาสนิทเลยยืนตัวแข็งแล้วก็เรียกให้คนมาช่วย แล้วก็มีอีกครั้งนึงผมเอามือไปพิงต้นไม้แล้วมือผมไปโดนตัวหนอนพอดีผมไม่ได้มองด้วยซ้ำว่าเป็นหนอนแต่ผมก็รู้ทันทีว่ามันคือหนอนแน่ๆผมสติแตกเลย มันควบคุมไม่ได้ ผมน้ำตาไหลแต่ไม่ได้ร้องไห้นะ แล้วผมก็วิ่งไปล้างมือผมเอาหินมาขูดมือจนมือถลอกเลย แล้วเหมือนกับว่าสติค่อยๆกลับมา คนแถวนั้นมองผมเต็มเลย เพื่อนบอกว่าผมโวยวายร้องดังลั่นเหมือนคนบ้า แต่ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าผมโวยวาย ผมหลีกเลี่ยงทุกที่ที่มีแนวโน้มจะเจอหนอน จนตอนนี้ผมว่าผมอาการหนักขึ้น มันเริ่มมีผลกระทบต่อการใช้ชีวิตของผมเป็นอย่างมาก ผมไม่ได้กลัวแค่หนอนแล้วตอนนี้ผมกลัวต้นพุดด้วย ผมหวาดระแวงต้นไม้ ผมวิตกกังกลเวลานั่งใต้ต้นไม้ ใครเป็นแบบผมบ้าง พวกคุณมีวิธีจัดการกับปัญหานี้อย่างไร แล้วผมมีโอกาสที่จะหายกลัวไหม ทำยังไงถึงจะหายกลัว