จะเรียกว่าเพื่อนเลยก็อย่างไงอยู่ เพราะก็แค่เจอที่มอตอนฝนตกเฉยๆ ตอนนั้นอยู่ๆ ฝนก็ตกเหมือนพายุเข้าเลยกลับหอกันไม่ได้ ต้องยืนให้ฝนเบาลง ช่วงนั้นมีฟ้าแลบและฟ้าร้องถี่มาก (ดังมากด้วย) เราสังเกตว่ามีผู้หญิงคนนึงสีหน้าไม่ค่อยดี (ยืนข้างเรานั้นแหละ) ตัวสั่นและพยายามเหมือนหาที่หลบ (เราไม่อยากเปรียบแบบนี้นะ แต่มันทำให้เราคิดถึงน้องหมาที่บ้าน ที่กลัวฟ้าร้องฟ้าผ่าแล้วพยายามหาที่หลบ) ตอนแรกเราไม่กล้าพูดอะไร จนสุดท้ายเราก็ตัดสินใจทักเขา แล้วถามเขาว่ากลัวฟ้าหรอ สรุปคือใช่จริงๆ เราเลยบอกว่ามาอยู่ใกล้ๆ เราก็ได้และเราก็คอยปิดหูหรือชวนคุย (ตอนนั้นคิดว่าถ้ามีคนอยู่ข้างๆ อย่างน้อยน่าจะอุ่นใจกว่า) คนๆ นั้นกลัวฟ้าถึงขนาดที่ว่าพอฟ้าร้องต่อให้ยืนกลางถนนยังเผลอชะงักหยุดปิดหูกลางถนนได้เลย เราขอไอจีเพื่อนมาเพราะหวังช่วยในตอนที่ฝนตกแล้วเพื่อนอยู่หอคนเดียว อย่างน้อยมีคนคุยจะได้ไม่รู้สึกโหวงๆ แต่เรามีวิธีที่อย่างก็ช่วยให้สบายใจขึ้นกว่าเดิมบ้างไหมคะ นอกจากการรับบำบัด ถึงเพื่อนคนนั้นจะมีเพื่อนของเขาอยู่ แต่ชีวิตในมหาวิทยาลัยคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีเพื่อนเดินไป-กลับด้วยตลอด แล้วไหนจะตอนออกมาทำธุระข้างนอกอีก ตอนจะนอนอีก อีกอย่างตัวเราเองก็ไม่สามารถคุยกับเขาได้ตลอดที่ฟ้าร้องฟ้าผ่าด้วย ไม่มีวิธีไหนที่อย่างน้อยก็ช่วยทำให้เขาผ่อนคลายกว่าที่เป็นอยู่เลยหรอคะ เราว่าเขาน่าสงสารจนเราที่ไม่ได้สนิทอะไรด้วยก็รู้สึกว่าอยากช่วยนิดนึงก็ยังดี