คือจะหมายถึงญาติเราคนอื่น ญาติแฟน เอวี่ติงนู้นนี่นั้น แต่คือจะมีคนเข้าใจเราอยุ่ก็คือแม่(แม่ผู้รู้ดีที่สุดว่าเรากลัวจิงจังไม่ได้ตอ)

แต่คือคนอื่นจะประมานว่า"อะไรมันจะขนาดนั้น"แบบนี้อ่ะ แล้วคือหนักสุดก็ตอนนั้นฝนกำลังจะตกแต่ยังไม่ตกคือฟ้ามืดมาแล้วอ่ะ แล้วฟ้าก็แลบฟ้าร้องด้วย ประเด็นคือ มีญาติคนนึงใช้เราออกไปซื้อของข้างนอก เราคือเราขับรถยนต์ไม่เป้น เราขับมอไซค์คะ ืคือเราไปไม่ได้ไง จะเอามือปิดหูก็ไม่ได้ มือต้องขับรถฟ้าก็แลบ จะไปยังไงก่อน! ทำไมไม่เข้าใจอ่ะคนมันกลัว ก็คือกลัวเว่ยไม่สนใจยังมาบังคับเราทำในสิ่งที่เรากลัว รถล้มตายไปทำไงอ่ะ (แต่เอาจิงๆมันไม่ถึงขั้นรถล้มตายหรอกแต่คนมันกลัวไง) 

โอ้ยยยย หงุดหงิดมันทำความเข้าใจคนอื่นมันยากขนาดนั้นเลยหรอ ต้องทำยังไงให้รู้ว่ามันมีอาการกลัวจริงๆคือไม่ได้แบบขี้เกลียจไม่อยากไปเลยหาข้ออ้างอ่ะ เราก็เป้นแบบนี้ของเราทุกครั้ง ไม่เห้นหรอ ไม่สังเกตหรอ ไม่สนใจหรอ 

#แค่อยากให้คนอื่นเข้าใจบ้างว่าเรากลัว กลัวจิงๆ ไม่ได้อยากมีอาการแบบนี้หรอกคะ แต่มันยังหาทางแก้ไม่ได้ ขอโทดที่เป้นปันหาสำหรับคนอื่นเวลาฟ้าร้อง แล้วใช้ไปไหนมาไหนไม่ได้ เหอะ! ไม่รู้นะ คนเข้าใจเราก็อาจจะเข้าใจ แต่คนที่มาอ่านแล้วไม่เข้าใจก็ไม่ได้ว่าคะ คนเราไม่เหมือนกัน มีสิ่งที่กลัวไม่เหมือนกันเนอะ 

#แค่อยากให้เข้าใจ

#สรุปวันนั้นคือดีที่แฟนมาพอดี เค้าเป้นคนออกไปซื้อของให้ เราเลยไม่ได้ออกไป