หลังจากตรงนี้นี้ผมจะระบายบรรยายทุกสิ่งที่ผมคิดผมทุกข์ใจให้ฟัง เเละมันยาวววมาก สรุปให้เลยละกันคือผมหยุดความคิดตัวเองไม่ได้จนมันส่งผลกับชีวิตเเละการเรียนของผม คือ คิดจนไม่มีสมาธิสติ จดจ่อกับการเรียนตอนนี้อยู่ม.3ช่วงสำคัญเเล้วมีวิธียังไงบ้างครับที่จะ หยุดการคิดได้ เเล้วไปจดจ่อกับสิ่งที่ทำอยู่

ผมเป็นคนชั่งสังเกตเห็นอะไรเเปลกๆไม่เคยเห็นไม่เข้าใจก็สงสัยไปหมดอยากรู้อยากเห็นชอบคิดชอบนั่งเหม่อจินตนาการภาพวิวภูเขา ทะเล ทุ่งนา เมืองใหญ่ ก้อนเมฆสวยๆไม่ก็เหตุการเเปลกๆคิดไปไกลคิดถึงคนอื่นคิดถึงอดีตคิดถึงที่ๆเคยไปเที่ยวคิดถึงคนที่เราเคยเจอเคยเห็นคิดถึงคนในครอบครัวเครือญาติที่เสียไปคิดว่าหลังความตายจะมีอะไรจะไปไหนคิดว่าอยากให้คนในครอบครัวญาติๆลุงป้าน้าอาปู่ย่าตายายอยู่กับเราไปนานๆคิดถึงอนาคตจะเป็นยังไงมนุษย์จะอยู่ไปอีกนานเเค่ไหนทำไมโลกใบนี้ร้อนจัง อะไรเล็กกว่าอตอมคิดถึงการสูญเสียความสุขความสำเร็จความล้มเหลวการผิดหวังความเศร้าความโกรธคิดว่าอยากไปเที่ยวคนเดียวอยากเดินเล่นนอนเล่นบนยอดเขาเย็นๆมีเมฆลอยผ่านมีเสียงคนสังสรรสนุกสนานกันอยากเดินอยากนอนชิวๆริมทะเลอยากมีอิสระไม่อยากให้คนอื่นมาเป็นห่วงเรามีความคิดตลอดหยุดคิดไม่ได้ บางทีอยู่ดีๆก็คิดเรื่องน่ากลัวหรือเรื่องเเย่ๆในอดีตทำให้ยิ่งเศร้าหมองไปอีก เเย่ที่สุดคือคิดอยากจะตาย เพราะ ความผิดพลาดเล็กๆที่ไม่เคยเกิดขึ้นหรือไม่ควรเกิดเเต่เกิดเพราะ ความโง่ ความไม่ตั้งใจ ความล้มเหลวที่เกิดจากตัวเอง ที่พิมพ์มายังไม่หมดนะครับอีกเยอะ ทรมาณครับ

เเต่ผมไม่ได้มืดเเปดด้านนะครับ ผมยังมีความฝัน เป้าหมาย มีความสุข
สิ่งที่ชอบทำ งานอดิเรก อาชีพที่อยากเป็น วิชาที่ชอบอยู่นะครับ เเค่ทนกับความคิดที่หยุดไม่ได้ไม่ไหวเเล้วเป็นมาตั้งเเต่เด็ก

ปล.ผมชอบวาดรูป ชอบวิทยาศาสตร์ เเล้วก็สนใจเรื่องคอมพิวเตอร์ การเขียนโค้ดเขียนโปรเเกรม
ไม่มีใครถามเเต่บอกไว้ก็ไม่เสียหาย

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ