เรื่องมีอยู่ว่าแฟนกับเราเป็นคู่เลส เราเองจะติดแฟนมากมาก โทรคุยกันแทบทุกวัน(แฟนเราอยู่ไกลนะคะ) แล้วช่วงนี้เขาดันไม่ค่อยว่าง เขาไม่ได้ให้เหตุผลเรามากเท่าไร คงเพื่อเป้าหมายที่ตัวเขาเองอยากทำแหละค่ะ แต่แทนที่เราควรจะส่งเสริม สนับสนุนและควรเข้าใจ แต่กลายเป็นว่าเราไปนิสัยไม่ดีใส่ มันเกิดความรู้สึกน้อยใจอะค่ะ ปกติคุยกันตลอด พอมาหลัง เขาตอบเราข้ามวันบ้างงี้ มันก็ยากที่จะทำความเข้าใจได้ เพราะนี่ตั้งคำถามกับในหัวตลอดว่า มาตอบแค่2-3นาทีจะเป็นอะไรไป ถ้าเป็นเพื่อนเขาจะคุยมากกว่านี้มั้ย จนเขาว่างช่วงดึกๆ เราก็ขอโทรคุย พอได้คุยก็เกิดหงุดหงิด ครส.ที่อัดอั้นในใจมันออกมาหมดเลยอะค่ะ เขาเองก็บอกว่าเสียใจ ไม่โอเคที่เราทำแบบนี้เลยออกจากสายแล้วไปพิมพ์ปรับความเข้าใจในแชทแทน แต่มันก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย เราเสียใจมากร้องไห้ไม่หยุด ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ แต่พอมาคิดดูดีๆ เขาเองก็ไม่ได้ผิดอะไร จากที่เขาเหนื่อยมากๆแล้วยังต้องมาเหนื่อยกับเราอีก ทุกอย่างแย่ไปหมดจนเราขอเวลาเขาที่จะปรับปรุงตัวปรับความคิดใหม่แต่พอเอาเข้าจริง อยู่ๆจากคนที่คุยกันทุกวันพอได้ลองห่างลองให้เวลาส่วนตัวเขา เขาก็น่าจะสบายใจขึ้นมาบ้าง ไม่ต้องมาคอยหนักใจกับเรา ไม่รู้ว่าเขาจะเห็นกระทู้นี้มั้ย แต่อยากให้รู้ว่าเราเชื่อใจเขามาก ที่ขอเวลา เราจะเป็นคนที่ดีกว่าเดิมให้ได้ เพราะมีแค่เขาคนเดียวที่พอเรากลับมาจากรร.จะเป็นคนถามตลอดว่า เป็นไงบ้าง เหนื่อยไหมแล้วมาคอยเล่าปัญหาชีวิตของแต่ละคนให้ฟัง เป็นเขาคนเดียวมาตลอด 

.

.

.

เราไม่รู้ว่ามาตั้งกระทู้แบบนี้จะมีคนเข้ามาอ่านมั้ย อย่างน้อยมันก็เหมือนเราได้มาระบายความในใจ เราจะพยายามผ่านมันไปให้ได้ ใครที่มีประสบการณ์คล้ายๆเราก็มาแชร์มาแนะนำได้นะคะ