คือพ่อเราเป็นคนที่ไม่ชอบ สาวสอง เราก็ พยายาม อธิบาย ให้กับเค้า เข้าใจ ว่าถึงเป็นกะเทย ก็ ไม่ได้ทำให้ ใครเดือดร้อน แต่พอเวลาเราอธิบายพ่อชอบ ตะคอกเสียงด่าคำหยาบ มาทำร้ายร่างกาย ตลอด อยู่ มาวัน1ตินเข้า เรียน ม.1แรกๆเลย เราแต่งหน้าจัดเต็ม ตามที่รุ่นพี่แนะนำ  พอพ่อมาเห็น ก่อนจะออกไป รร เท่านั้นแหละ โดนด่าเละ โดนไล่ ออกจากบ้าน ขนเสื้อผ้า ออก จากบ้าน จน เรา ก็ต้อง ไป อาศัยบ้านเพื่อน สักพัก หลังจากนั้น เรา ก็ อยู่ เร่ร่อนไปๆมาๆ บ้านญาติบ้าง บ้าน เพื่อน บ้าง พ่อ ไม่เคย ถาม หา เราสักคำเลย เราไม่มีแม่แต่เงินจะกินข้าว พอ แม่รู้เรื่อง แม่ ก็ กลับ มารับ ไป อยู่ กับ แม่ ที่ มาเลย์เซีย อยู่ กับ แม่ เข้าใจเนอะ อยู่ราวมกับพ่อเลี้ยง ไม่ใช่พ่อแท้ๆ เรา ก็ อยู่ไม่ได้หรอก เรา เลยตัดสินใจ หางาน เอง ยืน ด้วยตัวเอง มีเงิน ก็ใช้ ไม่มีเงิน ก็ เงียบ ไม่เคยขอ ความช่วยเหลือจากใคร พอเริ่ม ตั้ง หลักได้ เรา ตัดสิน ใจ ไป ทำงาน ที่เกาะพีพี อยูๆ พอทำได้ 2ปี โควิด  มา เรา ก็ อยู่ติดเกาะ มา 3-4เดือน เงินหมด มีแต่หนี้  ยืมเงินจากเพื่อนๆ ได้ เรา เลย ไปทำงานร้านอาหาร ในจังหวัด นครศรีธรรมราช ทำได้ 2เดือน เรา ทำไม่ได้ ก็ เลยตัดสินใจ ไป ทำ โรงงานแห่ง1ในสมุทรสาคร ทำได้2เดือน โควิดระบาด เราติดโควิด อาการหนัก ไม่มีใครมาถามสักคำว่าเป็นอะไรมากไหม เป็นยังใงบ้าง ในตอนนั้น เราคิด อยู่แล้ว ว่า ถ้าไม่รอดคนที่บ้านคงจะดีใจสิ่น่ะ  ในที่สุดเราก็หาย รักสาตัว อยู่ รพกระทุ่มแบน 27วัน พอกลับหอ เท่านั้นแหละ แชทคุยกับเพื่อน ที่บ้าน เห็นเขาบอกว่า พ่อถาม  มันตายหรือ ยัง ทำ ให้เราจุกมากๆ ร้องให้ไม่มีน้ำตา ก็เลย โทรหาพ่อ พ่อก็เอา แต่ด่าๆ เกี่ยว กับเรื่อง ศาสนา ว่า สิ่งที่เป็นมันบาป เรา เลย ตอบไป ว่า สักวัน ถ้า พ่อ เจ็บ ไม่มีเงินจะกินพ่อคอยดูน่ะ พ่อ จะนึกถึงเรา  ผล สุดท้าย ผ่านมาตอนนี้ 1ปีกว่าๆ โทรมาขอเงิน จะไป รักษา ตัว โรคหัวใจ เรา ก็ ตอบไปว่า  เราสอง คน ไม่ใช่พาอลูกกันแล้ว น่ะ หลัง จากนั้น เราก ็วางสาย  ทุกคนว่า เราทำถูกไหม ตบอดระยะ ที่ผ่าน มา กว่าจะผ่านจัดนี้ได้ ต้องเสียใจเสียสติ เสียสุขภาพทางจิต  น้าเราโทรมาด่า ว่า เรา ลูกทรพี ไม่น่า ให้เกิด มาเลย  เพื่อน คิดว่า เราผิด ไหม ที่เรา จะตัดขาด กับครอบครัว เพราะ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ครอบครัวไม่เคยให้ความสำคัญกับเราเลย มีแต่ทำร้ายเรา มาตลอด 😭