เกงจิ๋วเป็นพื้นที่ปกครองขนาดกว้างใหญ่มากในยุคปลายราชวงศ์ฮั่น จริงๆประกอบด้วยพื้นที่ซึ่งมีความเจริญมากสองแห่ง และความเจริญน้อยหนึ่งแห่ง

1) เกงจิ๋วตอนบนที่อยู่เหนือแม่น้ำฮั่น พื้นที่ตรงนี้มีความเจริญมาก เป็นทางผ่านไปสู่จงหยวน (เสมือนประตูทิศใต้) และเป็นเส้นทางคมนาคมเชื่อมระหว่างหัวเมืองริมแม่น้ำฮั่น กับดินแดนส่วนอื่นๆ

2) เกงจิ๋วตอนกลาง คือดินแดนตอนใต้ของแม่น้ำฮั่นไปจรดปากแม่น้ำที่ฮั่นโข่วไหลมาบรรจบกับแม่น้ำแยงซีเกียง ที่นี่คืออู่อารยธรรมอันเป็นรากฐานของแคว้นฉู่แต่โบราณ ประชากรหนาแน่น ชาวเมืองนิยมทำการค้า การเกษตร และเดินเรือ เป็นแหล่งรวมผู้รู้และผู้มีวิชาอันถือเป็นปราชญ์

3) เกงจิ๋วตอนล่าง คือดินแดนทางตอนใต้ของแม่น้ำแยงซีเกียงลงไปจรดเจี่ยวโจว ดินแดนส่วนใหญ่เป็นป่าเขาลำเนาไพร ประชากรเบาบาง พื้นที่กว้างใหญ่ไพศาล แต่เต็มไปด้วยชาวเขาที่ป่าเถื่อนและสัตว์ดุร้าย อำนาจปกครองอยู่เพียงแต่ในเมืองทื่กระจัดกระจายเท่านั้น

ดังนั้นสิ่งที่โจโฉประสงค์ก็คือ การยึดครองเอาเกงจิ๋วส่วนบนและส่วนตอนกลางที่เป็นแหล่งอารยธรรมเอาไว้ ทางหนึ่งก็ช่วยให้ประตูหลังบ้านทางใต้ของตนสงบมั่นคง อีกทางหนึ่งก็เพื่อขยายอำนาจให้เกงจิ๋วเป็นฐานในการปราบปรามดินแดนส่วนใต้ทั้งหมดครับ

ด้านซุนกวนนั้นมีฐานที่มั่นอยู่ในแถวตงง่อที่อยู่ทางตะวันออกของแม่น้ำแยงซีเกียง ดินแดนกว้างใหญ่แต่ประชากรเบาบาง มีเพียงเมืองริมน้ำแยงซีเกียงที่มีคนหนาแน่นครับ ซุนกวนอยากขยายอำนาจและดินแดนเพื่อแข่งขันกับโจโฉ ดินแดนทางใต้ขยายไปถึงเจี่ยวโจวแล้ว แต่ไม่ได้มีเมืองหรือประชากรให้เก็บส่วยอากรมากนัก มีแต่ชนป่าเถื่อนที่ต่อต้านและไม่ยอมรับอำนาจของซุนกวนที่ต้องปราบปราม

ทางเหนือจะขยายดินแดนไปก็ติดดินแดนแถบไหวหนานที่โจโฉปักหลักมั่นคงอยู่ จะตีชิงเอามาก็ยากลำบาก การได้เกงจิ๋วหรือปากแม่น้ำฮั่นโข่วมาจะทำให้ซุนกวนะมีเขตปลอดภัยทางตะวันตกมากขึ้น และสามารถใช้ลำน้ำแยงซีเกียงเป็นปราการได้ตลอดแนว