เรากับแฟนตั้งใจกับรักครั้งนี้มาก แต่ก็ทะเลาะกันบ่อยมาก การใช้ชีวิตเรากับแฟนต่างกัน เราทั้งสองเรียนจบกันแล้วนะคะ เราทำงาน หาเงินด้วยตัวเอง สังคมเพื่อนเราก็คือวัยทำงาน ไม่ค่อยได้เจอหรือเที่ยวกันมากเท่าไหร่ นานๆจะเจอกันที ส่วนแฟนเราไม่ได้ทำงาน ยังดรอปเรียน(เรียนต่อ)ไว้อยู่เนื่องจากโควิด แต่ที่บ้านเขาฐานะค่อนข้างดี ที่บ้านส่งเงินเดือนให้ เขาเลยไม่จำเป็นต้องดิ้นรนเรื่องนี้เท่าไหร่ ส่วนสังคมเพื่อนเขาส่วนใหญ่มักจะอยู่ที่เที่ยว และเขาเป็นคนที่ติดเที่ยวมากเพราะเพื่อนๆเขาอยู่ตรงนั้นหมดเลย แต่สิ่งที่เราเหมือนหรือคล้ายกันก็มี เราชอบอะไรเหมือนๆกัน นิสัยคล้ายกันบางอย่าง เทส รสนิยม

     เราคุยกับเขาตลอดเรื่องการใช้ชีวิตคู่ เป้าหมายของเรา เราทำงานก็จริง แต่เรายังอยากมีงานที่มั่นคง ทำธุรกิจสักอย่าง พัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น เรียนต่อ มีเงินเลี้ยงดูตัวเองและครอบครัวได้ อยากมีคนข้างๆคอยให้กำลังใจ และเป็นพลังบวกซัพพอร์ตเราจนเราประสบความสำเร็จ ถ้ามีเวลาว่างอาจจะหาเวลาไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน หรือเที่ยวกลางคืน(แบ่งเวลาไปกับสังคมของเขาบ้าง) พอหมดวัน ก็คอลคุยกันเล่าว่าวันนี้เจออะไรบ้าง ทำอะไรบ้าง
ส่วนเขาก็บอกว่า เขาจะกลับไปเรียน เขาจะแบ่งเวลา ไปเรียน ไปเที่ยวกับเพื่อน ไปเที่ยวกับเรา เราและเขาเห็นด้วยกับสิ่งที่พูดมาข้างต้นทั้งหมด
แต่พอถึงเวลาจริงๆ มันมีปัจจัยหลายอย่างที่มันทำให้เป็นแบบนั้นไม่ค่อยได้ เราทะเลาะกันบ่อยมากเรื่องเล็กๆน้อยๆเพราะนิสัยส่วนตัวของแต่ละคนด้วย สลับบทบาทกันไปมา เราและเขาปรับและพยายามเข้าใจกันมาตลอด แต่ก็ไม่ดีจริงๆสักที
เขาเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง อารมณ์ร้อน ใช้อารมณ์นำเหตุผล พูดจาไม่ค่อยดีเวลาโกรธ พอโกรธหรือไม่พอใจอะไรก็ไม่สนหรือแคร์อะไรเลย เอาความรู้สึกตัวเองมาก่อนเสมอ แต่ข้อดีเขาก็มี เวลาตอนดีกัน เขาก็ดูแลเอาใจใส่เราดีมากๆ
ส่วนเรา เราเป็นคนคิดมาก หึงหวง เอาแต่ใจบ้างแต่พอเราเห็นเขาเป็นแบบนี้ มันเลยทำให้เราต้องพยายามเป็นคนใจเย็นเสมอ รับฟัง และใช้เหตุผลเสมอ(ซึ่งเมื่อก่อนเราเป็นคนเอาแต่ใจมากๆ แต่เราปรับข้อเสียนี้เพื่อตัวเราเองด้วยและความสัมพันธ์นี้) 
ตอนนี้เรามีปัญหาที่ยังแก้ไม่ได้ ไม่ลงตัว คือ

1.เรื่องเที่ยว เราและเขาปรับกันมาพอสมควรแล้ว จากเมื่อก่อนเขาเที่ยวหนักทุกวัน ลดลงเหลืออาทิตย์ละ3-4วัน จนเราขอให้ลดลงเหลืออาทิตย์ละวันและเป็นช่วงท้ายสัปดาห์ เพื่อความสบายใจของเราด้วย ไม่อยากมานั่งคิดกังวลใจว่าวันนี้เขาจะต้องออกไปเที่ยว ถ้าอาทิตย์ไหนว่างหรือตรงกะหยุดยาวก็ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน หรือไปกินข้าวใช้เวลาด้วยกัน ส่วนวันจันทร์-ศุกร์ เราทำงาน และเขาบอกว่าจะกลับไปเรียน แต่ก็ยังไม่ไปซะที มันเลยทำให้เขามีเวลาว่างมากๆ อยู่บ้านก็กินกับนอน และเที่ยวไปวันๆ และเหมือนเรากดดันเขามากไป ที่ขอให้เขาเที่ยวเพียงเท่านี้ เขาบอกว่าเขายังต้องการเที่ยวอยู่ อยากใช้ชีวิตในสังคมของเขาอยู่ อยากไปเที่ยวไปเจอเพื่อนโดยไม่ต้องทะเลาะกัน ซึ่งเราไม่ได้ต้องการให้เขาเลือกว่าถ้ามีเรา เขาต้องทิ้งชีวิตของเขา เราแค่อยากให้เขาบาลานซ์ได้ และสามารถเดินไปด้วยกันกับเราได้ แต่เขาทำไม่ได้อย่างที่ตัวเองพูดมาเลย และยังคงเที่ยวไปวันๆอยู่

2.เรื่องนิสัยและอารมณ์ เราทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยๆจนมันใหญ่เพราะเขาใช้อารมณ์ พูดจาไม่ดี บางทีไม่ให้เกียรติเรา ไม่นึกถึงความรู้สึกเรา หึงหวงกันบ้าง จนพักหลังๆเราเป็นฝ่ายยอมเค้าตลอด รับฟัง ใจเย็น และพยายามใช้เหตุผลบางทีเราอยู่เฉยๆ พอมีเรื่องอะไรเข้ามา เขาชอบคิดไปเอง ไม่บอกเราบ้าง หาเรื่องบ้าง พอไม่พอใจอะไรก็โกรธแล้วทำตามใจตัวเอง อยากทำอะไรก็ทำ ไม่แคร์เรา จนเราต้องคอยบอกให้ใจเย็นๆ เข้าหาเขาตลอด ง้อเขาตลอด ไม่ว่าเรื่องนั้นใครจะผิดหรือไม่ผิดก็ตาม เราเป็นฝ่ายปรับความเข้าใจให้เขาตลอด

     *เราไม่ได้อาศัยอยู่ด้วยกัน เจอกันบ้างในวันธรรมดาหลักเลิกงาน และเสาร์อาทิตย์
     *พักหลังเราเลี่ยงที่จะทะเลาะ แต่ส่วนใหญ่เขามักหาเรื่องมาให้เราต้องผิด หรืออาจจะมองที่ข้อเสียของเรา เหมือนคอยมองความผิดพลาดของเรา และพร้อมระเบิดตลอด เราทำได้แค่พยายามใจเย็น และเป็นคนคอยปรับความเข้าใจ
     *เขาบอกว่าเขารู้สึกไม่เหมือนเดิม และรักเราน้อยลง เหนื่อยจะคิดเรื่องเรา เนื่องจากการที่เราทะเลาะกัน การใช้ชีวิต และสิ่งที่เขายึดติด(เรื่องหึงหวง เคยมีประเด็นเช่นฟอลคนอื่น แต่เราทำเพื่อประชดเขา ไม่เคยคุย และไม่มีอะไรเลย แต่เขาเหมือนคิดไปเอง คิดไปไกล จนเหมือนใส่ร้ายให้เราผิดมากๆ)
     *เขาบอกว่าเราเป็นแฟนที่ดีสำหรับเขามาก ก็รักเรา ตั้งแต่เจอเราเขาก็ไม่คิดว่าจะได้เจอใครที่ดีแบบนี้อีกแล้ว เขาก็เสียดายอะไรหลายๆอย่างเรื่องเรา แต่เขาก็เหนื่อย และอยากใช้ชีวิตของเขา

     เราอยากขอคำแนะนำ คำปรึกษา และความคิดเห็นว่ากรณีคู่ของเราจะสามารถทำอย่างไรได้บ้างให้ความสัมพันธ์นี้ดีขึ้นและไปรอดได้บ้างคะ อยากทำให้มันดีจริงๆค่ะ