ตั้งแต่ที่บ้านมีเรื่องมาก็ตั้งแต่ม.1แล้วตอนนี้เรียนปวช.1
2-3ปีมานี้อารมณ์ขึ้นๆลงๆง่ายแบบนิดหน่อยก็ร้องทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่ใช่เดี๋ยวก็โมโหพยายามไม่โมโหแล้วแต่บางทีมันก็ลืม ไม่อยากให้น้องโดนเราว่าไปด้วยเลยอยากแก้ไข
คุยกับคนในครอบครัวก็เหมือนเขาจะไม่เข้าใจ  ขี้ลืมง่ายขึ้นเบื่ออาหารแทบไม่กินข้าวหรือไม่กินเลย  เบื่อง่าย บางทีถ้าไม่มีอะไรทำเพลินๆก็จะรู้สึกไม่ชอบตัวเองแล้วก็คิดเรื่องแย่ๆขึ้นมาอีก  เฟลไปหมด  

เราเคยมีเรื่องทำนองโดนลวนลามตั้งแต่เด็กอีกด้วยแต่ไม่เคยคิดอะไรจนมามีคนในครอบครัวลวนลามอีกครั้ง เราก็เริ่มระแวงเลยค่ะ ตอนแรกก็คุยกับครอบครัวเรื่องนี้เคยไล่เขาออกแต่เขาก็มาอีกแล้วมันยังมีครั้งที่2-3ตามมา  แต่พ่อกับแม่ก็คอบอยู่ตลอดคอยระวังตลอดจนเขาเลิกกันน่ะค่ะ  เราก็เปลี่ยนไปเลยคิดมากอย่างที่ข้างต้นบอกเลยค่ะ   จะไปฝั่งแม่ญาติฝั่งนั้นก็ลวนลามอีก  ฝั่งนี้ก็มีคนในครอบครัวอีก  พ่อก็ไม่ค่อยเหมือนเดิมเท่าไรด้วย

มันไม่ใช่เรื่องซึมเศร้าใช่มั้ยคะเราพยายามมีความสุขเหมือนเดิมน่ะค่ะ เราออกกำลังกายแก้เครียดฝืนกินข้าว ตลอดพยายามหาคนคุยหรือเเฟนมาฮีลใจด้วย แต่ปรากฏว่าเราเฟลและเบื่อๆอีกแล้ว   เราเลยไม่หาใครให้มาทรมานกับเราอีก  มีวิธีแก้อาการแบบนี้มั้ยคะ เราไม่อยากให้ถึงขั้นนั้นเลย