หนูเหนื่อยกับชีวิตที่เป็นอยู่มากค่ะ ปัญหาหาหลักก็เป็นเพราะการเงิน ค่ะ เค้าเรียกว่าซวยหรืออะไรไม่รู้ ทั้งบ้านติดโควิค ตอนที่เค้าให้นอน รพ. 14 วัน ทั้งครอบครัวก็มีหนี้สินยุแล้ว พอเราหยุดลงตลาดหนี้สินก็ไม่ได้หยุดตาม หลังจากออกจาก รพ. ก็ต้องหยุดขายของเพราะต้องมาดูเเลยายที่เดินไม่ได้ ชีวิตกลับเป็นว่าไม่มีอะไรเหลือเลย หนูท้อนะค่ะ คิดแต่ว่าต้องอดทน จะได้หมดหนี้ แต่ในสมองคิดแต่อยากตายๆ บางทีขับรถมอเตอร์ไซค์อยู่คิดอยากรถ ล้ม รถชน อยากได้เงินประกัน ให้ครอบครัว แต่ก็คิดถึงแต่หน้าลูก ต่อให้ได้เวินประกันถ้ามันหมดลูกหนูก็ไม่มีกิน าำยังไงค่ะ หนูถึงจะเลิกคิดอยากตายสักที  จะเป็นเพราะเศรษฐกิจก็ใช่ ทั้งความซวยของเราบวกกันไปอีก  แต่ละวันต้องวิ่งจ่ายรายวัน วันละเกือบพัน จะนอนทีก็ต้องพารา 4-5 เม็ด  แค่อยากระบายค่ะ ไม่รู้จะพูดกับใคร ในหัวก็มีแต่จะคิดอยากได้  เพราะเหนื่อยมากๆค่ะ บางวันเหลือ60 บาท กินข้าวกันทั้งบ้าน😭😭😭