เรื่องมีอยู่ว่า ตอนเด็กเหมือนจะโดนทำร้ายจากคนรอบข้างหมด ผมเหมือนระเบิดเวลาเดินได้
คิดแค่ว่าทุกคนที่เข้ามาในชีวิตจะต้องมาทำร้ายตัวเองแน่นอนเพราะเจอมาเยอะมากแล้ว อย่าลืมเรื่องนี้มากๆ
เคยโดนเพื่อนที่โรงเรียนจับกดหัวเพราะไม่ยอมให้ลอกการบ้าน
เคยโดนครูยืนเงินไปแล้วไม่ใช้คืน เคยโดนแม่ตัวเองพาไปเซ็นสัญญาอะไรก้อไม่รู้ เคยโดนพ่อทำร้ายหลายครั้ง
เคยโดนรถชน เคยโดนด่าทั้งทีบางครั้งยังไม่ได้ทำอะไรผิด
เคยโดนชาวบ้านจับไปขู่อะไรสักอย่าง เพราะตอนนั้นผมทำผิด เลยโดนเขาจับไป เคยโดน
ทำไมชีวิตนี้รู้สึกเหมือนโดนกระทำแต่เรื่องร้าย ผิดไหมนิ ถ้า ผมจะเกลียดสังคม เคยโดนโกงเงิน
เคยโดนพวกรุนพี่บังคับให้ซื้อของที่พวกเขาขาย เคยไปบอกให้มีคนมาช่วย แต่ก้อไม่เคยมีใครมาเลย
พ่อแม่ก้อไม่สน ผมเอาแต่ถามว่าทำไมผมยังรอดมาได้
เวลามีคนด่าผมก้อไม่ได้อธิบายอะไร เพราะขี้เกียจ อธิบาย มันเสียเวลา
รู้ว่าตัวเองวัยเด็กเป็นคนยอมคนเพราะสู้ไปก้อสู้เขาไม่ได้ จะไปหวังพึ่งใครก้อไม่ได้ ที่รอดมาได้ทุกวันนี้เป็นเพราะอะไรก้อไม่แน่ใจ

ทำไมวัยเด็กผมโดนพ่อทำร้ายไม่เห็นมีใครมาช่วยเลยครับ
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นระเบิดเวลาเดินได้จะระเบิดออกมาตอนไหนก้อไม่รู้ พอเจอหน้าพวกเขา อยากฆ่าคนพวกนี้ครับ จะต้องทำยังไงดี

ที่เจ็บใจที่สุดก้อ คือ คนพวกนี้ได้ดีกว่าผมในตอนนี้ แบบพวกเขามีเพื่อนมีงานที่ดีทำ อะไรแบบนั้นแหล่ะ
พอเห็นรูปในเฟสของแต่ล่ะคนที่เคยทำร้ายมันรู้สึกเจ็บใจน่ะ