เรื่องมีอยู่ว่า เพื่อนผู้ชายเลิกกับแฟนที่คบกันมา 3 ปี เพราะนิสัยส่วนตัวของ เค้า เค้าเป็นคนอารมณ์ร้อน ขี้หงุดหงิด เค้าคบกับแฟนเค้า เค้าแทบไม่มีอะไรเลย ส่วนแฟนเค้าเป็นข้าราชการ หน้าตาดี  เค้าก็พาเพื่อนเราไปอยู่ที่บ้านเค้าด้วย ซึ่งแฟนเพื่อนเรามีลูกติด 1 คน  เพื่อนเราก็รักลูกเค้า ดีกับแฟนทุกอย่าง  แต่เค้าเสียอย่างเดียวเป็นคนอารมณ์ร้อนไม่ฟังใคร ทะเลาะกันทีไม่เกรงใจผู้ใหญ่ในบ้าน  ไม่เคยปรับปรุงตัว นี้เป็นเหตุผลที่เลิกกันเพราะมันสะสมมานาน จนแฟนเพื่อนเราเค้าทนไม่ไหวเลยขอเลิก แล้วคราวนี้เค้ามาขอปรึกษา เราก็เตือนในแบบของเรา เราไม่เข้าข้างเพื่อนจนผิด ๆ เค้าด่าง่าแฟนเค้ามีคนอื่นบ้าง เปลี่ยนไปบ้าง เหมือนไม่ยอมรับว่าเรื่องที่เกิดคือจากนิสัยส่วนตัวเค้าล้วน ๆ เราอยากให้เพื่อนยอมรับและคิดได้ และเข้าใจความรู้สึกคนรอบข้างบ้าง เราก็พูดแต่ความจริง เหมือนเพื่อนคิดว่าเราไม่เข้ามัน ว่ามัน แต่เราไม่ได้คิดแบบนั้น เราหวังดีกับมันเตือนสติให้มันปรับปรุงตัว เพราะแหนมันเป็นคนดีมาก สุดท้ายมันมาโกรธเรา มายั่วโมโหเรา มาพูดถึงแฟนเรา ว่าเข้าใจความรู้สึกแฟนเราเลยว่ะ อะไรแบบนี้ คือเรา งงมาก สรุปเราผิดหรอ