ใช่ค่ะข้อความข้างบนคือคำขวัญของ อำเภอนาแห้ว จังหวัดเลย เมืองที่เต็มไปด้วยวัฒนธรรม ประเพณีที่โครตมีเสน่ห์ ภาษาที่เป็นเอกลักษณ์ ธรรมชาติที่สมบูรณ์ ภูเขาโอบล้อม แถมติดชายแดนฝั่งลาว รวยน้ำใจ ผู้คนใจดี จะหาคำเคลมเมืองนี่ยังไงดี คือมันเลิศ มาที่นี่ยังไงก็ไม่ผิดหวัง สักครั้งในชีวิตต้องมาลองดูนะคะ

เรามีเวลาที่นี้ 1 คืนแล้ว  เดินทางถึง 11 มิ.ย. 65 เสาร์เย็น ช่วงนี้อากาศจะร้อนหน่อย แต่ถ้าฝนตกก็จะโชคดีได้เห็นหมอกบ้าง เราขอแนะนำที่เที่ยวเท่าที่เวลาจำกัดนะคะ อยากอยู่หลายวันจริงๆจะไปให้ครบทุกที่เลย ส่วนใครที่สนใจข้อมูลท่องเที่ยวแน่นๆไปตามเพจ นาแห้ว Na Haeo https://www.facebook.com/NahaeoDistrict จะมีแนะนำสถานที่เที่ยว ร้านอาหาร ไว้เยอะมากๆ ภาพมุมสวยๆเพียบเลย

 

ก่อนขึ้น อ.นาแห้ว เราแวะไหว้พระธาตุศรีสองรัก เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองที่สำคัญของ อ.ด่านซ้าย ก่อนขึ้นนาแห้วเราจะต้องผ่านอำเภอด่านซ้ายก่อนนะคะ

สร้างขึ้นตั้งแต่ในปี พ.ศ. 2103 สมัยกรุงศรีอยุธยา  เพื่อเป็นสักขีพยานในการช่วยเหลือกันระหว่างพระมหาจักรพรรดิแห่งกรุงศรีอยุธยา(ไทย) และพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชแห่งอาณาจักรล้านช้าง(ลาว) เนื่องจากยุคนั้นพม่าเรืองอำนาจ และมีการรุกรานดินแดนต่างๆ เพื่อขยายอำนาจ  กษัตริย์ทั้งสองพระองค์จึงเห็นว่าควรจับมือกันเพื่อความมั่นคง จึงได้กระทำสัตยาธิษฐานว่าจะไม่ล่วงล้ำดินแดนของกันและกัน พร้อมได้ร่วมกันสร้างเจดีย์ขึ้นถวายมีพระนามว่า“พระธาตุศรีสองรัก”  ริมลำน้ำหมัน เป็นดังสักขีพยานแห่งสัจจะไมตรี และจะมีการจัดงานสมโภชพระธาตุในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 ของทุกปี

ผู้ที่จะมาสักการะพระธาตุศรีสองรัก ห้ามใส่เสื้อผ้า "สีแดง" หรือถือสิ่งของที่มีสีแดงเข้าไปบริเวณองค์พระธาตุ  เพราะ "สีแดง" อาจเปรียบได้กับ "เลือด" ที่เป็นผลของการทำสงคราม ดังนั้น คนโบราณจึงมีการห้ามไม่ให้ผู้ที่สวมเสื้อผ้าสีแดง เข้าไปบริเวณองค์พระธาตุ จนเป็นธรรมเนียมปฏิบัติสืบมาจนถึงปัจจุบัน

(ขอบคุณข้อมูลจากเว็ปท่องเที่ยวจังหวัดเลย)

ทางขึ้นเขาที่นี่ไม่แพ้ทางภาคเหนือเลย สูงชัน ถ้าฝนตกต้องขับรถระวังถนนลื่น ใครสายมอเตอร์ไซค์น่าจะชอบเลยค่ะ วิวหลักล้าน จุดนี้อยู่ระหว่างทางนะคะ ถนนลอยฝ้า ภูเก้าง้อม ต.นามาลา (นามาลา ที่แปลว่า นาดอกไม้ แอบคิดว่าถ้าผู้หญิงที่ชื่อนามาลา ต้องเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ) ถนนตัวเอสมากกกกกกกก ต้องตั้งหลักดีๆลงเนินมาหักเข้าที่จอดเลย เบาได้เบาก่อนนะคะจุดนี้  

วัดโพธิ์ชัย WAT PHO CHAI

วัดโพธิ์ชัยตั้งอยู่ที่ ต.นาพึง อ.นาแห้ว กรมศิลปากรได้ทำการตรวจสอบพบว่าโบสถ์ วิหาร และพระพุทธรูปนั้นมีอายุ 400 ปี พระพุทธรูปสำคัญศักดิ์สิทธิ์ที่เคารพของชาวบ้าน คือ พระเจ้าองค์แสน หรือพระพุทธรูปฝนแสนห่า ตามประวัติเล่าว่า เสด็จมาจากเมืองเชียงแสนด้วยพระองค์เอง มาประดิษฐานอยูที่วัดโพธิ์ชัย โดยมีฆ้องห้อยศอกมา 1 อัน และลูกแก้วเป็นทองสัมฤทธิ์มาด้วย 1 องค์ พร้อมด้วยปืน 1 กระบอก ต่อมาเจ้าเมืองเชียงของทราบข่าวจึงยกขบวนพลช้าง พลม้า เพื่อที่จะอัญเชิญไปเชียงของ แต่ไม่สามารถอัญเชิญไปได้ และเล่ากันต่อมาว่า ถ้าพระพุทธรูปองค์นี้เสด็จไปประดิษฐาน ณ ที่ใด ที่นั้นจะไม่มีการแล้ง จึงได้ชื่อว่าพระพุทธรูปฝนแสนห่า

วัดโพธิ์ชัย บ้านนาพึง ได้ก่อตั้งในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนกลาง โดยมีขุนแกนเป็นผู้นำในการก่อสร้างได้รวบรวมคนในพื้นที่ทุกคนร่วมมือกันก่อสร้าง วิหาร โบสถ์ เจดีย์ กำแพงรอบวัด ฯลฯ ก่อด้วยอิฐและฉาบด้วยหินปูน ผสมยางไม้และหนังสัตว์ ที่ได้รับการต้มและเคี่ยวให้เหลว วัดโพธิ์ชัยแห่งนี้ เป็นวัดใหญ่ที่สังเกตเห็นได้ถึงอุโบสถ์สร้างผสมผสานกันระหว่างล้านช้างและล้านนา แล้วยังมีจิตรกรรม

(ขอบคุณข้อมูลจากเว็ป gplace.com )

ในภาพกำลังบูรณะหลังคาโบสถ์ เลยมีการสร้างหลังคา(สีแดง)คลุมเพื่อกันฝน ไม่ให้ภาพจิตกรรมเสียหาย

หอไตร หรือหอพระไตรปิฎก สร้างด้วยไม้สูงมาก สวยมากจริงๆค่ะ  ส่วนใหญ่ที่เคยเห็นบางที่ก็สร้างบนบก หรือกลางน้ำ เพื่อป้องกันปลวก แต่ที่นี่คิดว่าใช้ความสูงเข้าสู้ 

ภาพจิตกรรมฝาผนังผนังด้านนอกเขียนเรื่อง เนมิราชชาดก สังข์ศิลป์ชัย และการะเกต สะท้อนให้เห็นสภาพชีวิตความเป็นอยู่ และการนับถือศาสนาของชาวบ้านนาพึงในช่วงปลายสมัยอยุธยา

ส่วนตัวแล้วอ่านภาพ และเรื่องราวไม่ออก แต่การให้สีคือสวยมาก

มาดูภายใน สวยไม่แพ้ด้านนอกเลย

จิตกรรมฝาผนัง ด้านในเกี่ยวกับเรื่องพุทธประวัติ และพระเวสสันดรชาดก สีสวยมากที่เห็นคือยังไม่มีการบูรณะเลยสักครั้ง แต่สียังคงสดอยู่เลย

นั่งดูไป อ่านประวัติไปขนลุกเลย เรายังมีโอกาสได้เห็นสิ่งที่มีคุณค่าขนาดนี้ นี่เรากำลังนั่งอยู่ในสถานที่ที่มีอายุกว่า 400 ปี 

หลังออกมาจากวัดเราก็มุ่งหน้าไปที่ ชายแดนไทย-ลาว บ้านเหมืองแพร่ ทุกๆวันเสาร์จะมีถนนเดินด้วยนะ นี่เป็นสัปดาห์ที่2 เป็นสีสันให้กับนาแห้ว ฟังเพลงมองวิวฝั่งลาวกั้นด้วยลำน้ำเล็กๆเอง มองยังไงก็แผ่นดินเดียวกันบ้านพี่เมืองน้อง 

คุณยายคือน่ารักมาก มานั่งเตรียมเปิดฟลอร์รำวง เหมารอบได้นะคะคุณยายมีรายได้แถมสุขภาพแข็งแรง

ชุมชนบ้านเหมืองแพร่ตั้งอยู่ในหุบเขาริมฝั่งลำน้ำเหือง ติดกับชายแดนไทย-ลาว ในท้องที่ตำบลนาแห้ว อำเภอนาแห้ว จังหวัดเลย ห่างจากอำเภอเมืองเลย 109 กิโลเมตร แต่อยู่ห่างจากดินแดนลาวไม่เกิน 20 เมตร โดยมีแม่น้ำเหืองกั้นขวางเป็นพรมแดนสมมติอยู่เท่านั้น ในอดีตชุมชนบ้านเหมืองแพร่ตั้งอยู่ทั้งสองฝั่งของลำน้ำเหือง ชาวบ้านทั้งหมดต่างเป็นเครือญาติที่ดำเนินวิถีชีวิตและประกอบอาชีพโดยการข้ามแม่น้ำไปมา ต่อมาเมื่อมีเหตุการณ์การปักปันเขตแดนระหว่างไทยกับฝรั่งเศสในสมัยรัชกาลที่ 5 ทำให้ส่วนหนึ่งของชุมชนที่อยู่ฝั่งซ้ายของลำน้ำเหือง ตกอยู่ในการกำกับดูแลของฝรั่งเศสและปัจจุบันอยู่ในเขตประเทศลาว แม้ว่าชุมชนจะถูกแบ่งแยกออกจากกัน แต่ความสัมพันธ์ฉันเครือญาติยังคงอยู่ โดยคนบ้านเหมืองแพร่ฝั่งไทยมีคำเรียกบ้านเหมืองแพร่ที่อยู่อีกฝั่งลำน้ำเหืองว่า ‘ฟากน้ำ’ และพวกเขายังคงติดต่อไปมาหาสู่กับญาติที่อาศัยอยู่อีกฟากน้ำเป็นประจำ

(ขอบคุณข้อมูลจาก sac.or.th)

ในภาพฝั่งซ้ายไทย ฝั่งขวาลาว

บรรยากาศเริ่มแล้ว 4 5 โมงเย็นเริ่มตั้งร้านกันแล้ว

คุณยายขายขนมจีนเส้นสดบีบกันแบบนี้เลย ก่อเตาถ่านด้วยนะ

เราไม่กินเผ็ดเลยขอซื้อพะโล้ 1 ถุง ราดเลยยยยยย  

หลามไก่ ใหญ่มากกกกกกก

กระบอกไม้ไผ่เทแกง ใส่อาหารได้เลย เก๋มาก

ค่ำๆ อากาศเริ่มเย็น ดนตรีก็สนุก คุณยายก็สนุก เหมากันไปหลายรอบ เสียดายไม่ค่อยได้ถ่ายรูปเท่าไหร่ มีแต่วีดีโอ

เราพักแถวๆนี้ มีโฮมสเตย์หลายที่เลย ส่วนค่ำคืนนี้มันดีจริงๆค่ะได้นั่งพูดคุยกับคนในท้องที่น่ารักมาก พี่ๆเล่าเรื่องประวัติต่างๆ ยิ่งแถบชายแดนเรื่องเล่าเยอะจริงๆยิ่งฟังยิ่งสนุก ด่านชายแดนตรงนี้จะเปิดให้ข้ามไปเที่ยวชมวัดได้ 1 ก.ค.65 นี้นะคะ อยากไปมากเลยสงสัยว่าจะได้มาอีกแน่นอน(ไม่แน่ใจนะคะ 1 หรือ4 ตอนนั้นคือเมาแล้ว )