เราเป็นเด็ก ม.6 ที่เรียนสายญี่ปุ่น-อังกฤษ แล้วจะมีเรียนญี่ปุ่นทุกวันอยู่แล้ว มีคาบหนึ่งที่เรียนญี่ปุ่นแล้วครูให้ทำงาน บอกก่อนว่านี้ไม่ได้เก่งมากก็ถามเพื่อนที่เก่งสอนแล้วเราจะเอางานไปส่ง ซึ่งเราไม่มั่นใจในคำตอบเลยจะให้ครูตรวจก่อน แต่เพื่อนเรา(ขออนุญาตแทนว่า ก)ก็เอามาส่งแต่มันไม่ให้ครูดูแถมเร่งให้เราส่งๆไปเลยเพราะมันปวดท้องหนักแล้วก็ออกไปอยู่หน้าห้องกับกลุ่มเพื่อนแบบกดดันเรา ด้วยที่ว่าคาบนั้นครูปล่อยก่อนแบบครึ่งชั่วโมงเราก็แบบจะเร่งทำไมถ้าปวดก็ไปก่อนได้เดี๋ยวตามไป แต่มันก็รอสุดท้ายคือเราส่งไปเลย เพราะกลัวเพื่อนไม่ไหว พอไปที่ห้องน้ำเราก็เข้าด้วย แต่นาง ก ไม่เข้า เราก็แบบอ้าว ทำไมไม่เข้าไหนบอกว่าปวดมันก็บอกว่าบ่นเราจนหายปวดแล้ว เราก็แบบแล้วจะมาเร่งทำไม อันนี้บอกก่อนว่าเรามีนิสัยที่จะถามครูก่อนเวลาส่งเสมอว่ามีตรงไหนผิดมั้ย ถ้าผิดก็แก้ตอนนั้นเลย แล้วยิ่งเวลามันเหลือตั้งเยอะ มันก็บอกว่าก็จะได้มาเร็วๆไง คนมันเยอะจะได้ไม่ต้องอัดกัน แต่แบบด้วยความน้อยใจอ่ะเวลาคนอื่นขออะไรมันให้หมดแต่กลับเราที่แบบขอสักอย่างมันก็ให้บ้างไม่ให้บ้าง แล้วมันก็บ่นว่าเราชอบงอนไร้สาระ ถ้าทิ้งเราไว้คนเดียวก็งอน ซึ่งเราไม่ได้มีนิสัยจะงอนแบบนั้น เพราะตอน ม.1เราก็เคยเดินคนเดียวกินข้าวคนเดียว1เทอมเต็มมาแล้วก็ไม่ได้รู้สึกแปลกแบบต้องมีเพื่อนตลอด แถมเราติดนิสัยเดินเร็วยังไงถ้าครูตรวจเสร็จเราก็เดินตามไปทัน อันนี้เราก็น้อยใจแบบ มันก็มีบ้างที่น้อยใจอย่างเช่น นาง ก เนี่ยชอบไปกับเพื่อนอีกคนไปกันแค่2คนเราก็ไม่เคยว่าอะไรเลยเพราะเราก็รู้ว่ามันมีงานที่ต้องทำแถมเราก็ไม่เคยงอนเพราะเรื่องนั้นแบบจริงจังเพราะเรารู้ว่ายังไงในอนาคตเราไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอด เราอาจพูดเล่นว่า พวกทิ้งกูอ่ะ แบบนี้แต่ก็ไม่ได้งอนแค่แบบเล่นๆ แล้วที่งอนเพราะเรื่องที่ว่าอยากให้เข้าใจเราหน่อยฟังเราบ้าง บางครั้งเราอาจทำตัวบ้าๆบอๆ แต่เราก็อยากให้เพื่อนแคร์เราบ้าง ทุกวันนี้ยังคิดเลยว่าแบบเราเป็นส่วนเกินมั้ย แล้วพอเรางอน เราก็ไม่ได้พูดคุยกันเลย2วัน เราก็ถามเพื่อนนะว่ามันว่ายังไงบ้างเพื่อนก็บอกว่านาง ก มันไม่ง้อมันไม่ขอโทษเพราะมันยังไม่เข้าใจเลยว่าเรางอนเรื่องอะไร เราผิดมั้ยที่เป็นแบบนี้