สวัสดีครับ การเขียนของผมในครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะ คนๆนึงที่ทำให้รู้สึก รัก และ เสียใจ

เริ่มต้น
          เราเจอกันที่เพจๆนึง เธอโพสไปว่า "หาเพื่อนเล่นค่ะ" และผมก็ได้เม้นลงไปในโพสของเธอ "เดี๋ยวผมสอนให้ครับ" ซักพักเธอก็ทักมาและได้รู้จักกัน
ต่อมาผมก็ได้ชวนเธอคุยเสียงผ่านโปรแกรมนึง และเราก็ได้เล่นด้วยกันทุกวัน ได้รู้จักกันมากขึ้น แต่ช่วงนั้นผมยังไม่รู้สึกอะไรมาก เพราะเป็นแค่เพื่อนเล่นเกมเท่านั้น หลังจากที่เราเล่นด้วยกัน แชทคุยกัน ผ่านไปสองถึงสามเดือน เธอก็เริ่มหายไป แต่ยังออนเกมอยู่ ผมที่เริ่มสงสัยว่าเพราะอะไรแต่ก็ไม่ได้ถามเธอ  แต่ยังเล่นด้วยกันด้วยการที่ไม่เข้ามาคุย  และก็เริ่มที่จะหายไป แต่ในช่วงเวลาที่เธอไม่เล่นผมก็ยังแชทคุยกับเธออยู่ เธอก็คอยที่จะตอบกลับมาเป็นปกติ
และเมื่อพอผ่านไปหลายเดือน เรื่องมันเริ่มจากจุดนี้ ผมแชทไปซักพัก เธอมาบอกผมว่า "พี่หนูอกหัก" ผมเลยถามไป "ใครทำน้องอกหักเนี่ย แย่มาก"
พอหลังจากนั้น เธอเริ่มคุยกับผมถี่ขึ้น และเข้าคุยเสียงด้วยกันทุกวัน คุยกันทุกเรื่อง จนผ่านไปซักพัก
                                                  เธอบอกกับผมว่า "หนูจะไม่ให้พี่กับใครแล้ว พี่จะเป็นคนคุยที่พิเศษสำหรับหนู"
มันเป็นคำๆนึงที่สะกดผมให้ลงไปในหลุมที่เธอสร้างใว้ ที่ไม่มีทางขึ้นมาได้ เป็นความรู้สึกที่ตกหลุมรักอย่างจัง หลังจากนั้นยิ่งคุยกับเธอทุกวันผ่านเสียงแทบทั้งวัน เรื่องทุกเรื่องที่ผ่านมาแต่ละวันเรานำมาคุยกันตลอดโดยไม่มีเบื่อ หรือต่างคนต่างพูดถึงความลับ ที่มีแค่ผมและเธอรู้ และเธอก็ให้ความหวังผมมาโดยตลอด สัญญาต่างๆ เชื่อมั่นกันเสมอ และพอผ่านไปหลายเดือน มันเกิดบางอย่างขึ้น เมื่อเธอชวนผมเล่นบางอย่าง ซึ่งบางอย่างนั่นผมเล่นมันไม่ได้เพราะด้วยความห่วยของผมเองทำให้ไม่สามารถเล่นกับเธอได้ อาจจะเกิดความรู้สึกแย่ต่อกัน แต่เธอก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมบอก เธอเลยหันไปเล่นกับคนอื่น และเธอก็เริ่มค่อยๆไปหายไป เหลือแค่ข้อความ เรื่องที่คุยที่สัญญา มันเริ่มหายไป  เริ่มไม่เข้าคุยเสียงด้วยกันแบบแต่ก่อน  แต่ผมก็ยังเชื่อมั่นเธอว่าเธอจะกลับมาคุย
                                                              และผมก็ต้องอยู่ในหลุมนี้ ที่เธอเป็นคนสร้างมันเพื่อขังคนอย่างผมใว้ 
                                                            "พี่ เราเลิกคุยกันเถอะ พี่ไม่ใช่คนคุยที่พิเศษของหนูอีกต่อไปแล้ว"

เหตุผลก็คือผมตามดูเธอทุกวัน 'ทำอะไรอยู่ เล่นกับใคร' และเกิดแต่ประโยคคำถาม 'กินข้าวยัง นอนรึยัง เป็นไงบ้าง' 
                                                                 "พี่ก้าวก่ายใน ชีวิตหนูมากเกินไป หนูยังไม่ก้าวก่ายพี่เลย"

                                                                                                                                      และเธอคนที่ให้คำสัญญา ให้ความเชื่อมั่น ก็ได้หายไป

ถึงแค่จะเป็นคนคุย แต่เมื่อสิ่งที่พูดที่คุยกันมันยิ่งกว่าการคบกัน เมื่อถึงคราวที่ต้องหายไปมันเจ็บยิ่งกว่าคนได้คบกัน เพราะเรื่องราวที่เราพูดด้วยกันมันยังไม่ทันเริ่มต้นเลยด้วยซ้ำ มันเจ็บที่ไม่มีโอกาสได้สร้างเรื่องราวที่คุยกันใว้ มันเจ็บที่ต้องรู้ว่ามันไม่เกิดขึ้น
                          แต่ความหึงกลับทำให้พังทลายลงได้
                                    หรือจริงๆเธอแค่เหงา