ขออนุญาตระบายพร้อมน้ำตากับความท้อ เบื่อเครียด ในเหตุการปัจจุบันนี้ ผมท้อมาก ผมออกจากงานมาเปิดร้านขายของชำ เปิดได้ไม่กี่เดือนโควิทมา ทันที ผมกัดฟันทน สู้ จนถึงเวลานี้ มาเจอน้ำมันขึ้น ของแพง คนข่ายน้อย ทำให้คนไม่ใช้จ่าย
ผมเริ่มท้อมาก เครียด ขายของ มีแต่หนี้สินเพิ่ม ค่าเช่าห้อง ค้าง 2 เดือน ค่าไฟ ค้าง 3 เดือน เงินกินไม่มีต้องเก็บไว้ซื้อของเข้าร้านบ้างเล็กน้อย ไม่งั้นไม่มีคนเข้าร้าน เหนื่อยใจมากกว่าเหนื่อยกาย หาทางออกทางไหนก้อไม่เจอ ไม่กู้ธนาคารทุกแห่ง ไม่ผ่านเลยสักแห่ง เห้อ เครียดๆๆๆๆๆ บางครั้งอยากไปจากโลกใบนี้ เมื่อสู้ไป ดิ้นรนไป ไม่มีดีขึ้นเลย ตื่นเช้าถึงสวดมนไหว้พระ ออกมานั่งคิดแต่เรื่องหนี้สิน ทำไมผู้นำประเทศ ไม่ช่วยให้คนจนคนรากหญ้า คนที่อยากฟื้น อยากตั้งตัว ทำไมไม่ให้โอกาส ไม่เข้าใจเลย ชีวิต...
ผมขอฝากไปให้ถึงผู้นำประเทศ ทุกระดับ ผู้บริหาร ผู้อำนวยการ ผู้จัดการ ถ้าวันนั้นเป็นคุณในตอนนี้ คุณจะเครียดไหม ไม่เป็นไรถ้าไม่อยากฟังผใระบาย
เพราะผมขอแค่ระบายไว้ หากต้องตัดสินใจลงไป ...ขอบุณพื้นที่ระบาย