เหนื่อย ท้อ เครียดมากจนนอนไม่หลับคะขอระบายความในใจสักหน่อย เพราะเราไม่รู้จะไปพูดให้ใครฟังตอนนี้จากบ้านมาประมาณเกือบพันโลเพื่อมาทำงานเลี้ยงครอบครัว แรกๆก็ดีพอมาช่วงหลังทุกอย่างแย่มากนายจ้างเลิกจ้าง เพื่อนเราก็มีแค่คนเดียว แฟนก็เลิกไปเพราะเขาเจอคนที่สวยกว่า ห้องก็ไม่มีอยู่ต้องมาอาศัยเพื่อนเพื่อนเราก็ดีแสนดีเขาลำบากเหมือนกันแต่ยังให้เรานอนห้องเขาไปก่อน  เราเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลกนี้เลยคะปัญหามันหนักเกินที่ผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างเราจะรับไหวเดือนนี้เงินก็มากอยากกลับบ้านแต่ก็ไม่มีเงินกลับ พี่น้องญาติก็ไม่มีมีแต่ญาติห่างๆเขาก็ต่างดิ้นรนกัน อยากสมัคงานที่ใหม่แต่ก็ไม่มีเงินไปทำงานอีก อยากปรึกษาใครก็มองไม่เห็นใครไม่อยากเล่าให้แม่ฟังว่าเราลำบากกลัวแม่ไม่สบาย ตอนนี้เราขอคำแนะนำได้ไหมคะว่าเราต้องเริ่มจากตรงไหนเราถึงจะสู้ได้ เราปลอบใจตัวเองนะว่าต้องสู้แต่สู้ยังไงทำไมมันมืดมนจังใจ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำนะตินนี้เราคิดอะไรไม่ออกจริงๆคะอ