เกริ่นก่อนก็คือ ผมอายุ 25 ปีละครับ ตอนเด็กถูกเลี้ยงแบบตามใจ เพราะเป็นลูกคนเล็กด้วย และมักจะไม่ค่อยเข้าใจการเข้าสังคมมากเท่าที่ควร ผมเป็นคนที่มีเพื่อนนะครับ แต่ก็มักจะเป็นผู้ตามตลอด เพื่อนสนิทมีไม่มาก ประมาณ 2-3 กลุ่มในชีวิต ทุกคนก็บอกว่าผมเป็นคนดี แต่ผมก็เคยทะเลาะกับทั้งครอบครัว เพื่อนหลายๆคน รวมถึงแฟนที่เคยคบก็ทะเลาะกันบ่อย เวลาที่ทะเลาะผมมักรู้สึกเสมอว่า มันมักจะเกิดความไม่เท่าเทียมในการกระทำ เช่น การพูดจาแทงใจ ใส่อารมณ์ หรือคำหยาบ ผมมักจะรู้สึกว่าถูกกระทำก่อนเสมอ และผมพยายามจะยึดเหนี่ยวตัวเองไม่ให้พูดคำหยาบ แต่บางทีก็อาจมีหลุดขึ้นเสียงบ้าง แต่มักจะน้อยกว่ากลุ่มผู้หญิงที่ผมเคยทะเลาะด้วย แต่สุดท้ายก็มักจะเหมือนกลายเป็นว่าผมเป็นคนที่ผิด ทั้งๆที่รู้สึกว่าถูกกระทำ ไม่แฟร์กับผม ผมยอมรับว่าบางทีผมมักจะบกพร่องในการสื่อสาร กับมักจะไม่ชอบเวลาถูกพูดอะไรแทงใจ แล้วผมชอบน้อยใจ หรือคิดมากไปเองบ้าง หลังจากที่ผมอกหักเลิกกับแฟน เลิกติดต่อกับกลุ่มเพื่อนพี่ๆผู้หญิงนั้น ผมก็เริ่มอยากโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น พยายามพัฒนาตัวเอง เข้าใจสิ่งต่างๆมากยิ่งขึ้น และมักจะรู้สึกเสมอว่ามันเหนื่อยมากกับการสร้างความสัมพันธ์ทั้งในหมู่เพื่อน และการจีบผู้หญิง ผมมักจะเป็นฝ่ายโดนเท ทั้งที่หน้าตาโอเค จบม.ดัง .....ทุกวันนี้ผมมักจะใช้ชีวิตปล่อยวางมากขึ้น อยู่ให้ได้ด้วยตัวของตัวเอง

เลยอยากจะถามความคิดเห็นผู้ที่เข้าใจในการเข้าสังคม มีประสบการณ์ว่า:
1. ปกติคนในสังคมเค้าสนิทกันได้ยังไง เวลาคนส่วนใหญ่เหมือนไม่ได้สนใจเรา ทั้งๆที่เราก็รู้สึกว่าเราทำตัวดีกับคนอื่น แค่ไม่ได้เฮฮามากมาย
2. ถ้าเรารู้สึกว่าการเป็นตัวของตัวเอง (นิสัยเด็ก) มันดีที่สุดสำหรับการสร้างเสน่ห์ให้ตัวเอง แต่ผมไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้ เพราะผมกลัวทำอะไรผิดจนต้องทำเหมือนกลายเป็นคนเงียบขรึม และไม่อินกับการชวนคนอื่นคุยเรื่องเล็กๆแบบคน Extrovert ทำกัน จะทำยังไงให้เรามีเสน่ห์มากขึ้น? ควรเอานิสัยตัวเราออกมามั้ย หรือค่อยๆปรับเปลี่ยนตัวเองให้เป็นผู้ใหญ่ขึ้น เข้าใจโลกมากขึ้นคนเดียวดีกว่า?
3. ควรมองโลกในแง่ดียังไง ให้ไม่เหนื่อย ไม่ท้อ ไม่เหมือนกำลังหลอกตัวเอง?