สวัสดีครับ พอดีผมไปเจอเพื่อนบางคนมาซึ่งเขามีรสนิยมแบบ A คือ ฟังเพลงใหม่ ตามเทรนโลก เพลงไหนออกใหม่รีบไปฟังเลย ความหมายในเพลงจะเป็นอย่างไรเขาไม่สนไม่แคร์อ่าครับ ซึ่งมันต่างจากผมที่รสนิยมการฟังเพลงแบบ B ชอบฟังเพลงที่ความหมายตรงกับความรู้สึกตอนนี้ ยิ่งเป็นเพลงเก่า ๆ อัสนี วัตสัน ไมโครอะไรงี้ยิ่งชอบไปใหญ่เลยครับ แต่ผมเกิดแค่ 45 เอง แต่ดันชอบเพลงพวกนี้มากๆ เพราะความหมายมันดี ฟังง่าย สบายหูมากครับ ถ้าเพลงไหนไม่ตรงกับความรู้สึกก็ตัดออกไปเลย กดข้าม ๆ อย่างเดียว พอคนสองขั้วมันมาเจอกันทำให้เพื่อนแบบ A ตั้งคำถามกับผมว่า "มันก็แค่เพลงไหม ฟังๆไปเถอะ จะคิดอะไรเยอะแยะ" ผมได้ยินก็ตอบกลับสั้นๆ "ก็ไม่ชอบเฉยๆ" เหมือนผมชอบให้ความพิเศษและความละเอียดอ่อนกับความรู้สึกตัวเองและไม่สามารถละเลยมันได้ คล้ายๆกับ ตัวเราเท่านั้นที่รู้ว่าเราเป็นอะไร เพลงส่งผลต่อความรู้สึกก็เลยเลือกฟังที่มันโอเครครับความรู้สึกตอนนั้นๆ นั่นแหละครับ อะไรพวกนี้นำไปสู่คำถาม รสนิยมผมผิดปกติรึเปล่า มีปัญหากับการฟังเพลงรึเปล่า เลยทำให้ไม่เหมือนเพื่อนสักเท่าไหร่ แต่คนเราจำเป็นต้องเหมือนกันหรอครับ