สวัสดีค่ะ ไม่รู้ว่าป่านนี้จะมีคนนอนหรือยัง ขอเล่าสั้น ๆ ละกันนะคะ เป็นสั้นๆที่เจ็บมากเหมือนกันค่ะ
คือเราชอบคน ๆ นึงมา 4-5 ปีได้แล้วค่ะ ชอบจนไม่เคยแบ่งใจไปชอบใคร เขาขอช่วยเหลืออะไรเราช่วยให้ได้ทุกอย่าง แบบไม่มีข้อกังขา ช่วยเขาด้วยความเต็มใจ ไม่เคยอยากได้อะไรกลับมาเลย คุยกันบ้าง แต่เค้าก็ไม่ได้สนใจเราหรอกค่ะ มันมีบางจังหวะที่เค้าหยอด เราก็รู้สึกดี แต่ยังไงดีล่ะ มันเหมือนเราแค่คิดไปเองทั้งหมดเลยค่ะ เราเห็นเขายืนอยู่กับเราในอนาคต เห็นเค้าเป็นคสนที่เคียงข้างเราในวันข้างหน้า แต่ในชีวิตเค้า ไม่มีเราเลยค่ะ แค่เพื่อน เราก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในชีวิตเค้า มีเราเป็นเพื่อนบ้างไหม ตลอดระยะเวลาทีาผ่านมา เราหวังดีกับเขาเสมอ ขอพรให้เขาเจอแต่สิ่งที่ดี ได้ทำในสิ่งที่รัก มีความสุขในทุกๆวัน และขอให้ทุกคนรักเค้า เราไม่เคยก้าวก่ายชีวิตเค้าเลย ถ้าคำถามไหนที่เค้าไม่อยากตอบ ก็จะไม่คั้น ไม่เคยไปจี้อยากรู้อะไรเกี่ยวกับเค้าเลย แต่เค้าก็ชอบทำเหมือนให้ความหวังเรา เป็นแบบนี้มาเรื่อย ๆ จนวันนีง เค้ามาปรึกษาเรา บอกว่าไปสารภาพกับผู้หญิงคนนึงมา พร้อมถามเรื่องการแต่งงานแล้ว ตอนนั้นเราเหมือนลอยอยู่ในอากาศเลย ร้องไห้ก็ไม่ได้ เสียใจก็ไม่รู้จะต้องเสียใจยังไง สรุปแล้ว เราไม่เคยไปอยู่ในชีวิตเขาเลยค่ะ เราไม่ได้อยากเป็นเพื่อนเขาด้วยซ้ำ เขาทำเหมือนเราเป็นไอ้โง่ ทำเหมือนเราไม่มีความรู้สึก ที่ผ่านมา แกไม่เคยรู้สึกอะไรเลยใช่ไหมคะ เราถามตัวเองวนไปมาแบบนั้น แต่เราก็ให้คำปรึกษาเค้านะคะ แต่คนที่เจ็บที่สุด ไม่ใช่เขา ไม่ใช่คนอีกคน แต่เป็นเรา มันเลยทำให้เรานึกย้อนก่อนหน้านี้ ว่าเราเฮงซวยเลยค่ะ ที่คิดไปได้ยังไง ว่าคนแบบเขาจะชอบเรา จะรู้สึกดี เราคิดไปเองหมดเลย ตอนนี้เราไม่อยากอยู่ในชีวิตเขาแล้ว แม้ปค่เป็นเพื่อนก็เป็นให้ไม่ได้ เรารักแกชห.เลยนะเว่ย ทำไมวะ ทำไมแกถึงไม่เคยเห็นเราเลย เป็น 4-5 ปีที่เราปิดใจ แกเป็นคนแรก คนเดียว และคิดว่าคนสุดท้ายที่เราจะพาเข้ามาอยู่ในใจด้วยซ้ำ แต่เหมือนแกเดินมากรีดใจเราเลย 

อยากให้เขาหายไปจากชีวิตเลยค่ะ เขาเล่นกับความรู้สึกคนมากขนาดนี้ ทำไมถึงไม่รู้อะไรเลย แกไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับเราเลย
และเราก็แทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับแกเลยด้วยซ้ำ
ที่บอกว่าเราเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงของแกอะ

ไม่เป็นไร เราไม่ได้อยากให้แกเป็นเพื่อน ไม่ได้อยากมีเพื่อนแล้วด้วย

ออกไปจากชีวิตกันและกันเลยก็ได้นะ สุดท้าย ต่อให้เราเป็นยังไง แกก็ไม่เคยเข้าใจเข้าถึงเราเลยสักนิด