เราอายุ 33ปี มีครอบครัวตั้งแต่ 21ปี (ตอนนั้นส่งแฟนเรียน ป.ตรี) จนตอนอายุ 25 แฟนเราตั้งครรภ์ สภาพการเงินเราไม่ค่อยดีแต่เราเลือกจะเอาลูกไว้ จึงตกลงเก็บลูก จนแฟนท้องได้ 7เดือนได้ร้องไห้แล้วมาสารภาพว่า เขาอกหักจากชายคนอื่น ซึ่งมาทราบตอนหลังว่าเป็นพ่อของเด็กในท้องซึ่งไม่ใช่เรา(ทางโน้นก็แมนมากให้เอาเด็กออก) แต่ด้วยความรักแฟนมากจึงยอมอยู่กินด้วยกันต่อ หลังจากคลอดมาได้8-9เดือน แฟนก็มาขอเลิก พอถามเหตุผลไปมา จนได้ความว่า ได้ไปชอบพระรูปนึงซึ่งคุยผ่านทาง Msn แต่ไม่ได้มีอะไรล่วงเกินกัน เราทะเลาะแย่งลูกกันใหญ่โต แต่สุดท้ายนั้น ทางโน้นก็ไม่ต้องการลูกเรา แฟนเราด้วยการรักลูกมาก จึงยอมตัดใจและอยู่กินกันต่อ และแล้วเรื่องราวเดิมๆก็เกิดซ้ำรอยจากเมื่อวานนี้(14/10/58) แฟนได้มีอะไรกลับชายอื่นเป็นเวลา 1ปีกว่า วันนี้มาบอกเลิกแล้วขอลูกเอาไปอยู่ด้วยซึ่งเราก็ตกลงแต่มีข้อแม้ ให้ทางโน้นหย่ากับภรรยาก่อน(ถึงขนาดยอมเป็นเมียน้อยเขา) และห้ามทำร้ายลูกเรา โดยให้โทรไปคุยต่อหน้าเรา สุดท้ายฝั่งนั้นก็ไม่เอา เราอยากให้แฟนเราอยู่ต่อเพราะสงสารลูกกลัวมีปมด้อย(หรือกูมันหลงว่ะ) จนเมื่อคืนเรานอนคิดทั้งคืน จนเมื่อเช้าได้ไปส่งแฟน เลยมีทางเลือกใหม่ 1.เรายอมเลิกกันแล้วให้ลูกไป(แต่ต้องให้ย้ายโรงเรียนไปเพราะพ่อเราต้องไปรับแล้วมาส่งเราตอนเย็นทุกวันกลัวแกเสียใจแกรักหลานคนนี้มาก) 2.คืออยู่กันต่อไปเพราะลูก(ใจก็อยากให้เป็นอย่างนั้นอีกใจนึงมันก็เจ็บเกินจะทนแล้ว) โดยจะฟังคำตอบตอน 3โมงเย็น เราจะขี่รถไปรับเพื่อไปโรงเรียนเรียนสอนขับรถ  สึดท้ายนี้แค่อยากบอกว่าอยากระบายเฉยๆ เพราะไม่อาจปรึกษาใครได้ บางคนอาจบอกว่าโง่ ควาย มันก็คงจะจิงขอบคุฯครับ