**ความคิดเห็นมุมองส่วนตัวเท่านั้นและมีพูดถึงเนื้อหา**
**มีฉากแถมท้ายเรื่อง 1ตัว**

คำถามที่คนส่วนใหญ่ล้วนสงสัย "ทำไมเด็กอาชีวะตีกันเพื่ออะไร?" หนังเรื่องนี้ก็พาเราสำรวจทัศนคติของเด็กกลุ่มนี้ ซึ่งก็ได้ตอบผ่านมุมมองความคิดของตัวละครในเรื่อง ที่มีปัญหาความขัดแย้งกันเพียงเพราะแค่ชื่อกับสีเสื้อสถาบัน ผสมกับ มิตรภาพของพวกพ้องมันค้ำคอเด็กกลุ่มนี้ไว้ รวมไปถึงการเลี้ยงดูของครอบครัวที่ส่งผลต่อชีวิตพวกเขา.
.
.
ตัวบทคิดว่าเขาสอนให้แง่คิดเยอะเกินไปจนหนังมันดูแปลกๆ ดูยัดเยียด จนเสียอรรถรส รวมถึงการตัดต่อบางช่วงที่มันไม่สมูท ตัดไปดื้อๆ เช่น ฉากรูแปงกับกลุ่มกนกบนสะพาน หรือ ฉากคอนเสิร์ตที่มันควรจะเป็นจุดขายของเรื่องก็ตัดทิ้งอย่างน่าเสียดายทั้งๆที่บิ้วอารมณ์คนดูแล้ว. แต่ก็ยังมีส่วนที่ชอบอยู่คือคาแร็กเตอร์ของตัวละครทุกตัวในเรื่องที่นักแสดงทุกคนเล่นได้เยี่ยม โดยเฉพาะ พี่จ๋ายไททศมิตร รับบทเป็น บิลลี่ ในพาร์ทดราม่าคือเข้าถึงสุดๆ หรือ พี่บิ๊กD gerrad รับบทเป็น ยาท ก็เล่นได้น่ากลัว ดูเหมือนเด็กติดยาจริงๆ.
.
.
อีกทั้งซีนที่ชอบมีอยู่ 3 ซีนในเรื่อง 1.ฉากเอกบุรณพนธ์ติดคุกคุยกับแม่ตัวเอง มันแสดงถึงความรู้สึกผิดและโกรธตัวเองที่ทำให้แม่เจ็บปวดเสียใจ. 2.ฉากที่ดาอ้อนวอนพ่อของอุ๊ให้เก็บเด็กในท้องไว้ พี่เป้ รับบทเป็น ดาก็ส่งบทกับนักแสดงในฉากได้ดีมาก ผมขนลุกกับฉากนี้จริงๆ ทั้งๆที่แอบขำกับประโยคซีนนี้ในตัวอย่างแต่พอดูจริงเรารู้สึกกับสงสารดา 3.ซีนที่ บิลลี่ เอก โอ๋ ซึ่งอยู่คนละสถาบันกัน จับเข้ารวมในบ้านเมตตา มันสะท้อนให้เห็นว่าปัญหามันเคลียร์กันได้ถ้าพูดคุย แลกเปลี่ยนความคิดกัน รวมทั้งด้าน โทนภาพ การจัดแสง สวย บรรยากาศ ที่นำเสนอได้ราวกับอยู่ในยุค 90s จริงๆ หรือมุขตลกที่เป็นธรรมชาติ.
.
.
โดยรวม แม้ว่ามันจะยังไม่ดีเลิศ มีข้อเสียอยู่บ้าง แต่ผมก็รู้สึกสนุกไปกับมันทั้งสองรอบ ทั้งที่ดูในโรงและดูผ่านสตรีมมิ่งอยู่บ้าน. สำหรับใครที่ยังไม่ได้ดูหรือกำลังอคติก็ลองเปิดใจดูก่อนครับ ชอบไม่ชอบก็ไม่ว่ากัน ขึ้นอยู่กับรสนิยมแต่ละคนครับ.