สวัสดีค่ะ อยากขอคำปรึกษาว่าควรจะทำยังไงกับสถานการณ์นี้ต่อไปคะ
ตอนนี้เรากับแฟนมีเหตุให้ต้องอยู่ไกลกัน เป็น long distance relationship มาได้ประมาณ 6 เดือนแล้ว
เวลาที่แฟนมีให้เรามันไม่เหมือนเมื่อก่อน แฟนก็โทรมาบ้าง ประมาณ 4-5/สัปดาห์ คุยกันประมาณ15-40นาที แต่เวลาวันที่ไม่โทรมาเค้าจะหายไปเลย 
เราไม่ค่อยแชทคุยกันนะคะ ส่วนใหญ่จะโทร เวลาแชทก็แค่ 3-4 ประโยค/วัน แต่เวลาจะหายไปข้อความสุดท้ายของเราก็จะไม่ตอบ ยุ่งก็จะไม่บอกว่ายุ่ง 
ให้เราต้องนึกต้องเดาหรือต้องเอ่ยปากถามเอง (ซึ่งเรารู้ว่าเค้าหายไปเพราะทำงานค่ะ ไม่ได้มีปัญหาเรื่อง trust issue กลัวโดนนอกใจหรืออะไรแบบนี้)
แต่เราไม่ชอบให้เค้าหายไปเฉยๆ ก่อนหน้านี้เคยคุยกันแล้วว่าถ้ายุ่ง,ทำงานเลิกดึกหรืออะไร ช่วยบอกหน่อยได้ไหม  (ทั้งเป็นห่วง ทั้งเคยโดนคนที่รักหายไปดื้อๆโดยไม่บอกเลิก เลยเป็นแผลฝังใจค่ะ)
เค้าก็ทำให้ แต่เรารู้สึกเหมือนไปฝืนเค้า ก็เลยบอกไปว่างั้นทำอย่างที่เคยทำก็ได้ เราไม่อยากบังคับใคร เค้าก็หายไปไม่บอกยุ่งตามเคยค่ะ
 
แต่ลึกๆมันน้อยใจ เวลาเค้าตอบเราสั้นๆ ตอบห้วนๆ มันเสียใจอ่ะค่ะ แบบเราเป็นห่วง ถามว่าเหนื่อยไหม สู้ๆนะ คิดถึงเสมอ ตอนเช้า ก็ตอบแค่สติกเกอร์โอเคแบบนี้
ใจนึงก็รักมาก อีกใจก็ทุกข์เหมือนกัน นอนร้องไห้เกือบทุกวัน คิดไม่ตกว่าจะเอายังไงต่อ แฟนค่อนข้างบ้างานมาก พอมีเวลาก็ให้เรานิดเดียว 5555555
บางทีก็คิด คนรักกันเวลาอยู่ไกลกันก็ต้องคิดถึงกันไม่ใช่หรอ ทำไมเหมือนมีแต่เราที่คิดถึงแต่เค้าฝ่ายเดียว แต่ไม่ได้ไปตัดพ้อ
หรือพูดเปิดใจไปตรงๆนะคะ กลัวเดี๋ยวแฟนหาว่าหาเรื่องชวนทะเลาะ พยายามจะไม่งี่เง่า เอาแต่ใจ เก็บมาน้อยใจคิดมากคนเดียว
เอาแต่คิดว่าคงเบื่อเราแล้วเลยไม่ได้สนใจ ใส่ใจกันอีกแล้ว แต่แค่ไม่เข้าใจว่าถ้าไม่รักกันก็พูดตรงๆ เราโอเคพร้อมที่จะปล่อยเค้าไป
 
เราควรทำยังไงต่อคะ ควรพูดความในใจออกไปเลยไหมว่าตอนนี้เรารู้สึกยังไง หรือควรต้องเข้าใจว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่ปกติ(?)สำหรับคนที่เป็นแฟนกันแล้วอยู่ไกลกัน  ขอบคุณมากค่ะ