เราพึ่งอายุ19 ของขวัญที่เราอยากได้มากที่สุดตอนนี้คือการที่พ่อกับแม่เลิกกัน
บอกก่อนเลยว่าพ่อเราเป็นคนพูดมาก น่ารำคาญ ถ้าได้โกรธแล้วจะหายยากมาก ส่วนแม่เราเป็นโรคเกี่ยวกับสมองพึ่งรักษาไปเมื่อปีที่แล้ว(ครบ1ปีพอดี) ตั้งแต่ป่วยมาพ่อเราต้องทำงานคนเดียวหาเงินเลี้ยงเรากับแม่ ส่วนแม่นิสัยเปลี่ยนไปมากหลังจากได้รับการรักษา(อาจเป็นเพราะเข้าสู่วัยทองด้วย) แต่ก่อนเป็นคนเงียบนิ่ง ไม่พูดมาก สุภาพ แต่ตอนนี้มันตรงข้าม
บางวันอยู่เฉยๆแม่ก็ชอบมาหาเรื่องเราบ้าง หาเรื่องพ่อบ้าง พอมาทำให้โมโหแล้วก็เดินหนี (แม่เราเป็นพวกโกรธง่ายหายไว ส่วนพ่อตรงกันข้ามเลย) เราก็พูดกับพ่อตลอดว่าอย่าไปถือคนป่วย พ่อเราก็โอเคไม่คิดไรมาก
แต่นับวันยิ่งเอาใหญ่ ด่าได้ทุกวัน พักหลังๆมานี้ "กู " จะเกิดขึ้นในบทสนทนาเสมอ คนดีๆก็จะกลายเป็นบ้าตาม ไปบอกใครใครเขาก็ไม่เชื่อเพราะอยู่ข้างนอกแม่เราก็ดูปกติดี แล้วผลจากแม่เป็นแบบนี้ทำให้พ่อเราก็อารมณ์ร้อนขึ้นเรื่อยๆ เรารับไม่ได้มาก ทะเลาะกันทีรู้ทั้งซอย
แต่วันนี้วันที่นัดกันจะฉลองวันเกิดย้อนหลังให้เรา พ่อกับแม่ทะเลาะกันแรงมาก พ่อโมโหจนถึงขั้นพังข้าวของ ส่วนแม่เราก็เหมือนเดิม หนีไปเปิดเพลงฟังบนบ้าน เราอยู่ในเหตุการณ์ ทำอะไรไม่ถูก พ่อพูดกับเราก่อนว่า"ตั้งใจเรียนบ้างนะ" พูดแบบเหนื่อยๆแล้วก็ขับรถออกนอกบ้านไปสงบอารมณ์
เราว่าถ้าอยู่แบบนี้ เลิกๆกันเลยดีกว่าไหม?หรือลองห่างๆกันสักพัก คือเราเสียความรู้สึกมากแล้วยิ่งมาเป็นวันเกิดเราทุกครั้ง ไม่อยากให้เอาเรามาเป็นเหตุผลในการอยู่ต่อ เถียงๆกันแล้วหนีปล่อยให้เราอยู่คนเดียวตลอด ฝืนอยู่ไปคนที่เป็นปมมากที่สุดคงจะเป็นเรา นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราคิดแบบนี้