คือตอนนี้เราอายุ 18 แล้วค่ะ เรายังไม่มีชีวิตอิสระเป็นของตัวเองเลยพ่อเราบังคับเราหนักมากคืออะไรที่เขาคิดว่าดีเขาก็จะยัดละทุ่มใส่เราทุกอย่างซึ่งไม่สนว่าเราชอบไหม วันเกิดตอนเราอยู่ประถมเขาซื้อกีตาร์มาให้เราเล่นเพราะเขาอยากเล่นเเต่เขาเล่นไม่ได้เลยซื้อกีตาร์เอามาให้เราเล่นเพื่อให้เราเล่นให้เขาฟังแต่เราไม่ได้ชอบดนตรีเราเลยไม่ได้เล่นกีตาร์ตัวนั้น ทุกครั้งที่เราทะเลาะกะพ่อพ่อก็จะด่าเราเเบบเเรงมาก แบบคือเราไม่มีพื้นที่ส่วนตัวเลยเขาชอบมาคาดหวังอะไรกับเราแค่อยากใช้ชีวิตในเเบบของตัวเองบ้าง ทุกครั้งที่ทะเลาะกันอย่างเช่นเรื่องโซเชียลมีเดียเราอยากลงรูปสวยๆหรืออัปสตอรี่เขาก็จะด่าเราว่าเเบบอย่าคิดว่าตัวเองสวยไม่ได้สวยหรอกนะ คือบางทีเราก็เเอบคิดว่านั่นคือคำพูดพ่อเราหรอ? หรือเรื่องคบเพื่อนเรื่องมีเเฟนนี่คือไม่ได้เลยค่ะต้องกลับบ้านตรงเวลา ถ้ามีเพื่อนผู้ชายก็จะโดนด่าทันทีเลยค่ะ เวลาเล่นโซเชียลเราถึงต้องลบเพื่อนเขาเลยค่ะถ้าเรื่องมีเเฟนเขาก็บอกว่าต้องจบป.ตรีก่อนถึงจะมีเเฟนได้ คือเขาไปเห็นพี่ข้างบ้านมาเเล้วเขาจบป.ตรีเเล้วเเต่งงานค่ะ เขาชอบเปรียบเทียบเรากับลูกคนอื่นมากค่ะ ตอนนี้เรามีน้องชายอายุจะ 1 ขวบเเล้ว คือพ่อเราคบกะเเม่เลี้ยงเเล้วก็มีน้องออกมาพ่อเรารักเเม่เลี้ยงมากขนาดเเม่เลี้ยงพูดอะไรไม่ดีเขาก็ยังฟังเลยค่ะ แล้วก็มาว่าเรา ทุกครั้งที่เขากะเเม่เลี้ยงทะเลาะกันก็จะเอามาลงที่เรา คือเราอยากออกไปจากบ้านหลังนี้มากมันไม่มีความสุขหลงเหลืออยู่เลย เราอยากรู้ว่ามีครอบครัวไหนที่เป็นเเบบเราบ้าง
#อาจจะพิมพ์งงๆหน่อยนะคะ