สวัสดีค่ะ..หนูคบกับแฟนมา 11 ปี เราสองคนฐานะแตกต่างกันค่ะ ครอบครัวหนูมีมากกว่า ครอบครัวเขาคือหาเงินวันต่อวัน แฟนหนูเขาเป็นคนขยันทำงาน เขาตามใจหนูทุกอย่าง ไม่ให้หนูทำอะไร เขาหาเงินใหนหนูใช้ ซึ่งรายได้ของเรามาจากของในสวน ( ที่บ้านหนูทำสวนยาง สวนปาล์ ทุเรียน กระท้อม) รายได้ได้ของเรามาจากของในสวน ซึ่งทางครอบครัวให้ค่าจ้างแบ่งครึ่งของรายได้ เขาไม่ได้ทำงานข้างนอกค่ะ ส่วนที่อยู่อาศัย หนูเป็นลูกคนสุดท้อง พอแม่เลยให้อยู่กับท่านค่ะ หนูไม่ต้องจ่ายอะไรเลย ค่าน้ำค่าไฟ แต่พอมาระยะหลังหนูรับผิดชอบค่าน้ำค่าไฟค่ะ หนูรู้เรื่องฐานครอบครัวแฟนตั้งแต่วันแรก หนูรับได้เสมอมา เขามีพี่น้อง 4 คนเขาคือคนสุดท้อง ทุกครั้งที่ทางเขามีปัญหา เขาไม่ขอให้เราช่วย แต่เราอยู่เป็นครอบครัวกันแล้ว หนูดูเขา รือมองตาก็รุ้ หนูเลยยื่นมือช่วยตลอดเวลาที่คบกัน ตลอดเวลาที่คบกัน เราใช้จ่ายกระเป๋าเดียวกัน แต่พอมาระยะหลัง หนูเล่นแชร์ เวลาเล่นรายได้มาเราก็ใช้จ่ายด้วยกัน เขาอยากได้ปืนหนูก็ซื้อให้ อยากได้อะไรหนูหาให้ตลอด แต่พอมาระยะหลัง หนูหมุนเงินไม่ทันเดือดร้อน หนูยืมเงินกองกลางออกมา 15000 บาท ซึ่งทักครั้งที่ยืมหนูคืนตลอด แต่พอมาระยะหลังๆ หนูรู้สึกท้อมากเลย... ใช่ค่ะ เงินเขาหามาได้ แต่เวลาเดือดร้อนที่หนูใช้จ่ายยืมกองกลางออก หนูคืนทุกบาท แต่เขาเอาออกใช้คือเขาไม่คิด หนูเองก็ไม่ว่าเขา เพราะเขาคือคนหา แต่พอเขาเดือดร้อน หนูดิ้นรนช่วยเขา หนูไม่มีก็ขอยืมพ่อ เพื่อช่วยเขา แต่พอถึงเวลาหนูเดือดร้อน หนูกลับรอเขา บางครั้งหนูรอว่า พี่เขาจะช่วยหนูได้กี่บาท ถ้าไม่มีคือหนูได้หาที่อื่นสำรอง เขาให้ความหวังตลอดแบะไม่เคยได้ จนหลังๆหนูเริ่มน้อยใจจริงๆค่ะ สำหรับหนูตอนนี้มีความรู้สึกว่า เงินไม่ใช่ปัญหา แต่เป็นสิ่งที่เขาทำไมได้มากว่า เหมือนหนูอยากได้สิ่งนี้ หรือช่วยตรงนี้ แล้วเขาทำไม่ได้ คนที่ให้มากกว่ามันรู้สึกว่า ทำไมเราไม่ค่อยได้รับบ้าง พอพูดก็มีปัญหากันค่ะ เขาไม่เคยดิ้นแบบสุดๆ ญาติพี่น้อง เขาไม่เคยขอให้ช่วยกระทั่งพ่อแม่เขา  แค่เงิน 500 บาทบางครั้งเราไม่มีจริง ขอให้ฝั่งเขาช่วย เขาไม่เคยขอฝั่งเขาเลย แต่พอเรา เราทนดูไม่ได้ ขอพ่อแม่เราบางครั้งให้พ่อแม่เขา เราดิ้นรนทุกทาง ญาติพี่น้อง ช่วยเขาเวลาเขาเดือดร้อน เราบ้นบ้าง แต่ให้ช่วยเขาและทำให้เขายืนได้ตลอด ( แฟนหนูมีเงินส่วนมาก ถูกเพื่อนเขาโกงบ้าง หลอกบ้าง แต่รวมๆ ทุกคนมาคือหลอกเขาไปเกือบทุกคน) แต่พอหนู เขาบ้นเหนื่อย ช่วยแต่ก็บ้นเหนื่อย หาคำถามทุกอย่างให้ละเอียด แต่เรา เขาพลาดกับเพื่อน เรารุ้ แต่เราช่วยเขาทุกอย่าง ตอนนี้หนูสับสนมากๆ หนูอาจเห็นแก่ตัว เห็นแก่เงิน แต่หนูแค่กลัวว่า ถ้าพ่อแม่เราไม่สบาย เขาขาดเงิน จะมีใครฝั่งเขาช่วยเราได้ไหม หนูยอมรับว่า เขาเลี้ยงหนูได้ ถ้ามีลูก แต่ถ้าเกิดปัญหาใหญ่โต คนใหญ่ฝั่งเขาต้องยื่นมือบ้าง ไม่ใช่บอกว่าไม่มี แต่ให้แต่ฝั่งเราช่วย อย่างน้อย ลูกเขา เขาควรวางแผนบ้าง เราพอแม่นังวางแผน ถึงไม่ให้เรา แต่พ่อแม่ก็ต้องมีคำว่าฉุกเฉินเพื่อลูกไว้ ตอนนี้หนูสับสนว่า หนุจะทำไง หนูรักเขานะค่ะ แต่พอเราปัญหากลับเร่สู้คนเดียว หนูจะคบต่อหรือไปข้างหน้า คิดถึงอนาคต