ย้อนไปสมัยที่เราเรียนมหาลัยอยู่ปี1 เรามีเพื่อนที่สนิทแล้วก็ชอบไปนอนค้างบ้านเขาบ่อยๆ คืนหนึ่งที่บ้านเขาจัดงานวันเกิดพี่สาว เราเลยไปร่วมงานด้วย คืนนั้นเรากินเลี้ยงกันจนดึกมากๆประมาณตี3  พี่สาวและคนในบ้านเมา ส่วนเรากับเพื่อนไม่ได้ดื่ม เราเลยนั่งเล่นคอมฆ่าเวลา เพราะเพื่อนบอกว่ารอเข้าค่อยกลับบ้าน เพราะทางเข้าหมู่บ้านเพื่อนมืดมากน่ากลัว ถ้าตอนเช้าๆพ่อค้าแม่ค้าจะตื่นไปตลาดกันช่วง6โมงเช้า ค่อยกลับบ้านช่วงนั้น

เราก็นั่งเล่นคอมไปเรื่อยๆ เราอยากกลับบ้าน เพราะพรุ่งนี้วันหยุด เราอยากตื่นสายๆ ถ้านอนบ้านเพื่อน เราจะต้องตื่นเช้า  เหลือบดูนาฬิกา พึ่งจะตี4 มีแวบหนี่งเรารู้สึกกลัว เหมือนความรู้สึกบอกเราว่า อย่าพึ่งกลับนะ รอจนเช้าค่อยกลับ เราก็นั่งเล่นคอมต่อสักพัก เบื่อมากๆอยากกลับ เลยบอกเพื่อนว่า เดี๋ยวเราจะกลับนะ เพื่อนก็แย้งว่า มันน่ากลัวมากนะ แล้วเราเอามอไซมา คือบ้านไม่ได้ไกลกันมากหรอก แต่ทางเข้าหมู่บ้านมันเงียบและวังเวง แต่ถ้าออกไปถึงถนนใหญ่มันจะไม่น่ากลัว เพราะมันครึกครื้นและมีปั้ม ปตท.เปิดตลอด 24 ชม. เราจึงบอกเพื่อนว่าไม่เป็นไร เรากลับได้ เดี๋ยวถึงบ้านจะทักหา

เราขับมอไซมาเรื่อยๆ ข้างทางก็เงียบ วังเวงแหละ ขนลุกตลอดทางบอกไม่ถูก แต่ไม่มีอะไร จนมาถึงสามแยกออกสู่ถนนใหญ่ ขวามือจะเป็นปั้ม ปตท.ซึ่งมีแสงไฟสว่าง ซ้ายมือเป็นแยกที่ออกสู่ถนนใหญ่ เรากำลังจะเลี้ยวออกถนนใหญ่ หางตาก็เหลือบไปเห็นคนยืนรอข้ามถนน ซึ่งเขายืนใกล้เรามากๆ เพราะถนนมันแคบ เป็นถนนทางเข้าหมู่บ้าน เราเห็นหน้าเขาไม่ชัด แต่เราจำชุดและลักษณะเขาได้ชัดเจน เขาเหมือนยืนนิ่งๆ นิ่งมาก ยืนตัวตรง หน้าตรง เราเลี้ยวออกมาสู่ถนนใหญ่ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ใครจะมายืนรอข้ามถนนตอนตี4 แล้วข้ามไปแล้วเขาจะเดินไปไหน เพราะอีกฝั่งเป็นป่า บ้านคนอยู่ไกลออกไปเป็นกิโลๆ จะเดินไหวหรอดึกป่านนี้ เราเลยกันหลังกลับไปมองเขาอีกครั้ง ไม่เจอเขาแล้ว แต่ก็คิดว่าเขาคงข้ามถนนไปอีกฝั่งแล้วละ

เรากลับบ้านนอน หลับไปยาวนานมาก ตื่นประมาณบ่ายๆ  เพื่อนโทรมาบอกว่าให้มากินข้าวที่บ้าน แม่ทำกับข้าวไว้เยอะ เราเลยขับมอไซคู่ใจไปบ้านเพื่อน พอไปถึง ตามประสาหมู่บ้านชนบทก็จะมีป้าบ้านนั้นยายบ้านนี้แวะมาคุย มากินข้าว ทีนี้ป้าๆเขาก็ถามว่า เมื่อคืนนี้กลับก็โมง เราบอกประมาณตี4 ป้าเขาก็ตกใจว่า ไม่กลัวหรือไงผู้หญิงคนเดียว เราก็หัวเราะบอก ปกติเราก็ไปไหนมาไหนคนเดียวตอนกลางคืนได้ แต่ไม่เคยเกินสองทุ่มนะ ครั้งนี้ก็พิเศษหน่อยตี4 เราบอกป้าๆว่า มันก็มีคนนะ เพราะเราเห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนรอข้ามถนนอยู่ปากทางเข้าหมู่บ้าน ป้าๆตกใจใหญ่เลย ถามว่า เป็นผู้ชาย ใส่เสื้อสีน้ำเงิน กางเกงสีดำ สะพายกระเป๋าข้างด้วยใช่ไหม เราบอก ใช่ๆคนนั้นแหละ ป้าๆตกใจกว่าเดิม บอกว่า สามวันก่อนเขาเดินชนที่ตรงแยกนั่นแหละ เสียชีวิตคาที่ ญาติพี่น้องพึ่งมาทำพิธีเชิญวิญญาณไป เห็นกระทงใส่อาหารตรงป่าข้างทางนั่นไหมละ เราบอกเห็นๆ คือขนเราลุกเลย ป้าบอก คนเจอทุกวันเลย คนที่เขาทำงานกะดึกกลับบ้าน เจอทุกคน ไม่มีใครไม่เจอ จริงๆเราเป็นคนไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้ แต่เราแปลกใจตรงที่ลักษณะของผู้ชายที่เราเจอมันตรงกับที่ป้าเขาบอก ทั้งเสื้อผ้า กระเป๋า ทั้งๆที่เรายังไม่ได้เล่ารายละเอียดเลย หลังจากวันนั้นเราก็ไม่เข้าออกบ้านเพื่อนตอนกลางคืนอีกเลย

เพื่อนๆมีความเห็นยังไงกันบ้างค่ะ