สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา อาจจะพิมพ์ไม่ค่อยเข้าใจนะคะ ขอโทษล่วงหน้าค่ะ
ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เรามีแฟนคนแรกและคนเดียวในชีวิต คบกันมาได้ 3 ปี ใน 2 ปีแรกรักของเราดีมากค่ะมีแต่คนอิจฉา แฟนเราเค้าดีกับเราและครอบครัวเรามาก ต้องบอกก่อนนะคะแฟนเป็นคนต่างจังหวัด รู้จักกันเพราะเราไปฝึกงานและเค้าเป็นพนักงานค่ะ จนเราฝึกงานจบและกลับมาทำงานแถวบ้าน เค้าก็ลาออกจากงานที่เก่าแล้วมาทำงานไกล้ๆเราค่ะ เค้าอยู่หอนะคะ ส่วนเราอยู่บ้านปกติ ไปมาหาสู่ที่บ้านเราตลอด คบกันแบบเปิดเผยทุกอย่าง ทุกอย่างมันกำลังจะดีคะ จนเมื่อมีโควิดเข้ามา งานที่เค้าทำมันเลยไม่มั่นคง และได้ลาออกเพื่อไปทำงานที่บ้านของเค้าเอง ทำให้เราห่างกัน หลังจากเค้ากลับไปหางานทำที่บ้าน เค้าได้งานที่โรงพยาบาลชื่อดังแห่งนึงในจังหวัดค่ะ เค้าเลยบอกให้ครอบครัวเค้ามาหมั้นหมายเราไว้ ตอนนั้นคือเราดีใจมากเลยค่ะ พอหมั้นกันเสร็จ เราก็ได้ห่างกันจริงๆ ได้เจอกัน 2 เดือนครั้ง เดือนละครั้ง บางครั้งก็ 4 เดือนครั้ง เรามีงอแงบ้างนะคะ แต่ไม่เคยทะเลาะกันหนัก ไม่เคยขึ้นเสียง หรือพูดคำหยาบกันเลยค่ะ ด้วยความที่พี่เค้าเป็นแฟนคนแรก เราเชื่อฟังและทำตามเค้าหมดเลยค่ะ แต่พอมาหลังๆเราทะเลาะกันบ่อยขึ้น จากที่มาหาได้ กลับมาหาไม่ได้ เราลาล่วงหน้ากัน 3 เดือน อยู่ๆมาบอกว่าลาไม่ได้ มาหาไม่ได้แล้ว ทำให้เราทะเลาะกันใหญ่โตค่ะ จนเราก็ต้องเลิกกัน เราทั้ง งง ทั้งช๊อค ตั้งตัวไม่ทัน มันเหมือนฟ้าล่นใส่หัว มันมืดไปหมด เราทรมานมาก ว่าเราผิดอะไร ทำไม่ดีตรงไหน ทั้งที่ซื่อสัตย์กับคนๆเดียวมาตลอด จนผ่านมาไม่นานทำให้เราได้รู้ว่า เค้ามีคนอื่น โดยที่เราโง่มาตลอด แต่เราไม่ได้ต้องการเค้าคืนนะคะ ที่เป็นอยู่ตอนนี้โอเครแล้ว เราแค่เริ่มใหม่ไม่ได้สักที เรากลัวไปหมด กลัวว่าจะต้องเจ็บ กลัวว่าจะต้องเสียใจแบบเดิมอีก มันฝังใจจริงๆค่ะ อยากถามว่าเราต้องทำยังไงดีค่ะ ตอนนี้ผ่านมา 9 เดือนแล้วเรายังกลัวที่จะมีรักครั้งใหม่
ขอวิธีการมูฟออนจากแฟนคนแรก คู่หมั้น ที่กำลังจะแต่งงานหน่อยค่ะ
ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เรามีแฟนคนแรกและคนเดียวในชีวิต คบกันมาได้ 3 ปี ใน 2 ปีแรกรักของเราดีมากค่ะมีแต่คนอิจฉา แฟนเราเค้าดีกับเราและครอบครัวเรามาก ต้องบอกก่อนนะคะแฟนเป็นคนต่างจังหวัด รู้จักกันเพราะเราไปฝึกงานและเค้าเป็นพนักงานค่ะ จนเราฝึกงานจบและกลับมาทำงานแถวบ้าน เค้าก็ลาออกจากงานที่เก่าแล้วมาทำงานไกล้ๆเราค่ะ เค้าอยู่หอนะคะ ส่วนเราอยู่บ้านปกติ ไปมาหาสู่ที่บ้านเราตลอด คบกันแบบเปิดเผยทุกอย่าง ทุกอย่างมันกำลังจะดีคะ จนเมื่อมีโควิดเข้ามา งานที่เค้าทำมันเลยไม่มั่นคง และได้ลาออกเพื่อไปทำงานที่บ้านของเค้าเอง ทำให้เราห่างกัน หลังจากเค้ากลับไปหางานทำที่บ้าน เค้าได้งานที่โรงพยาบาลชื่อดังแห่งนึงในจังหวัดค่ะ เค้าเลยบอกให้ครอบครัวเค้ามาหมั้นหมายเราไว้ ตอนนั้นคือเราดีใจมากเลยค่ะ พอหมั้นกันเสร็จ เราก็ได้ห่างกันจริงๆ ได้เจอกัน 2 เดือนครั้ง เดือนละครั้ง บางครั้งก็ 4 เดือนครั้ง เรามีงอแงบ้างนะคะ แต่ไม่เคยทะเลาะกันหนัก ไม่เคยขึ้นเสียง หรือพูดคำหยาบกันเลยค่ะ ด้วยความที่พี่เค้าเป็นแฟนคนแรก เราเชื่อฟังและทำตามเค้าหมดเลยค่ะ แต่พอมาหลังๆเราทะเลาะกันบ่อยขึ้น จากที่มาหาได้ กลับมาหาไม่ได้ เราลาล่วงหน้ากัน 3 เดือน อยู่ๆมาบอกว่าลาไม่ได้ มาหาไม่ได้แล้ว ทำให้เราทะเลาะกันใหญ่โตค่ะ จนเราก็ต้องเลิกกัน เราทั้ง งง ทั้งช๊อค ตั้งตัวไม่ทัน มันเหมือนฟ้าล่นใส่หัว มันมืดไปหมด เราทรมานมาก ว่าเราผิดอะไร ทำไม่ดีตรงไหน ทั้งที่ซื่อสัตย์กับคนๆเดียวมาตลอด จนผ่านมาไม่นานทำให้เราได้รู้ว่า เค้ามีคนอื่น โดยที่เราโง่มาตลอด แต่เราไม่ได้ต้องการเค้าคืนนะคะ ที่เป็นอยู่ตอนนี้โอเครแล้ว เราแค่เริ่มใหม่ไม่ได้สักที เรากลัวไปหมด กลัวว่าจะต้องเจ็บ กลัวว่าจะต้องเสียใจแบบเดิมอีก มันฝังใจจริงๆค่ะ อยากถามว่าเราต้องทำยังไงดีค่ะ ตอนนี้ผ่านมา 9 เดือนแล้วเรายังกลัวที่จะมีรักครั้งใหม่