เราจะขอเกริ่นก่อนว่า เรารู้จักกับคนนึงมาเกือบๆ 2 เดือน ระยะเวลาเพียงสั้นๆแค่นี้ แต่กลับมีความสุขมากมายเหลือเกิน เราก็เชื่อว่าเค้ามีความสุขมากๆเหมือนกัน
.
เค้าบอกกับเราว่า ระยะเวลา 10 กว่าปี ที่ผ่านมา เค้าไม่เคยเจอใครร่าเริงแบบเรา หัวเราะได้แบบเรา สร้างรอยยิ้มให้เค้าได้แบบเรา เค้าไม่เคยเปิดใจคุยกับใคร และเค้ากลัวอะไรเต็มไปหมด แต่พอมาคุยกับเรา มารู้จักกับเรา เค้ากลัวรู้สึกดี หวั่นไหวเต็มไปหมด 
.
เราดีใจนะ ที่แบบเราสามารถทำให้คนคนนึงยิ้มได้ และมีความสุขได้จริงๆ
.
แต่...เรากลับรู้สึกว่า เราไม่คู่ควรกับเค้า เราไม่ควรไปคุยกับเค้า เราไม่มีอะไรเทียบเค้าได้เลยจริงๆ ทั้งบ้าน รถ เงิน หน้าที่การงาน เค้ามั่นคงหมด แต่เรา กลับไม่มีอะไรเลย นี่เลยเป็นสิ่งที่เรามาคิดแล้วคิดอีกว่า จริงๆแล้ว แค่การที่เราทำให้เค้ามีความสุขในแบบของเรา ยังไม่ดีมากพอสำหรับเค้า เราควรจะถอยออกมาตอนนี้ดีไหม
.
เราเคยถามคำถามมากมายกับเค้า ว่าทำไม.....เค้าบอกเราว่า เค้าชอบเรา เค้ารักเรา เพราะเรามีความเป็นตัวของตัวเอง ไม่ตัดสินคนด้วยเงิน ไม่คุยเรื่องเครียดๆ มองโลกในแง่ดี เข้าใจอะไรมากมาย ทั้งๆที่ตัวเองก็อายุแค่นี้ 
.
เราเลยตอบเค้าไปว่า แล้วถ้าวันนึง เค้าหรือเรา หายไป จะเป็นยังไง เค้าบอกเรามาว่า เค้าไม่มีวันหายไปอยู่แล้ว ถ้าจะหาย ถ้าวันนึงเราสองคนไม่ได้คุยกัน ไม่ได้ติดต่อกัน ก็คงเป็นเพราะเราคนเดียว ที่จะหายไปแบบดื้อๆ เราก็บอกไปว่า เราอ่า ไม่หายไปไหนหรอก เรายุ่งแค่ไหน ยังไงเราก็จะมาบอกให้ได้ว่าเราทำอะไร คอยถามเสมอว่าเป็นยังไงบ้าง เราไม่หนีไปเฉยๆแล้วให้เค้าคิดมากหรอก 
.
เราไม่รู้ว่าเค้าจริงจังกับเรามากขนาดไหน แต่เค้าก็ชวนเราไปกินข้าว ไปเที่ยว ไปไหนต่อไหนกับเค้าด้วยแหละ เรารู้สึกเริ่มอ่อนไหวกับเค้าแล้วจริงๆ
.
จากเรื่องราวทั้งหมดนี้ เราไม่รู้ว่าเราจะทำตัวกับเค้ายังไงเลยค่ะ จะจริงจัง ก็กลัวเค้าเท จะคุยเรื่อยๆแบบนี้ เราก็ไม่มีปัญหาอะไรนะ แต่เราแค่ไม่อยากเสียเค้าไป แต่อีกใจก็กลัวเค้าไม่จริงจังไม่จริงใจแบบมาเล่นกับความรู้สึกเราด้วยแหละ 
.
เราควรจะบอกเค้ายังไง จะถามเค้าว่าอะไร เพื่อให้ได้ความชัดเจนมากกว่านี้คะ