ยาวนิดนึงนะคะ
เรากับแฟนคบกันมาปีกว่า แฟนเราอายุมากกว่าเรา 6 ปี เป็นนักเรียนนอก เก่งฉลาด มีรสนิยม อบอุ่น รูปร่างหน้าตาค่อนข้างดี ส่วนเราเป็นผู้หญิง ที่รูปร่างค่อนข้างสูงใหญ่ อ้วน ผิวขาว หน้าตาธรรมดา แต่ทำงานเก่ง

เราชอบเค้ามากในเวลาอันรวดเร็ว และยิ่งประทับใจในตัวเค้ามากขึ้นทุกวัน เค้าดูแลเราอย่างดี เอาใจ ทุกอย่าง

ไม่นานก็ตกลงคบหากันเรารับราชการและทำธุรกิจส่วนตัวทำให้มีรายได้หลายทางส่วนแฟนเราทำงานบริษัทอย่างเดียวทำให้มีรายรับทางเดียวค่ะ

แต่เนื่องจากว่าเราเป็นผู้หญิงที่ไม่ได้ซีเรียสเรื่องเงินทอง บางทีร้านที่เราอยากไปราคาค่อนข้างแพง เราก็เกรงใจที่จะให้แฟนจ่ายก็เลยตัดสินใจจ่ายเองค่ะ และแฟนเราค่อนข้างตามใจ

พอคบกันมาอีกสักพักเราเริ่มรู้สึกว่าในความสัมพันธ์ของเรามีวัฒนธรรมว่าเราจะต้องเป็นคนจ่ายซะส่วนใหญ่ไม่ว่าจะเป็นค่าอาหารค่าที่พักค่าน้ำมันและอื่นๆ ไม่ใช่ว่าผู้ชายไม่จ่ายเลยนะคะเขาก็จ่าย แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเรา

และในวันสำคัญต่างๆเราก็มักจะมีของขวัญให้กัน จนช่วงโควิดที่ผ่านมา บริษัทของแฟนเรารถคนทำงานทำให้แฟนเราโดนพักงานเป็นเวลา 4-5 เดือน ในระหว่างนั้นด้วยความที่เราเป็นห่วงแฟนกลัวแฟนจะเครียดเรื่องตกงาน และเราก็ยังหางานให้แฟนไม่ได้ ก็เลย ให้เงินแฟนใช้เดือนนึงประมาณ 30,000 บาทค่ะ

ที่เราทำมาทั้งหมด เราทำด้วยความจริงใจความรักและความห่วงใยเราสาบานได้ แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เรามักจะโดนแฟนเอาเรื่องนี้มาว่าว่าเราใช้เงินเหมือนเป็นการลงทุน ว่าทุกคนที่เราใช้เวินใช้จะต้องยอม ตามที่เราต้องการ ... มันเจ็บ ค่ะ เพราะเราไม่ได้คิดแบบนั้น เพียงแต่แค่คิดว่าเขาน่าจะเห็นความดีในสิ่งที่เราทำบ้างและพูดดีๆกับเราบ้างเท่านั้นเอง

เรายอมรับว่าหลายๆครั้งที่ทะเลาะกันสาเหตุมันมาจากความหึงหวงและระแวงของเรา อาจจะด้วยส่วนตัวเราไม่ชอบโดนปิดบังหรือมารู้อะไรที่หลัง จนกลายเป็นจับผิด เลยทำให้เขาอึดอัดค่ะ ตรงนี้เราผิดเองเรายอมรับ  ... เวลาทะเลาะกันเราเลยจะโดนคำพูดแรงๆเช่น ขอเลิก ขอมีเมียอีกคน ออกไปจากชีวิตเขาเถอะเขาขอร้อง ฯ เราก็ยังอดทนตามง้อเขาเพราะเราอยากให้มีครอบครัวเราไม่อยากให้ลูกไม่มีพ่ออยากให้ลูกมีครอบครัวที่อบอุ่น

เราลืมบอกว่าตอนนี้เราตั้งท้องด้วยความตั้งใจ และเมื่อ 2 เดือนที่แล้วเราทั้งคู่ก็แต่งงานกันค่ะ เราเป็นคนจ่ายค่าจัดงานทั้งหมดส่วนฝ่ายชายมีแหวนเพชรมามอบให้ในวันงานค่ะ
แต่พอหลังจากแต่งงานมาแล้วก็ดูเหมือนทุกอย่างจะยังเหมือนเดิมเวลาทะเลาะกันฝ่ายชายก็ยัง ต้องการที่จะเลิก ต้องการที่จะปล่อยมือเรา ไม่ช่วยรักษาคำว่าครอบครัว
เราต้องตามง้อครั้งแล้วครั้งเล่าจนเหมือนมีแต่แค่เราที่อยากมีเขา มันน่าเสียใจ และน่าอาย มากๆเลยค่ะ 

ทุกวันนี้ที่ไปหาหมอค่าใช้จ่ายต่างๆก็เป็นเราที่รับผิดชอบอยู่คนเดียว เราไม่ได้อยากให้เขามาช่วยแต่มันคงจะดีถ้าเขาถามเราสักคำด้วยความเป็นห่วง ว่าใช้เงินเยอะไหม คุณลำบากหรือเปล่าแค่นี้เราก็ดีใจแล้วค่ะ

ตอนนี้ เรากำลังคิดว่า เราง้อเขามากเกินไปแล้วจนเราไม่เหลือศักดิ์ศรี หลังจากนี้เราอาจจะต้องเลี้ยงลูกคนเดียว เราอยากถามผู้ชายหลายๆคน ว่า

1.ถ้าคุณมีแฟนที่ฐานะดีกว่าพวกคุณทำเหมือนแฟนเราหรือเปล่าคะ มันเป็นเรื่องปกติไหมที่ผู้หญิงที่มีฐานะดีกว่าจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายแบบเรา และถ้าทำได้ทำไมเวลาทะเลาะกันแฟนเราถึงชอบเอาเรื่องนี้มาโทษเรา
2. และที่เราเล่ามาทั้งหมด แฟนเราเขาไม่ได้รักเราใช่ไหม
3. เราต้องมีชีวิตต่อไป เราควรจะคิดยังไงเพื่อให้ไม่ต้องนึกถึง แฟนคนนี้ค่ะมันยากมากเลย

ช่วยตอบเราด้วยนะคะ